|
«عالیجناب، استادجمشید خان مشایخی
از معدود اساتید و پیشکسوتانی که هنر و فرهنگ
این مرز و بوم پیوسته وام دار حضور، منش و
آثار پر ارزش و کم نظیرشون هست و خواهد بود
استاد بزرگواری که علیرغم دارا بودن بالاترین درجات
انسانی و هنری، هیچگاه نشانی از ادعا و غرور در وجودشون دیده نشده.
متاسفانه چند روزیست، بدلیل بروز بیماری در بیمارستان بستری هستند و من امروز توانستم در كنارشون باشم.
هیچوقت دوست نداشتم ایشانرا در بیمارستان ببینم، هیچوقت...
تمام مدت فکرم مشغول بود و خیره بهشان نگاه میکردم...
به صبر و حوصله و توانشون در کار فکر میکردم...
به سریال"تبریز در مه" فکر میکردم که در مقام شاگردی ماه ها در کنارشون لذت بردم و زندگی کردم...
دلم میخواست دستشان را بگیرم و با خودم از بیمارستان بیارمشون بیرون... دلم نمیخواست دیگه تو بیمارستان باشن...
بگذریم... حالا ازتون میخوام تو نمازتون و دعاهایی که
میکنین برای این بزرگمرد سینمای ایران دعا کنین که سلامتیشون رو دوباره پیدا کنن و هرگز
فراموش نکنیم که ایشان چه حقی به گردن همه ما دارن
غیر از هنر که تاج سر آفرینش است
بنیاد هیچ سلطنتی پایدار نیست
پ.ن:
اين پست بخاطر اين گذاشته شده كه همه دعا كنيم استاد حالشون خوب بشه و
سلامتى شون رو بدست بيارن. در ضمن اين يك تصميم جمعى بوده. در غير اينصورت
اصلا عكسى گرفته نميشد. محض اطلاع بعضى از دلسوزان مجازى»