درس کیارستمی به بازیگر «زیرخاکی»

فروغ قجابگلی بازیگر «زیرخاکی 2» در گفتگو با روزنامه خراسان از تجربه بازی در این سریال می‌گوید.

بخشی از این گفتگو را بخوانید:

دلایل تان برای پذیرفتن بازی در سریال «زیرخاکی 2» چه بود؟

این سریال به من پیشنهاد شد و گفتند فیلم‌نامه‌اش در حال نگارش است. یک روز رفتم دفتر آقای سامان، با ایشان درباره این که نقش و قصه چیست گپ ‌وگفتی داشتیم. اتفاقا پیشنهاد این کار همزمان با بازپخش فصل اول «زیرخاکی» بود، شروع به تماشای آن کردم، سریال را دوست داشتم، بنابراین پذیرفتم. من قبلا در تئاتر «پلیس» با آقای جمشیدی همبازی بودم، با خانم صامتی هم سر کار آقای کوروش نریمانی کار کرده بودیم، با آقای نادر فلاح نیز در تئاتر همبازی بودیم و اتفاقا سال 94 هردو جایزه گرفتیم. بازیگران سریال همه از دوستان تئاتری بودند، همه این مسائل برایم کدهایی بود که کار را بپذیرم.

در این سریال با آقای جمشیدی همبازی هستید، نظرتان به عنوان بازیگر باتجربه تئاتر درباره بازی ایشان چیست؟

بازی ایشان را می‌پسندم و یکی از بهترین بازی‌هایشان را در سریال «زیرخاکی 2» دیدم. سال 94، با هم در تئاتر «پلیس» که در سالن باران اجرا می‌شد، همبازی بودیم. ایشان در بازیگری بسیار آدم دقیق و منضبطی است و به موقع سر تمرین حاضر می‌شد.

آن زمان می‌گفت که به کلاس‌های بازیگری می‌رود و این خیلی برایم قابل احترام بود که این طور دقیق دنبال خواسته‌ها ، رویاها و آرزوهایش است و برای چیزی که دوست دارد وقت می‌گذارد. فردی که این چنین برای علاقه‌اش تلاش می‌کند، قطعا نتیجه‌اش را می‌بیند. پشتکار، تمرین، هوش و آنی که دارد همه به او کمک کرده است.

تجربه همکاری با آقای جلیل سامان چطور بود؟

خیلی جالب بود. آدم بسیار دقیق و مسئولیت‌پذیری در حیطه کارش است. روزی که برای گفت‌ وگو به دفترشان رفتم، دیدم که هنرورها را از همان زمان انتخاب کرده‌اند. این خیلی درست و ارزشمند است که یک نفر این قدر دقیق، مسئولانه و با عشق کارش را انجام می‌دهد. این‌ها باعث می‌شود کار خوبی تولید شود. البته من به عنوان بازیگر به دلیل این که فیلم نامه کامل آماده نبود، استرس و نگرانی داشتم، اما اطمینان دادند که درست می‌شود و خیلی خوب توضیح می‌دادند.

بیشتر با سریال «هم‌گناه» شناخته شدید، بعد از این مجموعه چه اتفاقی افتاد، چه پیشنهادهایی داشتید؟

سریال «هم گناه» برای خودم هم بسیار دلنشین بود. اولین کارم در تلویزیون تله تئاتر «دشمن مردم» به کارگردانی دکتر رکن‌الدین خسروی و اولین سریالم، «به رنگ صدف» آقای عباس رنجبر بود. بعد از آن در سریال «گوهر کمال» آقای رنجبر، «خانه‌ای در تاریکی» آقای سلطانی، «خاک سرخ» و «حلقه سرخ» آقای حاتمی‌کیا، «مسافرخانه سعادت»، «قرعه» و «علی البدل» بازی کردم.

کار آقای رحمانیان هم خیلی گُل کرد و پس از «مسافرخانه سعادت» هم پیشنهادهای زیادی داشتم، اما خیلی سعی کردم انتخاب‌های درستی داشته باشم، چون وقتی در ژانری موفق می‌شوی، همه برای همان نقش سراغ آدم می‌آیند. باید حواسم باشد که تکراری نشوم. گاهی آدم می‌گوید چه اشکالی دارد، بگذار یک تکرار خوب اتفاق بیفتد، اما به عنوان بازیگر دوست دارم نقش‌های مختلف را تجربه کنم.

«هم‌گناه» یکی از لذت‌ بخش‌ترین تجربه‌های بازیگری من بود. گروه و آقای کیایی فوق‌العاده بی‌نظیر و درجه یک بودند. ایشان حواسش به همه چیز بود و حال خوبی به تیم می‌داد. همین حال خوب، اعتماد کارگردان و امنیتی که به وجود می‌آورد، باعث می‌شود استعداد و خلاقیت بازیگر هم به راحتی شکوفا شود. بعد از این سریال پیشنهادهای مختلفی داشتم و «زیرخاکی 2» یکی از آن‌ها بود.

خبری از ساخت فصل دوم سریال «هم‌گناه» نیست؟

نه هنوز هیچ خبری نیست. خودم هم خیلی تمایل دارم و مشتاقم که دوباره با آقای کیایی کار کنم چون تجربه خوبی با ایشان داشتم.

آرزوی‌تان برای سینمای ایران چیست؟

امیدوارم سینما و تلویزیون طوری حرکت کنند که به مردم حس خوب، خرد خوب، آگاهی خوب و فرهنگ سازی خوب بدهند. انسان‌ها را در قبال خودشان، خانواده و جامعه‌شان، مسئولیت‌پذیر پرورش دهند. یادم هست فیلم «خانه دوست کجاست» آقای کیارستمی را در دوران راهنمایی دیدم. آن قدر فیلم روی من تاثیر گذاشت که وقتی پاک‌کن دوستم اشتباهی قاطی وسایل من شده بود، یکی دو بار خواستم از این پاک کن استفاده کنم، اما یاد این فیلم می‌افتادم و این کار را نمی‌کردم!