رونوشت به عباس عبدی

مجله فارس‌پلاس: یکی از اهداف راهبردی مخالفان نظام در قبال انقلاب و جمهوری اسلامی، پمپاژ یاس و ناامیدی در جامعه، به‌خصوص در میان نسل جوان است به همین دلیل این روزها سیاه‌نمایی و برخورد جناحی با دستاوردهای انقلاب از افراد مختلف به گوش می‌رسد. حال اینکه اکثر این افراد هم اکنون یا پیش از این بر سر سفره انقلاب متنعم بوده و صاحب مسند بوده‌اند.

یکی از این افراد «عباس عبدی» است که البته یقیناً وی را در زمره مخالفین نظام نمی‌دانم اما فردی‌می شناسم که با طرح مسائلی غیرمنصفانه و شاید مغرضانه آب به آسیاب مخالفین می‌ریزد. وی در تازه‌ترین اظهاراتش دستاوردهای کوتاه‌مدت و بلندمدت انقلاب را زیر سؤال برده است! نکته مهم مطلب وی؛ غیرمنصفانه، جناحی و یک‌طرفه بودن اظهاراتش در بررسی کارنامه ۴۰ساله انقلاب است.

دویچه وله فارسی در یادداشتی با عنوان «انقلاب؛ بروز ظرفیت‌های غفلت‌شده»، به قلم عباس عبدی، نوشته است: «بنابراین اگر بخواهم به این پرسش پاسخ دهم که آیا انقلاب ۱۳۵۷ را رویدادی مثبت می‌دانم، باید بگویم که براساس دستاوردهای کوتاه‌مدت و میان‌مدت آن تردید دارم ولی از آنجا که انقلاب را امری ارادی و محصول برنامه‌ریزی این و آن نمی‌دانم، باید بگویم که به لحاظ اجتماعی و کلان واقعه‌ای مثبت بود که ظرفیت‌های مغفول مانده و حبس شده‌ای را آزاد کرد و معلوم نبود اگر به هر دلیلی این اتفاق رخ نمی‌داد با سرنوشت بدتری مواجه نبودیم.»

واقعیت آن است که تفاوت میان «آنچه پیش از انقلاب بودیم» و «آنچه اکنون هستیم»، آنچنان واضح است که حتی افرادی همچون عباس عبدی که امروز به آلزایمر سیاسی دچار شده‌اند نیز نمی‌توانند آن را انکار کرده و تنها راه پیش پای خود را برای ادامه رویکردهای منفعت‌طلبانه حزبی، کلی گویی، ابهام‌آفرینی برای نسل جوان و چون و چرا کردن درباره جزئیات آن می‌بینند.

تأمل واقع‌بینانه و تحلیل علمی تحولات پس از انقلاب، به وضوح نشان می‌دهد که با توجه به شرایط و محدودیت‌های متعدد موجود، جمهوری اسلامی در مدت عمر خود توانسته ضمن مقاومت در برابر فشارها و تجاوزات بیگانگان، در اصلاح و بهبود وضعیت معیشتی و اجتماعی مردم خود نیز توفیقات فراوانی به دست آورد. آنچه به قلم عبدی مورد تردید واقع شده است جفایی آشکار در حق انقلاب است و پاسخ‌های روشنی دارد. در ادامه اجمالاً به برخی از این پیشرفت‌ها که صرفا در حوزه‌های مادی و ملموس است، اشاره می‌کنیم.

۱- پیشرفت زیرساخت‌های کشور:

- ۶ برابر شدن راه‌های کشور، افزایش راه‌های اصلی و فرعی کشور از ۳۶ هزار کیلومتر به بیش از ۲۱۰ هزار کیلومتر در سال ۱۳۹۴

- دو برابر شدن میزان راه‌آهن کشور، افزایش میزان راه‌آهن کشور از ۴.۶هزار کیلومتر به نزدیک ۱۰هزارکیلومتر

- ۲۰ برابر شدن ظرفیت بنادر کشور، ارتقاء ظرفیت بنادر از ۱۰ میلیون تن به بیش از ۲۰۰ میلیون تن در سال ۱۳۹۴

