| |
مقصر اپوزیسیون‌سازی از روسای‌جمهور کیست؟
بدنبال اظهارات حسن رحیم پور ازغدی مبنی بر اپوزیسیون خواندن روسای جمهور پیشین، روزنامه شرق، بخشی از مقاله امیرمحبیان در سال 1391 منتشر کرده است.
بدنبال اظهارات حسن رحیم پور ازغدی مبنی بر اپوزیسیون خواندن روسای جمهور پیشین، روزنامه شرق، بخشی از مقاله امیرمحبیان در سال 1391 منتشر کرده است.
امیر محبیان، تحلیلگر و روزنامه‌نگار اصولگرا که این روزها کمتر مصاحبه می‌کند یا می‌نویسد، سال 91 در روزنامه رسالت در نوشته خود با عنوان «با رؤسای جمهور ایران چه کنیم» معتقد بود این رفتار اشتباه اصولگرایان است که رؤسای سابق جمهور را به وادی اپوزیسیون‌سازی سوق می‌دهد.
محبیان با اشاره به سرنوشت بنی‌صدر، هاشمی، خاتمی و احمدی‌نژاد نوشته بود: متأسفانه به‌گونه‌ای عمل کرده‌ایم که بیگانگان، رؤسای جمهور سابق ما را به چشم طمع‌گاه سرمایه خود می‌پندارند.
محبیان با اشاره به اینکه قصد ندارد درباره نگاهی که به رؤسای جمهور شده، منتقدان را محق یا رؤسای جمهور را مبرا تلقی کند، نوشته بود: «ولی پرسش اساسی در این است که اشکال کجاست؟ چرا جز یک مورد کسی سر به سلامت نبرده است؟ آیا اشکال در قانون اساسی و ساختار قانونی ماست که از رؤسای جمهور اپوزیسیون یا شبه‌اپوزیسیون می‌سازد؟
یا این امر به خصلت‌های اخلاقی و سیاسی برگزیدگان این منصب یا ناپختگی‌های سیاسی برمی‌گردد؟ آیا پس از گذشت بیش از 30 سال نباید به این پرسش واضح پاسخ دهیم؟ رؤسای جمهور کشور که برگزیده یک ملت هستند، برای ما باید چونان سرمایه‌هایی ارزشمند تلقی شوند؛ سرمایه‌هایی که البته نباید به دور از تیغ‌های نقد باشند ولی با آنان نیز نباید آن‌چنان بی‌برنامه برخورد شود که در مواجهه با جوانان و توصیف تاریخ انقلاب اسلامی دچار گرفتاری شده و دائما بگوییم: بنی‌صدر رئیس‌جمهور نخستین بود ولی بعد ضد انقلاب شد؛ هاشمی دو دوره رئیس‌جمهور بود ولی بعد از راه انقلاب برون افتاد؛ خاتمی دو دوره رئیس‌جمهور شد ولی سکولار و در پی براندازی بود؛ احمدی‌نژاد هم دو دوره رئیس‌جمهور شد ولی هرچند اصولگرا بود، صدر جریان انحرافی و... هم بود.
عرف آن است که در جهان رؤسای جمهور در مسند قدرت، سرمایه در گردش هستند و در دوری از مسند، سرمایه پس‌انداز که در زمان مناسب در جهت منافع ملی به کار می‌آیند. اما آیا ما این سرمایه‌ها را به‌گونه‌ای پس‌انداز می‌کنیم که روزی به کار آیند؟ بگذریم که متأسفانه به‌گونه‌ای عمل کرده‌ایم که بیگانگان، رؤسای جمهور سابق ما را به چشم طمع‌گاه سرمایه خود می‌پندارند».
