پشت‌پرده کشتار خرس‌های قهوه‌ای در گلستان

اعتمادآنلاین: کمتر از چند روز دیگر فصل «گاوبانگی» آغاز می‌شود. این فصل، موسمی است که برخی حیوانات همچون گوزن‌ها برای جفت‌گیری آواز می‌خوانند و از نظر علمی، دچار سرمستی ویژه‌ای هم می‌شوند. همین 2 موضوع در کنار هم سبب می‌شود بیشتر در معرض خطر قرار گیرند؛ یکی به خاطر اینکه هوشیاری‌شان کاهش پیدا می‌کند و دیگری به این خاطر که چون آواز می‌خوانند پیدا کردن‌شان توسط شکارچیان غیرقانونی ساده‌تر است.

در همین شرایط که محیط‌بانان آماده اعزام به مناطق هستند و فعالان سمن‌های محیط‌زیستی تلاش می‌کنند تا این حیوانات را از گزند شیادان در امان نگه دارند، خبر کشته شدن 2 خرس قهوه‌ای در فاصله زمانی و مکانی کوتاه باعث افزایش نگرانی‌ها شده است.

محمدرضا پاداش، دبیر شبکه سمن‌های محیط‌زیست و منابع طبیعی استان گلستان، با ابراز نگرانی بابت این مساله، به اعتمادآنلاین گفت: «این 2 خرس در فاصله زمانی حدود 10 روز و در فاصله مکانی حدود 50 کیلومتر نسبت به هم کشته شدند، یکی در روستای زیارت و دیگری هم در یکی از روستاهای علی‌آباد. نکته مهم اینکه این حیوانات را با تفنگ شکاری و فشنگ چهارپاره کشته شده‌اند. فشنگی جنگی که به طور ویژه برای از پا درآوردن حیوانات بزرگ توسط شکارکش‌‌ها استفاده می‌شود. اسم چنین افرادی شکارچی هم نیست.»

او توضیح داد: «شکارچی دنبال سود مالی و معیشت است، اما این افراد آن‌قدر بیمار هستند که صرفاً برای لذت بردن از کشتن یک حیوان و نابود کردنش موجودات زنده را از بین می‌برند. خرس اولی سریعاً به تهران منتقل شد، اما چون قطع نخاع شده‌ بود پیش از مرگ آرام توسط پزشکان تلف شد. دیگری هم آن‌قدر میزان جراحتش بالا بود که همان‌جا تمام کرد.»

پاداش با اشاره به آغاز فصل گاوبانگی و شروع حراست بیشتر از جنگل‌ها و مراتع ادامه داد: «از 15 شهریور تا 15 مهر فصل گاوبانگی است؛ به این معنی که گوزن‌ها، که در زبان مازندرانی گاو نامیده می‌شوند، برای جفت‌یابی شروع به آواز خواندن می‌کنند. در چنین شرایطی به خاطر اینکه هم هوشیار نیستند و هم از خودشان صدا تولید می‌کنند، در معرض خطرات بیشتری قرار می‌گیرند. حالا، با این اتفاقاتی که برای خرس‌ها رخ داد، کار ما بیشتر هم می‌شود. البته در مسیرمان مشکلات زیادی داریم. ما با افرادی مواجه هستیم که هم قدرت ابزاری مثل تفنگ و سلاح دارند و هم به شدت وقیح هستند. می‌گویند در کشور اختلاس می‌شود و همه ساکت‌اند، ما هم حق خودمان را می‌گیریم. در مقابل محیط‌‌بانان هیچ قدرتی ندارند. لایحه حمایت از محیط‌‌بانان هم بین زمین و هوا مانده و کماکان حق تیر به این افراد نمی‌دهند و ضابط قضایی محسوب نمی‌شوند.»

دبیر شبکه سمن‌های محیط‌زیست و منابع طبیعی استان گلستان تعداد محیط‌بانان را هم کافی ندانست: «بر اساس استانداردهای بین‌المللی، در هر هزار تا سه هزار کیلومتر‌ مربع باید یک محیط‌‌بان وجود داشته باشد، اما در ایران این ابعاد به هر 18 هزار کیلومتر مربع می‌رسد. قطعاً این تعداد افراد، با قدرت ناکافی، توان مقابله با شکارچیان و سودجویان را ندارند.»

پاداش در پایان به شرایط حساس حیات گونه‌های متفاوت خرس‌ها در ایران اشاره کرد: «اگرچه شرایط زندگی خرس‌ها در ایران به اندازه یوزها بحرانی نیست، اما این حیوانات هم در گروه حیوانات محافظت‌شده قرار می‌گیرند. خرس سیاه که زیستگاهش در جنوب و جنوب شرق ایران است تعداد زیادی ندارد. خرس‌های قهوه‌ای هم هرچند در تمام ایران زندگی می‌کنند، اما باید مراقب‌شان بود تا با خطر انقراض مواجه نشوند. آن هم در شرایطی که منابع غذایی این حیوانات توسط انسان و صنعتش در بالادست هر روز بیشتر از بین می‌رود و این موجودات چاره‌ای ندارند جز اینکه به پایین‌دست بیایند. حضوری که باعث می‌شود در دام انسان‌های بیماری بیفتند که تفریحی جز کشتن حیوانات ندارند.»