| |
مقصران ایرانیِ خیانت امارات چه کسانی هستند؟
محمدحسین کبریا کارشناس روابط بین‌الملل در بخشی از یادداشت امروز خود با عنوان مقصران ایرانی خیانت ابوظبی در همدلی نوشت: خیانتی که ابوظبی به آن گردن نهاد، حتی خلاف مصوبات و تصمیمات پیشین اتحادیه عرب و طرح سازشکارانه صلح عربی ۲۰۰۲ است.
این طرح به پیشنهاد عربستان با مبنا قرار دادن قطعنامه‌های شورای امنیت، به تصویب رسید و مابه‌ازای صلح با رژیم اسرائیل را به خروج آن رژیم از سرزمین‌های اشغالی۱۹۶۷، حل عادلانه موضوع آوارگان و پذیرش دولت مستقل فلسطینی به پایتختی بیت‌المقدس شرقی، منوط کرد. از جمله قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل که در طرح صلح عربی مبنا شده، قطعنامه ۱۵۱۵ است که رژیم صهیونیستی را ملزم به بازگشت به مرز‌های ۱۹۶۷کرده است.
خیانت ابوظبی مکمل خیانت مصر و اردن بوده و سرآغاز فروپاشی سیاسی سنگر و جبهه عربی پس از گذشت چند دهه از قرارداد کمپ دیوید است که با همراهی کشور‌های دیگر عربی، ضمن مشروعیت‌بخشی به رژیم صهیونیستی، نابودی ۷دهه مقاومت عربی را بدون دریافت مابه‌ازایی، در پی خواهد داشت.
بدون تردید اقدام ابوظبی علاوه بر ضربه به مسئله اول مسلمین جهان، تهدیدات مستقیم و غیرمستقیمی را متوجه ایران خواهد کرد. مقامات ابوظبی مدعی شده‌اند که توافق با رژیم صهیونیستی علیه ایران نیست، ولی سفر فوری «یوسی کوهین» رئیس سازمان جاسوسی موساد و فرستاده ویژه نخست وزیر رژیم صهیونیستی به ابوظبی پیام آشکاری را دربر دارد. کانال یازده تلویزیون رژیم صهیونیستی «کان نیوز» گزارش داد که پس از اعلام عادی‌سازی روابط میان ابوظبی و تل‌آویو، هدف کابینه رژیم صهیونیستی توسعه «همکاری‌های امنیتی» با امارات است.
در سندی نیز که وزارت استخبارات رژیم صهیونیستی آن را پیرامون مهم‌ترین محور‌های احتمالی همکاری میان تل‌آویو و امارات منتشر کرده است، مسائل امنیتی در صدر قرار دارد. در این سند که وزارت استخبارات رژیم صهیونیستی آن را به شورای امنیت ملی این رژیم تحویل داده، آمده است: «تهدید‌های مستقیمی که امارات و اسرائیل با آن مواجه هستند، مشابه است و از یک منبع، ایران، نشأت می‌گیرد.» در ادامه این سند اشاره شده است: «امضای توافق با امارات این امکان را فراهم می‌آورد که برخی کشور‌های حاشیه خلیج [فارس]به این ائتلاف بپیوندند به طوری که ائتلافی نظامی میان اسرائیل و این کشور‌ها در مقابله با ایران ایجاد شود».
سران ابوظبی همچون سران ریاض، در تشخیص دوست و دشمن مرتکب اشتباه شده‌اند؛ آنها دست دوستی ایران را که با ارائه ابتکار صلح هرمز یا طرح صلح امید، به‌دنبال برقراری صلح، ثبات و امنیت در منطقه بوده است، رد کرده و دست دشمنان را که حضورشان در منطقه نتیجه‌ای غیر از بی‌ثباتی و ناامنی نخواهد داشت، فشرده‌اند. البته ابوظبی می‌داند که مسئولیت تمامی عواقب هرگونه دخالت رژیم صهیونیستی در معادلات منطقه خلیج‌فارس، متوجه امارات و دولت‌های دیگر بوده و ایران هیچ بهانه‌ای را در این خصوص نخواهد پذیرفت. در پردازش بعد دوم قضیه، به پیام توئیتری علی مطهری نماینده سابق مجلس شورای اسلامی اشاره می‌شود: «در برقراری رابطه امارات با اسرائیل، گذشته از خیانت حکام امارات، ما نیز مقصر بوده‌ایم.
عرب‌ها را ترسانده‌ایم و به دامان اسرائیل سوق داده ایم. نمونه آن تخریب و آتش‌زدن سفارت عربستان است. سیاست دشمن شناختن ایران به جای اسرائیل، در میان اعراب نتیجه داده است. باید ترس آنها زایل شود». این اظهار نظر کامل است و نیاز به توضیح بیشتری ندارد. تنها باید گفت که کشور‌های حوزه خلیج فارس از جمله ابوظبی به‌واسطه تبلیغات سوءدشمنان و سیاست ایران‌هراسی آنها، از جانب کشورمان احساس خطر کرده و به‌سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی یافته‌اند. با اقدامات نسنجیده گروه‌های تندرو داخلی از جمله حمله به سفارت و سرکنسولگری عربستان در تهران و مشهد، این نگرانی‌ها پررنگ‌تر شده است.
