از آجیل شب یلدا عقب نیفتیم خدای ناکرده!

مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: صف مردم برای خریدن پسته شب یلدا. این تیتر را که خواندم، گفتم شاید از این خبرهای ساختگی یا طنز است. متن خبر و عکس آن را که دیدم، معلوم شد خبر راست راست است. واقعا برخی از مردم در تهران برای خرید پسته صف ایستاده‌اند. یاللعجب.

دیگر چه می‌شود نوشت و چه می‌شود گفت؟ پسته نان شب بود یا اینکه نخریدن آن باعث می‌شد سرمایه‌مان نصف شود؟

با این رفتارهای ما انتظار هم داریم که قیمت‌ها پایین هم بیاید؟ ما که در هر شرایطی می‌خریم حتی اگر پسته 200 هزار تومانی باشد، چگونه از فروشنده‌ها می‌خواهیم قیمت‌های خود را پایین بیاورند و کمی به مردم رحم کنند. خیلی‌ها در این جامعه به دنبال سود هستند و این خریدن‌های ما، آنها را قلقک می‌دهد برای سود بیشتر.

در شرایط خاص می‌شود سنت‌ها را هم زیر پا گذاشت. آجیل خوردن در شب یلدا یک رسم است. آنهم آجیل شیرین که پسته آنچنان نقش مهمی در آن ندارد اما آیا به خاطر این رسم، باید همه چیز را زیر پا بگذاریم. آیا باید با رفتارهای خود به کسانی که دستی در آتش گرانی‌ها دارند و با خود فکر کنند ما هر کالایی را با هر قیمتی به مردم بدهیم، آنها می‌خرند پس پیش بسوی قیمت‌های نجومی.

یکی از خریداران پسته درباره علت ایستادنش در این صف می گوید: «قرار است برای تازه عروسم «شب چله‌ای» ببریم و اگر این هفته آجیل نخرم، حتما تا هفته دیگر گران‌تر می شود.»

خوب شب چله‌ای نبرید. با شب چله‌ای که در آن آجیل نباشد، دختر و پسر خوشبخت نمی‌شوند؟ به خاطر همین رسم‎‌هاست که امروز جوانان از ازدواج فرار می‌کنند. این رسم‌هایی که فقط برای دختر و پسر خرج می‌تراشد و باعث می‌شود آنها در ابتدای زندگی خود با کوهی از قرض و وام روبرو شوند؛ چرا؟ چون رسم است.

این که گوشه‌ای بنشینیم و منتظر باشیم قیمت‌ها پایین بیاید، یک اشتباه بزرگ تاریخی است. قیمت‌ها، پایین نمی‌آید. با این هجوم ما به بازار که اصلا پایین نمی‌آید. باید چانه زنی را از پایین شروع کنیم. ما نباید بخریم. وقتی بدو بدو، خودرو ثبت نام می‌کنیم، انتظار داریم خودرو ساز به خاطر چشم و ابروی قشنگ ما، قیمت‌ها را پایین بیاورد؟ یا شرکت‌های لبنیاتی هر روز شیر خود را به یک قیمت نفروشند؟

مقصر دقیقا ما هستیم. مایی که حتی حاضر نیستیم از آجیل شب یلدا هم چشم پوشی کنیم. کارمان شده است در فضای مجازی برای هم پیام فرستادن که در فرنگ، شیر گران شده بود، مردم نخریدند و ارزان شد اما وقتی پای عمل می‌رسد چند زنبیل در صف خرید پسته می‌گذاریم که مبادا گران شود و دست ما به پسته، بادام و گردو نرسد.

با این وضعیت و رفتار ما به عنوان خریدار و آنها به عنوان فروشنده، ارزانی، جن می‌شود وما بسم‌الله.