- ۳۰ برابر شدن سدهای مخزنی کشور، تعداد سدهای مخزنی کشور از ۱۳ سد به حدود ۴۰۰ سد بزرگ در سال ۱۳۹۵

- ۱۴ برابر شدن تولید برق کشور، افزایش تولید برق کشور از ۲۰ به ۲۸۰ میلیارد کیلووات ساعت در سال ۱۳۹۴ و برق‌دار شدن ۹/۹۹ درصد روستاها (۱۰۰ درصد روستاهای بالای ۲۰ خانوار و ۳ / ۹۹ درصد روستاهای زیر ۲۰ خانوار)

- افزایش دسترسی به آب تصیفه شده، در سال ۲۰۱۵ به ۲/ ۹۶ درصد

- توسعه صنعت گاز، افزایش سهم گاز در سبد انرژی کشور از یک درصد در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، به ۷۲درصد

۲- وضعیت بهداشت: براساس آمارهای رسمی، بخش بزرگی از شهرها و روستاهای کشور در آستانه انقلاب اسلامی محروم از پزشک و امکانات بهداشتی بودند و در این میان زنان و کودکان سهم بیشتری از این محرومیت داشتند. از آغاز انقلاب اسلامی افزایش ۱۰۰برابری سرمایه‌گذاری در بخش بهداشت و درمان بعد از انقلاب اسلامی منجر به رشد ۴۰۰درصدی شاخص‌های بهداشتی و درمانی طی سال‌های پس از پیروزی انقلاب شده است که شاخص «امید به زندگی» نیز در مقایسه با قبل از انقلاب از ۵۰ به ۷۵ سال رسید.

قبل از پیروزی انقلاب حدود ۷ دانشکده پزشکی در دانشگاه‌ها ایجاد شده بود، اما در حال حاضر حدود ۴۰ دانشگاه علوم پزشکی در سراسر کشور به فعالیت می‌پردازد. کشور ایران در سال ۵۶ با ۳۳ میلیون جمعیت، نیازمند ورود پزشک خارجی از سایر کشورها بوده است، اما هم اکنون با جمعیتی بیش از دو برابر و به تبع آن با نیازی بیشتر به پزشک، با مازاد پزشک روبه‌رو است. همچنین در زمینه پزشک متخصص نیز از جمعیت ۷ هزار نفر در سال ۵۷ به جمعیت حدود ۷۰هزار پزشک متخصص در حال حاضر رسیده‌ایم. علاوه بر این‌ها رونق پدیده توریسم‌درمانی در سال‌های اخیر است که طی آن مردم بسیاری از کشورها به منظور درمان به کشورمان سفر می‌کنند تا تحت نظر پزشکان ایرانی به درمان خود بپردازند.

۳- مقایسه بهره برداری از خطوط ریلی قبل و بعد از انقلاب: جدول مشخصات پروژه‌های ریلی که بعد از انقلاب انجام شده‌اند، گویای این است که بعد از توقف سه ساله از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰ و روند کند فعالیت‌های بهره‌برداری ناشی از دوران جنگ تحمیلی هشت ساله، بعد از انقلاب از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۹۲، حدود ۵۵۰۰ کیلومتر خط ریلی بهره برداری شده است.

این موضوع بدین معنی است که حدود ۵۵ درصد از کل پروژه‌های ریلی بعد از انقلاب اسلامی و حدود ۴۵ درصد آنها قبل از انقلاب به بهره برداری رسیده است. مجموع پروژه‌های ریلی بهره‌برداری شده از آغاز فعالیت راه آهن تا کنون، ۴۵ محور بوده است که ۱۲ پروژه یا محور به قبل از انقلاب و ۳۳ پروژه یا محور به بعد از انقلاب اختصاص دارد. اگر پروژه ریلی مترو در کلان شهرها را به عملکرد جمهوری اسلامی اضافه کنیم و ملاک دانش و تخصص بومی را به پیاده‌سازی و تولید ابزار و قطعات آن مد نظر قرار دهیم، مزیت نسبی کارکرد نظام اسلامی در ۳۸ سال با بحران‌های متعارف و غیرمتعارفی که درگیر بوده نسبت به دوره ۵۲ ساله پهلوی در بخش ریلی که بزرگترین افتخار تاریخی طرفداران و مبلغان رضاخانی است عیان می‌گردد.

