دخترانِ دبیرستانی می‌توانند به راحتی ازدواج کنند

ایلنا: سرپرست دفتر برنامه ریزی و توسعه اجتماعی جوانان وزارت ورزش و جوانان گفت: از دانش‌آموزانی که بر اساس قانون ازدواج می‌کنند حمایت می‌کنیم.

مهدی متقی‌فر:

* (در پاسخ به این سوال که اخیرا تحصیل دانش آموزان دختر متاهل در مدارس روزانه مصوب شده، حضور دانش آموز متاهل در مدرسه چه پیامدهایی دارد و آیا این می‌تواند منجر به ازدواج در سنین پایین شود؟): قطعا مدنظر آن‌ها ازدواج دختران کم سن و سال نیست. دختران دبیرستانی می‌توانند ازدواج کنند به طور مثال پیش‌تر دختری که ۱۶ یا ۱۷ سال داشت ازدواج می‌کرد عذرش را از مدرسه می‌خواستند و طبیعتا این با قانون جوانی جمعیت و از سوی دیگر فرهنگ ترویج ازدواج منافات دارد.

* در حال حاضر با تصمیمی که گرفته شده و دقیق و درست هم است و ما هم از دانش‌آموزانی که بر اساس قانون ازدواج می‌کنند حمایت می‌کنیم تا بتوانند ادامه تحصیل بدهند. این هم قطعا بدین معناست که به ترویج ازدواج و پایین آمدن سن ازدواج کمک می‌کند.

* ما در مورد سن ازدواج از آن طرف افتاده‌ایم، یعنی قرار بود ازدواج در ۲۳.۲۴ سالگی باشد، اما اکنون سن ازدواج دختران و پسران تا ۳۰.۳۵ و حتی تا ۴۰ سال رفته و در ۴۰ سالگی دچار وسواس می‌شوند که آیا می‌توانند یا نمی‌تواند ازدواج کنند، اکثرا ازدواج نمی‌کنند و متاسفانه دچار تجرد قطعی می‌شوند.

* قطعا ما طرفدار ازدواج معقول از روی بلوغ و عقل هستیم و معتقدیم هم دختر و هم پسر باید به یک بلوغ عقلی و استقلال فکری برسند و به ازدواج فکر کنند و این می‌تواند کمک کند.

* در حال حاضر دانشجویان نیز بعضا ترس این را دارند که اگر ازدواج کنند از درسشان عقب می‌مانند در حالی که در کشور اندونزی قانونی وجود دارد مبنی بر اینکه دختر یا پسری که دانشجو باشد و ازدواج کند تسهیلات بهتر و امکانات تحصیلی بیشتری دریافت خواهند کرد. این تسهیلات برای این است که آن‌ها تشویق کنند و بگویند درس با ازدواج منافاتی ندارد و کمک می‌کند هم تحصیل بهتری داشته باشند و هم مدارج عالی بهتری کسب کنند.

* (در واکنش به اظهارات یکی از نمایندگان مجلس درباره راه اندازی مراکز قانونی همسریابی برای تسهیل در طرح جوانی جمعیت): ما می‌گوییم باید مراکزی باشند که در یک چارچوب، نظام و قانونی شکل بگیرد، اما این که کدام بخش از حاکمیت باید آن را دست بگیرد، طبق قانون وزارت ورزش و جوانان با تایید سازمان تبلیغات، عهده دار آن خواهند بود.

* حرف ما این است که در قانون مذکور باید قدری یا تسهیل پیدا کند یا اصلاح شود که بعد از این اگر قانون اجرا شود و این اتفاق بیافتد، بعدها نمی‌توان آسیب‌های آن را جمع کرد، لذا باید از همین الان به فکر این باشیم که اگر به اولین مجموعه مجوز بدهیم سیل درخواست مجوز به سمت ما خواهد آمد که اگر به آسیب‌هایش فکر نکرده باشیم، قطعا بعدها ما را دچار مشکل خواهد کرد. بنابراین به تمام جوانبش فکر می‌کنیم تا اگر مجوز می‌دهیم با یک اقتدار این مجوز را بدهیم.