|
دنیای اقتصاد: در شرایطی که بیشتر شرکای خارجی خودروسازی ایران به دلیل تحریم، کشور را ترک کردهاند، وزیر صنعت، معدن و تجارت از خودروسازان داخلی خواسته تا به دنبال همکارانی جدید بگردند. رضا رحمانی تاکید کرده که «چون عملکرد برخی شرکتهای خارجی در زمان تحریم مناسب نبود، به خودروسازان گفتهایم به سراغ شرکای جدید از کشورهای دیگر بروند.» دقیقا مشخص نیست که مقطع زمانی موردنظر وزیر صمت برای مشارکتهای خارجی جدید، حالا است، یا بعدها که تحریم لغو و امکان مشارکتهای بینالمللی ایجاد میشود. وزیر صمت البته پیشتر نیز تاکید کرده بود که شرکای بیوفا در تحریم مانند رنو و پژو فرانسه، دیگر جایی در خودروسازی ایران نخواهند داشت.
هرچه هست، اگر مقطع زمانی فعلی موردنظر رحمانی باشد، خودروسازان قطعا کار سختی برای یافتن شرکای جدید خواهند داشت زیرا با توجه به تحریمهای سخت آمریکا، تقریبا هیچ خودروساز معتبر و قابلقبولی ریسک همکاری با صنعت خودرو ایران را قبول نخواهد کرد. تحریمها آنقدر سخت بوده که حتی خودروسازان چینی نیز یا از ایران رفته یا سطح فعالیت خود را بهشدت کاهش دادهاند، بنابراین یافتن شرکای جدید در مقطع فعلی، بسیار دور از دسترس خواهد بود. اما اگر منظور وزیر صمت از همکاریها و همکاران خارجی جدید، آینده و بعد از لغو تحریمها باشد، این پرسش پیش میآید که بهجز فرانسویها و چینیها کدام خودروسازان دنیا حاضر به سرمایهگذاری و حضور در صنعت خودرو ایران خواهند بود؟ پس از توافق هستهای و برجام هرچند اخبار جسته گریختهای مبنی بر حضور شرکتهایی مانند فولکس واگن و فیات در ایران مطرح شد، اما هیچکدام به مرحله اجرایی نرسید و در نهایت باز هم فرانسویها پای میز مذاکره و قرارداد با خودروسازی کشور حاضر شدند. با توجه این موضوع و همچنین تجربه نقض برجام، حالا ریسک سرمایهگذاری در خودروسازی ایران بالاتر از گذشته است، بنابراین حتی در صورت لغو تحریمها نیز تضمینی بابت حضور خودروسازان معتبر دنیا (منهای امثال فرانسویها و چینیها) وجود ندارد. بدون تردید به صلاح خودروسازی کشور خواهد بود که با شرکای خارجی معتبر جدیدی وارد همکاری شود و این خواسته مشتریان، وزارت صمت و احتمالا خودروسازان است، اما آیا طرفهای مقابل هم تمایلی به مشارکت دارند؟