تاثیر مخرب ویروس کرونا بر عصبی مهم در مغز

در این مطالعه، اکثر افراد مبتلا به کووید طولانی، علائم اختلال در عملکرد عصب واگ و طیف وسیعی از تغییرات ساختاری و عملکردی قابل توجه در عصب واگ خود داشتند که می‌توان به مشکلاتی از جمله ضخیم شدن عصب، مشکل در بلع و علائم اختلال در تنفس اشاره کرد.

گروهی از محققان اظهار کرده‌اند کووید طولانی مدت ممکن است با اثرات کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ بر روی عصب واگ مرتبط باشد.

به گزارش ایسنا و به نقل از اس تی دی، تحقیقات جدید محققان آلمانی نشان می‌دهد که بسیاری از علائم مرتبط با سندرم پس از کووید(که به عنوان کووید طولانی نیز شناخته می‌شود) می‌تواند با تاثیر این ویروس بر روی عصب واگ که یکی از مهمترین اعصاب چند عملکردی در بدن است، مرتبط باشد.

این مطالعه توسط دکتر"گما لیادوس"(Gemma Lladós) و دکتر "لوردس متیو"(Lourdes Mateu) از بیمارستان دانشگاهی "Trias i Pujol" آلمان انجام شده است.

عصب واگ از مغز آغاز و به تنه و قلب، ریه‌ها و روده‌ها و همچنین چندین ماهیچه از جمله ماهیچه‌هایی که در عمل بلعیدن دخیل هستند، گسترش می یابد. به این ترتیب این عصب مسئول طیف گسترده‌ای از عملکردهای بدن از جمله کنترل ضربان قلب، گفتار، رفلکس حلقی، انتقال غذا از دهان به معده، حرکت غذا در روده، تعریق و ... است.

رفلکس حلقی یا رفلکس گگ یا اسپاسم حنجره(gag reflex) یک واکنش غیرارادی دفاعی انقباضی در انتهای دهان است که در نتیجه تحریک یا لمس انتهای زبان، سقف دهان، اطراف لوزه‌ها یا زبان کوچک یا در اثر محرک‌های غیرلمسی رخ می‌دهد که از ورود جسم خارجی به حلق جلوگیری می‌کند.

کووید طولانی مدت یک سندرم به شدت ناتوان کننده بدن است که گریبان گیر ۱۰ تا ۱۵ درصد از افرادی که از کووید-۱۹ جان سالم به در برده‌اند، می‌شود.

محققان این مطالعه اظهار کرده‌اند که اختلال در عملکرد عصب واگ (vagus nerve dysfunction) یا (VND) با حضور کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ می‌تواند علل برخی از علائم کووید طولانی از جمله دیسفونی (مشکلات صوتی مداوم)، دیسفاژی (مشکل در بلع)، سرگیجه، تاکی کاردی (ضربان قلب بالا غیر طبیعی)، ارتوستاتیک ، افت فشار خون (فشار خون پایین) و اسهال باشد.

در این مطالعه، محققان ارزیابی مورفولوژیکی و عملکردی گسترده‌ای از عصب واگ در افراد دارای کووید طولانی با علائمی که نشان دهنده اختلال در عملکرد عصب واگ بود، انجام دادند.

از ۳۴۸ بیمار، ۲۲۸ نفر (۶۶درصد) حداقل یک علامت نشان دهنده اختلال در عملکرد عصب واگ داشتند. شایع ترین علائم مرتبط با اختلال در عملکرد عصب واگ شامل موارد زیر بودند:

اسهال (۷۳درصد)، تاکی کاردی (۵۹درصد)، سرگیجه، دیسفاژی و دیسفونی (هر کدام ۴۵درصد) و افت فشار خون ارتواستاتیک (۱۴درصد).

خوردن و عملکرد گوارشی نیز در برخی از بیماران تحت تاثیر قرار گرفته بود، به طوری که برخی از آنها به دیسفاژی اوروفارنکس (مشکل در بلع) دچار شده بودند. ارزیابی عملکرد معده و روده نیز نشان داد که توانایی برخی از افراد در رساندن غذا به معده (از طریق مری) دچار اختلال شده است. رفلاکس گاستروازوفاژیال (ریفلاکس اسید به مری) نیز در برخی افراد مشاهده شد.

بازگشت اسید به مری یا واشاریدگی معده‌ای مروی یا ریفلاکس گاستروازوفاژیال که در میان مردم به نام ترش کردن شناخته می‌شود به معنی آسیب‌های موکوزی و نشانه‌های مزمن در اثر بازگشت غیرعادی محتویات و اسید معده به مری است.

تست شاخص نقص صوتی ۳۰(A Voice Handicap Index ۳۰ test) (روشی استاندارد برای اندازه‌گیری عملکرد صدا) نیز نشان داد که برخی افراد دچار دیسفونی بودند.

محققان این مطالعه گفتند: در این مطالعه راهنما، اکثر افراد مبتلا به کووید طولانی، علائم اختلال در عملکرد عصب واگ و طیف وسیعی از تغییرات ساختاری و عملکردی قابل توجه در عصب واگ خود داشتند که می‌توان به مشکلاتی از جمله ضخیم شدن عصب، مشکل در بلع و علائم اختلال در تنفس اشاره کرد.

بنابراین یافته‌های ما اختلال در عملکرد عصب واگ را به عنوان یک ویژگی پاتوفیزیولوژیکی کووید طولانی مدت نشان می‌دهد.