|
خبرگزاری مهر: کارگردان نمایش «زندگی گالیله» از بلاتکلیف بودن وضعیت اجرای این نمایش بعد از چندین ماه گلایه کرد.
شهابالدین حسینپور کارگردان تئاتر که قرار بود خرداد ۹۹ نمایش «زندگی گالیله» را روی صحنه ببرد درباره سرنوشت اجرای این اثر نمایشی به ما گفت: متاسفانه اوایل اسفند ۹۸ با شروع و گسترش بیماری کرونا تمرینهای نمایش «زندگی گالیله» بعد از ۴ ماه متوقف شد. در زمان ریاست سعید اسدی ما برای اجرای نمایش در خرداد و تیر ۹۹ با ایشان به قطعیت رسیدیم و با تعطیلی تمرینهای نمایش که ۴۵ بازیگر و تعداد زیادی عوامل و طراح داشت میلیونها تومان متضرر شدیم البته قبل از تعطیلی نمایش و بحران کرونا هم کار ما از نظر مادی و معنوی مورد هیچ حمایتی قرار نگرفته بود اما ما دل را به دریا زدیم و به عشق زنده یاد سمندریان نمایش را برای اجرا آماده میکردیم و همه دوستانی هم که حضور در این نمایش را پذیرفتند، با نگاه حمایتی در این پروژه حضور یافتند.
وی افزود: متاسفانه با تمام پیگیریها و نامه نگاریهایی که تا امروز از مدیرکل هنرهای نمایشی گرفته تا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتهام حتی هزار تومان هم بابت خسارتی که به ما وارد شده بود، دریافت نکردم. ۱۰۰ نفر ۴ ماه برای آماده کردن یک نمایش وقت و انرژی گذاشتند اما تلاش این افراد برای هیچکس مهم نیست.
کارگردان «طپانچه خانم» یادآور شد: شناخت مسئولان ما از تئاتر در این حد است که به من پیشنهاد دادند تعداد بازیگران نمایش را کم کنم! و نمایش را به جای سالن اصلی در تالار چهارسو به صحنه ببرم بدون اینکه به زحمات بازیگران، طراحان و دراماتورژی و بازنویسی که روی متن شده بود فکر کنند. حتی با وجود قبول این پیشنهاد هم در این زمان مخاطبی وجود ندارد که بخواهد زحمات ۷-۸ ماهه ما را ببیند.
حسین پور بیان کرد: برخی مدیران ما با وجودی که میدانند در این شرایط تئاتر در حال نابودی است فقط میخواهند آماری ارائه بدهند و بگویند تئاتر زنده است. در حالی که به جای اینکه به زور گروهها را مجبور به اجرا کنند باید از آنها حمایت کنند. متاسفانه در این شرایط بسیاری از هنرمندان ما هم، چون غم نان دارند، حاضر میشوند، اجرا بروند تا همین کمک هزینه اندک را دریافت کنند که البته جای هیچ گلایهای نیست.
وی ادامه داد: در جلسهای که با آقای اسدی داشتم اجرای نمایش به پاییز ۱۴۰۰ موکول و قرار بر حمایت از این اثر نمایشی شد. با تغییر رئیس تئاتر شهر ابتدا به من اعلام کردند که اگر میتوانم زودتر اجرا بروم که امکان پذیر نبود و قرار شد در ابتدای سال به من بگویند که چه وقت از پاییز اجرا خواهم داشت.
این کارگردان تئاتر متذکر شد: در جلسهای که با مدیر جدید تئاتر شهر داشتم بعد از مطمئن شدن از اینکه نمایشنامه تایید شورای ارزشیابی و نظارت را دارد به شکل ناباورانهای ایشان پیشنهاداتی در راستای اجرای نمایش دیگری به من دادند. برای گروه ما سراسر افسوس است که مدیر جدید پای تعهدات مدیر قبلی نمیایستد و توجهی به انگیزهها، هزینهها و وقتی که برای تولید این اثر گذاشتهایم، ندارد. در نهایت قرار بر این شد که یک ماه دیگر نتیجه نهایی و زمان تقریبی اجرای نمایش «زندگی گالیله» به من داده شود که تا امروز هنوز خبری نیست. آرزو میکنم زحمت همکارانم در این نمایش دیده شود و به ثمر بنشیند چون قاطعانه میگویم که میخواهم وصیت حمید سمندریان را اجرا کنم. قطعاً آقای سمندریان مرد بزرگی بود و امثال ما سالها باید تلاش کنیم تا به پای او برسیم اما به هر حال من در مسیر افکار او قدم گذاشتهام و میگویم این نمایش با هر «زندگی گالیله» ای که تا امروز اجرا شده تفاوت خواهد داشت.
وی در پایان صحبتهایش عنوان کرد: متوجه دشواریهای مدیریت حوزه تئاتر در دوران کرونا هستم ولی برخورد اینچنینی مدیران باعث دلسردی هنرمندان میشود. در شرایط کرونا شغلها و اقشار زیادی از مردم آسیب دیدند اما متاسفانه قشر تئاتر آسیب ندیدند بلکه نابود شدند. این روزها هنرمندانمان را پشت سر هم از دست میدهیم اما متاسفانه مردم ما به اینکه هنرمندان واکسن دریافت کنند، اعتراض میکنند در حالی که آنها هم با حضور در سریالها و آثار مختلف با جانشان بازی میکنند و مانند کادر درمان در حال جنگ با این ویروس هستند اما مردم فقط چند سلبریتی را میبینند و از وضعیت بقیه بی اطلاع هستند. امید است با درایت مسئولان روزهای خوش هنرمندان و تمامی مردم ایران فرا برسد.