۴- پیشرفت در تولیدات ملی:

- ۵۷ برابر شدن صادرات غیرنفتی، افزایش صادرات غیر نفتی از ۵۴۳ میلیون دلار در سال ۱۳۵۷ به ۳۱ میلیارد دلار در سال ۱۳۹۵

- ۵/۶ برابر شدن تولید و مونتاژ خودرو، افزایش تولید و مونتاژ ۱۵۰ هزار دستگاه خودرو در سال ۱۳۵۷ به تولید و مونتاژ حدود ۹۷۷ هزار دستگاه خودرو در سال ۱۳۹۴

- ۳۰ برابر شدن تولید محصولات پتروشیمی، افزایش تولید محصولات پتروشیمی از ۱.۶ میلیون تن در سال ۱۳۵۷ به ۴۸.۱ میلیون تن در سال ۱۳۹۴

- ۲۴ برابر شدن تولید فولاد خام، افزایش میزان تولید فولاد خام ۶۸۰ هزار تن در سال ۱۳۵۷ به ۱۶.۷ میلیون تن در سال ۱۳۹۴

- ۱۵ برابر شدن تولید محصولات فولادی، و تولید یک میلیون تن محصولات فولادی در سال ۱۳۵۷ به ۱۵.۷ میلیون تن در سال ۱۳۹۴

۵- کاهش شاخص فقر و دسترسی به خدمات اساسی: براساس شاخص‌های اقتصادی فقر در مقایسه با سال‌های آخر پیش از انقلاب به طرز قابل توجهی کاهش یافته است به طوری که میزان فقر (به معنای نسبت افراد کمتر از دو دلار در آمد در روز) تک رقمی بوده، که با توجه به استاندارد کشورهای درحال توسعه کاملاً پایین و یک هشتم همین شاخص در پیش از انقلاب است. همچنین طی سال‌های بعد از انقلاب شاخص دسترسی به خدمات اساسی و لوازم خانگی افزایش داشته است به طوری‌که باوجود گسترش شهرنشینی، مالکیت مسکن و مساحت سرانه خانه‌ها افزایش یافته است و شکاف شهری – روستایی در دسترسی به خدمات اساسی کمتر شده است و شکاف نهایی میان مناطق روستایی و شهری کمتر شده است. پیش از انقلاب تنها ۳.۱ میلیون مشترک برق، اعم از خانگی و عمومی و صنعتی و کشاورزی وجود داشت و این درحالی است که این رقم در سال ۱۳۹۲ به بیش از ۳۰میلیون مشترک رسیده است. در خصوص وضعیت آبرسانی در سال ۱۳۵۷ میزان تولید آب ۱.۵ میلیون متر مکعب آب و تعداد انشعابات ۲.۷ میلیون بوده است اما این رقم تا سال ۱۳۹۴ در کل کشور ۴۵۰ هزار کیلومتر شبکه آبرسانی شهری و روستایی وجود دارد و نرخ دسترسی به آب لوله کشی سالم در مناطق روستایی نیز افزایش یافته که با توجه به پراکندگی وسیع خانواده‌های روستایی در کشور، دستاورد عظیمی محسوب می‌شود. در بخش شاخص‌های مهم، بخش گاز و گازرسانی پیش از انقلاب تنها پنج شهر و در حدود ۵۰ هزار انشعاب برخوردار بودند که اکنون بیشتر مناطق شهری و روستایی کشور از این نعمت بهره مندند و تعداد انشعابات به حدود ۱۳.۵ میلیون انشعاب رسیده است.

