به گزارش ایسنا، دکتر حسین میرزایی در نخستین همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری اظهار کرد: به نظر می رسد هیچ کس شایسته‌تر از دانشگاه در نقد خود دانشگاه نیست و البته این نقد به معنای خود زنی هم نیست، بلکه بررسی چالش ها، آسیب ها و پتانسیل ها به بالندگی و پویایی آن کمک می کند.
وی در ادامه افزود: وقتی نقد بیش از حد باشد و در جای خود قرار نگیرد، می تواند ضد کارکرد خود باشد؛ هر چند نقد دانشگاه هم در دفاع از دانشگاه است.
میرزایی با اشاره به دغدغه و یافتن حقیقت در دانشگاه اظهار کرد: مسائل و چالش هایی که در این زمینه وجود دارد، در همایش امروز پرداخته می شود.
رییس پژوهشکده و دبیر علمی نخستین همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری همچنین افزود: بیش از ۸۵ سال از تاسیس دانشگاه تهران می گذرد و اکنون زمان آن است که جدی تر به آموزش عالی پرداخته شود و آموزش عالی ایران مورد توجه قرار گیرد.
به گفته میرزایی، تجربه جهانی می تواند در این راستا برای ما مفید و موثر باشد.
پذیرش تغییر؛ شرط جاودانگی دانشگاه
در ادامه دکتر محمد یمنی دوری استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه دانشگاه باید پذیرش تغییر را شرط جاودانگی خود بداند، گفت: دانشگاه چند معنایی است و اگر این چند معنایی را در یک جزء کوچک بیاوریم و بکاویم، عملاً دانشگاه را در جهت انجام ندادن رسالت های واقعی خود حرکت می دهد.
وی افزود: فروکاستن دانشگاه قابل دفاع نیست و تاریخ، آموزش عالی را در کشورهای مختلف نشان می دهد که گاه دانشگاه علیه دانشگاه بازی کرده است. زمانی که دانشگاهیان رسالت واقعی خود را در دانشگاه ارائه ندادند از دانشگاه کوچ کردند و خارج از دانشگاه، دانشگاه ایجاد شد.
استاد دانشگاه شهید بهشتی تاکید کرد: دانشگاه را نمی شود با یک فضای فیزیکی شناخت، مثل جلسات علمی عمومی که قرن ها پیش به صورت سنتی در کافه های فرانسه برگزار می شد.
به گفته یمنی دوزی، وقتی از معانی دانشگاه کاسته و به یک مکان فیزیکی محدود می شود، آیا می توان آن را با عنوان دانشگاه تعریف کرد؟ وقتی دانشگاه به روح و ذهن انسان خدمات رسانی نمی کند آیا می توان از آن به عنوان دانشگاه دفاع کرد؟
این استاد دانشگاه در ادامه به تعاریفی از دانشگاه پرداخت که بر اساس آن می توان از دانشگاه دفاع کرد و در این خصوص خاطرنشان کرد: از دانشگاهی می شود دفاع کرد که در آن رشته های تخصصی در سلول های خود ساخته اش محصور نباشد و در عین حال به وحدت علم بیندیشد که واقعیت ها و روش های گسسته نگر را بر نمی تابد.
یمنی دوزی افزود: از دانشگاهی می توان دفاع کرد که قابلیت ها به دور از مدیریت های هیأتی در هدایت دانشگاه نقش همکارانه ای پیدا می کند، هدایتی که در تلاقی رأس با قاعده و قاعده با رأس در سیستم مدیریتی دانشگاه قرار می گیرد.
به گفته این استاد دانشگاه، دانشگاه زمانی قابل دفاع می شود که رویدادهای رخ داده در آن را در تلاقی گذشته و حال جستجو کنند و چیزی که اتفاق می افتد مبنا و ریشه ای داشته باشد.
وی افزود: از دانشگاهی می شود دفاع کرد که خود را به علم اداری مشغول نکرده و آن را به دانشجویان دیکته نکند، بلکه جایگاه پرسشگری و دیالکتیک نظر و عمل را بتوان در سیستم دانشگاهی پیدا کرد. همچنین از دانشگاهی می شود دفاع کرد که در سیطره فرمالیسم قرار نگیرد.
یمنی دوزی اظهار داشت: آموزش های دانشگاهی باید مباحث مدیریت آموزشی باشد و به جای کنترل به حمایت فکر کند.
وی تاکید کرد: از دانشگاهی می توان دفاع کرد که به تعالی کارکنانش بیندیشد و نیروهای درونی افراد را آزاد کند چون اگر آزاد نکند روزنه ای پیدا می کند و اگر به سوی سازندگی نرود، روند تخریبی به خود می گیرد و برای دانشگاه و جامعه دانشگاهی آفت ایجاد می کند.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: دانشگاه باید به فرهنگ تخصصی همراه با فرهنگ عمومی بیندیشد و از تخیل و تصورات دانشجویان برای جهش های علمی دفاع کند.
وی اظهار داشت: کلاس های دانشگاه باید موقعیتی برای ایجاد فرصت های یادگیری برای دانشجویان باشد؛ چرا که انتقال دانش، فرصت یادگیری را به وجود نمی آورد.
یمنی دوزی خاطرنشان کرد: راه اندازی تحصیلات تکمیلی منتهی به بی توجهی به مقطع لیسانس شد؛ در حالی که اگر دانشگاهی لیسانس نداشته باشد دانشگاه نیست؛ در دانشگاه پژوهش به حاشیه راندن آموزش و بین المللی کردن دانشگاه ها به ایجاد پردیس هایی برای درآمد زایی منجر شد.
