استان‌های رکورددار نزاع و درگیری در ایران

روزنامه «ایران» در گزارشی به بررسی دلایل افزایش نزاع و کاهش شادی در جامعه پرداخته است.

تهران، مشهد و اصفهان در صدر آمار نزاع در کشور

آمار حاکی است در تهران به‌طور مثال روزانه ۲۲۳ نزاع خیابانی رخ می‌دهد.»عضو هیأت رئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، با بیان اظهارات فوق توضیح می‌دهد: بعد از تهران، مشهد و اصفهان در صدر آمار نزاع در کشور هستند.

در اصفهان، 9 ماهه اول سال ۹۶ تعداد ۲۹ هزار نفر به‌دلیل صدمات ناشی از نزاع به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند؛ این خشم البته تنها در قالب نزاع خیابانی خود را نشان نمی‌دهد بلکه به شکل وندالیسم و وندالیسم اینترنتی نیز خود را نشان می‌دهد. در حال حاضر به گفته کارشناسان میزان پرخاشگری در دختران بیشتر از پسران دیده می‌شود.

ناهید تاج الدین، یکی از راه‌های کنترل خشم و در نتیجه آن کاهش نزاع‌های خیابانی را افزایش نشاط اجتماعی می‌داند و می‌افزاید: متأسفانه رتبه ایران در میان کشورهای شاد دنیا رتبه مطلوبی نیست. شبکه توسعه راه حل‌های پایدارسازمان ملل با انتشار گزارش سالانه خود از وضعیت شادی در میان 155 کشور مورد مطالعه قرار گرفته جهان، رتبه ایران را در جایگاه 108 جدول قرار داده است و این نشانه نامطلوب بودن رتبه شادی‌ است.

این نماینده مجلس معتقد است که بین شادی اجتماعی و نشاط اجتماعی تفاوت فاحشی وجود دارد، شادی کم دوام‌تر، موقت و زودگذر‌تر و دفعی‌تر و فردی‌تر است در حالی که نشاط بادوام‌تر، پایدارتر و جمعی‌تر است، ما نیازمند افزایش نشاط اجتماعی هستیم.

او می‌افزاید: باید به جای افراد، نهادها درگیر شوند و به جای شادی، نشاط ایجاد کنند، از این لحاظ مجلس هم ورود کرده و تلاش می‌کند تا به‌عنوان یک نهاد تأثیرگذار، بسترهای نشاط اجتماعی را فراهم کند.

مدیرکل دفتر مشارکت‌های اجتماعی جوانان وزارت ورزش و جوانان با اشاره به اینکه بین مفهوم شادی و نشاط باید تفکیک قائل باشیم می‌گوید: وزارت ورزش و جوانان برنامه‌های مختلفی در دستگاه‌ها در جهت شادی آفرینی اجرا می‌کند اما مهم این است که این برنامه‌ها ممکن است نتوانند اثرات نشاط‌ آوری در درازمدت داشته باشند، زیرا برنامه‌های شادی آفرین کوتاه مدت و مقطعی هستند. ممکن است با حضور در یک جنگ شادی، افراد در آن مقطع زمانی احساس شادمانی کنند، اما ضمیر و درون آنها به صورت پایدار بانشاط نمی‌شود.

به گفته سجاد سالک، نشاط مفهومی عمیق دارد که با متغیرهای مختلفی گره خورده است. به‌عنوان نمونه اگر جوانی مشکل بیکاری و دغدغه ازدواج داشته باشد، اساساً با مفهوم نشاط میانه‌ای ندارد، قطعاً این فرد با رفتن به استادیوم می‌تواند شاد شود ولی این شادی طولانی مدت نخواهد بود. نشاط آفرینی با یک برنامه و یک پروژه شکل نمی‌گیرد، بلکه مجموعه عوامل و متغیرهای اجتماعی و اقتصادی می‌تواند در این امر مؤثر باشد و چنانچه تأثیر آن منفی باشد، هم میزان امید کاهش می‌یابد و هم مردم با مفهوم نشاط بیگانه می‌شوند.