|
اعضای انجمن تخصصی صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه سازان خودرو استان تهران که در مرداد ماه در اولین نشست هم اندیشی، مشکلات خود را با نمایندگان مجلس و گمرک در میان گذاشتند، این بار برای تحقق جهش تولید گرد هم جمع شدند.
محمدرضا نجفیمنش، رییس انجمن صنایع همگن قطعهسازان استان تهران با اشاره به اینکه اولین صنعت مورد تحریم در دوره اول و دوم، قطعه سازی و خودروسازی است، اظهار کرد: دشمنان با تولید خودرو در داخل مشکل دارند و به همین منظور با افزایش فشارها در دوره دوم، شرکای تجاری قطع ارتباط کردند. طبق تصمیمگیری ها قرار بر تامین 300 میلیون یورو تا پایان سال 99 و این نهضت ادامه دار است تا بتوانیم 90 درصد از قطعات را در داخل تولید کنیم چرا که دیگر کسی به دنبال سنگ اندازی نیست.
به گفته این قطعهساز در حال حاضر تنها در استان تهران ۲۵۰واحد قطعه سازی حضور دارد که برای حدود 55۰هزار نفر به طور مستقیم و غیرمستقیم اشتغال ایجاد کردهاند. اکنون بزرگترین دغدغه این قطعهسازان نیز نقدینگی و دریافت مطالباتشان است. درکنار این موضوع همچنان شاهد افزایش افسارگسیخته روزانه نرخ مواد اولیه نیز در مقابل دستوری بودن قیمت خودرو و عدم اصلاح قراردادها هستیم.
امیرحسین جلالی، نایب رییس انجمن صنایع همگن قطعهسازان استان تهران با اشاره به 130 قطعه ساز عضو انجمن و تامین 50 درصدی نیاز صنعت خودروسازی کشور گفت: نیاز است تا در این شرایط اقتصادی نامناسب از اختیارات کمیسیون صنایع مجلس کمک بگیریم تا اجناسی که در گمرک موجود است ترخیص شوند که در این صورت طی دو ماه خودروهای کف جمع میشوند.
جلالی با اشاره به مشکلات قطعه سازان پیرامون تخصیص ارز و بانک مرکزی اظهار کرد: هنوز قطعاتمان را با ارز 11500 تومان تحویل خودروساز می دهیم، درخواست اصلاح قراردادهایمان را داریم تا در کنار ترخیص قطعات از گمرک شاید شاهد کاهش قیمت ها باشیم.
حسن کاظمینی عضو انجمن صنایع همگن قطعهسازان استان تهران با اشاره به اینکه قطعه سازان سال ها تلاش کرده اند تا بتوانند فعالیت کنند و اکنون فقط دو خریدار ایران خودرو و سایپار متقاضی آن ها هستند، گفت: دارای اقتصاد بیمار و افزایش قیمت روزانه هستیم و قطعه سازان فعال در کنار مشکلاتی در زمینه پرداخت دستمزد، بیمه و... لطمه می خورند.
عضو انجمن صنایع همگن قطعهسازان استان تهران با تاکید بر اینکه چرا به صنعت خودروسازی توجهی نمی شود تا اوضاع نابسامان آن حل شود، اظهار کرد: می بایست ساختار مدیریتی تغییر کند و همچنین ارگان های مربوطه با ایجاد اتاق فکر افراد متخصص را جمع کرده تا مشکلات را مطرح و رفع نمایند.