خبرگزاری ایسنا: مدیرعامل انجمن ام.اس با بیان اینکه سهم فرانشیز بیمار در هزینه برخی داروهای داخلی و خارجی مورد نیاز بیماران ام.اس ۷۵۰ هزار تا یک میلیون تومان است، گفت: این موضوع هزینه درمان این بیماری را افزایش می‌دهد.
عبدالحسین هوشمند درباره علت بالا بودن هزینه درمان بیماران ام. اس توضیح داد و گفت: هزینه‌های این بیماری در زمینه تشخیص، درمان، توانبخشی و اجتماعی است. فرد برای تشخیص بیماری خود باید ام. آر. آی انجام دهد؛ این خدمت برای سر، گردن و کمر با دفترچه حدود ۴۵۰ هزار تومان می‌شود. ممکن است بیمار هر سه ماه یکبار به انجام ام. آر. آی نیاز داشته باشد؛ در این صورت سالیانه باید بیش از یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بپردازد. علاوه بر آن باید هزینه آزمایشگاه را نیز حساب کرد؛ چون بیمار حداقل بیش از ۱۰۰ هزار تومان برای هر بار مراجعه در این مورد هزینه می‌کند. به این هزینه‌ها باید پول رفت و آمد و ویزیت پزشک را نیز اضافه کرد.
وی ادامه داد: تعدادی از داروهای ایرانی ام. اس که به صورت گسترده استفاده می‌شوند، به صورت رایگان در اختیار بیمار قرار می‌گیرند، اما در کنار آن داروهای دیگری وجود دارند که به تشخیص پزشک مصرف می‌شوند. بخشی از بیماران از داروهایی استفاده می‌کنند که تحت پوشش بیمه است، اما فرانشیز سهم بیمار بسیار بالا است. داروهایی وجود دارد که فرانشیز سهم بیمار برای آن ۷۵۰ هزار تا یک میلیون تومان است. این موضوع هم برای داروهای داخلی وجود دارد و هم خارجی.
مدیرعامل انجمن ام. اس در ادامه با اشاره به هزینه بالای خدمات توانبخشی و کاردرمانی، افزود: در حال حاضر فقط هزینه توانبخشی و کاردرمانی دو عضو بدن تحت پوشش قرار دارد، اما گاهی اختلالات حرکتی چهار عضو بیمار را درگیر می‌کنند. تصویب لایحه حمایت از معلولان این مشکل را حل می‌کند.
هوشمند همچنین اضافه کرد: بیماری که برای رسیدن به جلسات کاردرمانی که جلسه‌ای ۷۰ هزار تومان هزینه دارد، باید به صورت متوسط حداقل ۵۰ هزار تومان برای رفت‌وآمد خود هزینه کند. اگر بخواهد هفته‌ای دو جلسه کاردرمانی انجام دهد این رقم در ماه به ۴۰۰ هزار تومان می‌رسد. بحث ورزش و آب درمانی در بیماران ام. اس نیز باید مورد توجه قرار گیرد، اما استخرهایی که می‌توانند این خدمات را ارائه دهند بسیار محدود هستند. این درمان نیز در ماه حدود ۱۲۰ هزار تومان برای بیمار هزینه دارد. تمام این هزینه‌ها برای بیمارانی که در شهر خود مرکز توانبخشی ندارند و باید به شهرهای دیگر مراجعه کنند، بیشتر می‌شود. بیماران اگر نتوانند برای دریافت خدمات مورد نیاز خود به شهر دیگری سفر کنند، علائم بیماری در آنها وخیم می‌شود.
