اصلاح‌طلبان، ضامن روحانی بودند

روزنامه «آرمان» با محمد کیانوش راد فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت به گفت‌وگو پرداخته است که می‌خوانید.

بخشی از این گفتگو را بخوانید:

برخی اصلاح‌طلبان مطرح می‌کنند که ما نه مسئول انتخابات بودیم و نه دولت برآمده از انتخابات 92 و 96؛ با توجه به حمایت آشکار این جریان سیاسی از آقای روحانی در انتخابات اخیر این کنار کشیدن از دولت به وجهه اصلاح‌طلبان ضربه نمی‌زند؟

بدون تردید دولت آقای روحانی در صورت عدم حمایت اصلاح‌طلبان قادر به موفقیت در عرصه ریاست جمهوری نمی‌بود، اما اینکه اصلاح‌طلبان دقیقا همان رویکرد، برنامه‌ها و اقداماتی که لزوما دولت انجام می‌داد را به صورت کاملا مورد تایید قرار بدهند نیز نیست. از سوی دیگر اصلاح‌طلبان نمی‌توانند نسبت به ارائه توضیحات لازم و حمایت از دولت دست بردارند. در حقیقت مردم به ضمانت اصلاح‌طلبان به روحانی رأی دادند. اصلاح‌طلبان ضامن روحانی در مقابل مردم بودند. به همین دلیل روحانی و دولتش به این ضمانت از سوی اصلاح‌طلبان باید پایبند و وفادار بماند. سیاست اصلاح‌طلبان از ابتدا نه تایید و تخریب دولت بوده بلکه سیاست حمایت و انتقاد به عنوان سیاستی که اکنون نیز رویکرد اصلی اصلاح‌طلبان به دولت است مورد توجه است و به این دلیل اصلاح‌طلبان نمی‌توانند خود را از دولت جدا کنند، علیه دولت تخریب کنند یا با تایید همه اقدامات دولت چک سفید امضا به دولت روحانی بدهند. اصلاح‌طلبان ضمن آنکه برنامه‌ها، ایده‌ال‌ها و آرمان‌هایشان فراتر از دولت اعتدالی آقای روحانی است، اما به دلیل آنکه اکنون شرایط سختی را در مقابل دولت آقای روحانی دارند در مجموع معدل دولت روحانی را در حل برخی از مشکلات مربوط به سیاست خارجی مثبت ارزیابی می‌کنند و به حمایت همچنان وفادار خواهند بود.

روز گذشته رئیس دفتر رئیس‌جمهوردر کنایه‌ای به اصلاح‌طلبان اذعان کرده انتقاد به دولت برای اصلاح‌طلبان رای نمی‌آورد؛ به نظر شما این نوع رویکرد اطرافیان رئیس‌جمهور که به شکاف اصلاح‌طلبان و دولت دامن می‌زند از چه روست؟

دولت موفق دولت انتقادپذیر است و جامعه رشد یافته جامعه‌ای است که انتقاد با صراحت و شجاعت هرچه تمام‌تر در آن وجود داشته باشد. ضمن آنکه حمایت از دولت نیز نباید به معنای حمایت از همه ارکان و اقدامات دولت تلقی گردد. اصلاح‌طلبان به صورت کلی همچنان به حمایت از دولت پایبندند، اما بعضا ممکن است انتقاداتی را نیز مطرح کنند، یا برخی با موضع تندتری به انتقاد از دولت بپردازند، اما در مجموع اصلاح‌طلبان سهم خود را از دولت جدا نکرده‌اند. لذا سخنان آقای واعظی سخنان دقیقی در این جهت نیست.

رئیس‌جمهور چند ماه پیش اذعان داشت که اصلاح‌طلبان نه حامی بلکه شریک دولتند، اما به قرائت بسیاری از اصلاح‌طلبان این گزاره رئیس‌جمهور در حد سخن باقی مانده و حتی کمیته تعامل نیز تشکیل نشده، به نظر شما این چه شراکتی است در آن بخش‌هایی از دولت موجب تخریب حامیان خود می‌شود؟

وقتی سخن از تعامل می‌گوییم تعامل معنای دوسویه بودند رفتارهای دوطرف معادلات است. اصلاح‌طلبان بارها آمادگی خود را جهت کمک به دولت اعلام کرده و در عمل نیز کمک کرده‌اند. این دولت است که قدرت اجرایی را در اختیار دارد و می‌بایستی به صورت فعال‌تری نسبت به دعوت از اندشمندان و نظریه پردازان طیف اصلاح‌طلب خصوصا در بعد اقتصاد کمک بخواهد و بدون تردید اصلاح‌طلبان همچون گذشته و حتی بدون گرفتن پست‌های مشخص سیاسی هم حمایت‌های لازم را از دولت داشته‌اند و در صورت نیاز از ارائه هرگونه کمک مضایقه نخواهند داشت.

به نظر شما با رویه موجود در جامعه در انتخابات‌‌‌های آتی اصلاح‌طلبان باید چگونه عمل کنند ؛ آیا بازهم ائتلاف یا اینکه با کاندیدای مستقل حضور می‌یابند؟

من معتقدم فعالیت‌ها تلاشی انتخاباتی است. لاریجانی امروز، برخلاف گذشته، مشی اعتدالی را پیشه کرده است. مشکل لاریجانی رأی منفی و مخالفانی جدی، در میان هر دو جناح است. این کار را برای او‌ مشکل می‌کند. اصلاح‌طلبان به تعامل خوب لاریجانی با دولت توجه دارند و از مواضع اعتدالی او هم استقبال کرده و می‌کنند، اما احتمال حمایت اصلاح‌طلبان از ایشان را کم می‌بینم. مگر اصلاح‌طلبان در شرایطی استثنایی، مجبور به گرفتن تصمیمات استثنایی بشوند. در مورد 1400 نیز هنوز سخن گفتن در مورد افراد کمی زود است. اما فرصت حضور کاندیداهای اصلی اصلاح‌طلبان را در رقابت فراهم نخواهد شد. به همین علت باید از هم اکنون، بر چهره‌های میانه‌رو سرمایه‌گذاری کرد.