۶- دستاوردهای کشاورزی: امروزه بالغ بر ۹۰درصد از نیاز کشور به محصولات کشاورزی و استراتژیک نظیر گندم، برنج و جو، در داخل تأمین می‌شود و در مرز خودکفایی قرار داریم. آمار موجود حاکی از تولید ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار تن گندم در سال ۵۶ و ۵۷ است، به طوری که میزان واردات گندم در سال‌های قبل از انقلاب به بیش از یک میلیون و ۱۴۰ هزار تن می‌رسید. همچنین تولید برنج، دومین محصول استراتژیک و پرمصرف کشور (پس از گندم) رشدی بالغ بر ۶۰ تا ۷۰ درصد نسبت به قبل از انقلاب اسلامی داشته است و تا حد بسیار قابل توجهی از واردات آن کاسته شده است. لازم به ذکر است در طول سال‌های پس از انقلاب با وجود دو برابر شدن جمعیت ایران و افزایش مصرف سرانه، با خودکفایی کشور در بخش دام و تأمین مواد غذایی روبه‌رو بوده‌ایم و واردات اقلامی نظیر مرغ و تخم‌مرغ و شیر هم تقریباً قطع شده است. همچنین در زمینه جنگل و مرتع، سطح جنگل‌کاری و احیای جنگل‌ها نسبت به قبل از انقلاب اسلامی ۲ برابر شده است.

۷- پیشرفت در علم و فناوری: در این مورد نیز می‌توان به این موارد اشاره کرد:

- ۲۴ برابر شدن تعداد دانشجویان، افزایش تعداد دانشجویان از ۱۷۶ هزار نفر در سال ۱۳۵۷ به ۴.۳ میلیون در سال تحصیلی ۱۳۹۵

- ۱۳ برابر شدن تعداد دانشجویان به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، از ۲۴۸ نفر به ۵۴۸۶ نفر

- ۱۶.۵ برابر شدن سهم ایران از تولید مقالات ISI؛ همچنین سهم ایران از تولید مقالات خارجی ISI؛ از ۱/ ۰ درصد (۶۶۹ مقاله) در سال ۱۳۵۷ به ۱.۶۵ درصد (۲۳ هزار مقاله) در سال ۱۳۹۴ رسیده است

همچنین می‌توان به ساخت هواپیما و بالگرد سبک و نیمه سنگین، ساخت کشتی و زیردریایی و تولید انواع قایق، پیشرفت هسته‌ای، نانو، بیوتکنولوژی، موشکی، سلول‌های بنیادین، هوافضا، داروهای نوترکیب و پزشکی و....

۸- افزایش جهشی صادرات کالا: بر اساس آمارهای بانک جهانی، مجموع صادرات کالای ایران در سال پایانی رژیم پهلوی ۸ میلیارد دلار بوده است. اما در شرایط فعلی ارزش صادرات کالای ایران با رشد هزار درصدی نسبت به قبل از انقلاب، رکوردهای ۸۸ میلیارد دلار را نیز گذرانده است.

همچنین شکل‌گیری مراکز آموزش عالی، تحقیقاتی، پارک‌های علم و فناوری، شرکت‌های دانش بنیان، حضور مقتدرانه ج.ا.ا در منطقه و تبدیل ایران به قطب تأمین ثبات و امنیت در منطقه، ثبات و امنیت داخلی و خارجی قابل تحسین در منطقه و جهان و استقلال و اقتدار ملی و جهانی ایران اسلامی در کنار برخورداری از ذخایر غنی نفت، گاز، معدنی، منابع طبیعی و موقعیت جغرافیایی، همگی گویای آن است که در کنار برخی تحلیل‌های مغرضانه، بخشی از تحلیل‌ها و قضاوت‌های دوستان نیز منصفانه و واقع‌بینانه ارائه نمی‌شود. موارد منفی بزرگنمایی شده و بسیاری از اقدامات و دستاوردهای مثبت نادیده گرفته می‌شود؛ ولی تأمل واقع‌بینانه و علمی تحولات پس از انقلاب، به وضوح نشان می‌دهد که با توجه به شرایط و محدودیت‌های موجود، جمهوری اسلامی در مدت عمر خود توانسته ضمن مقاومت در برابر فشارها و تجاوزات بیگانگان، در اصلاح و بهبود وضعیت معیشتی و اجتماعی مردم خود نیز توفیقات فراوانی به دست آورد. و البته پرداختن به اقدامات مثبت نظام، به معنی نفی یا نادیده گرفتن معضلات و نواقص موجود نیز نمی‌باشد. اما به این نکته مهم باید توجه کرد که دستاوردهای انقلاب اسلامی در طول ۴۰ سال، در شرایطی به دست آمده که گرفتار صدها و هزاران توطئه کوچک و بزرگ در سطح ملی و بین‌المللی بودیم.