هر آنچه که باید درمورد سرخک بدانیم

به دنبال افزایش موارد ابتلا به سرخک پس از اتفاقاتی نظیر بروز کرونا و ترس برخی خانواده‌ها برای مراجعه به مراکز بهداشتی برای تزریق واکسن به کودکان‌شان، ورود اتباع سایر کشورها به ایران و ... این روزها افزایش آگاهی در مورد این بیماری و لزوم تزریق واسکن آن بیش از هر زمان دیگری ضروری است.

به گزارش ایسنا، سرخک یکی از بیماری‌های ویروسی است که قدرت سرایت پذیری زیادی دارد، به ‌طوری که بیش از ۹۰ درصد افراد حساس در تماس نزدیک با بیمار آلوده می‌شوند. قبل از استفاده از واکسن، بیماری سرخک در جوامع بسیار شایع و ‌بومی بوده است و هر ۳ تا ۵ سال به علت تجمع افراد حساس،‌ همه‌گیری‌های بزرگ بیماری در دنیا باعث بسیاری از مرگ و میرها بخصوص در کودکان زیر پنج سال می‌شد.

انتقال بیماری به صورت فرد به فرد از طریق ذرات تنفسی و یا به‌ وسیله تماس مستقیم با ترشحات بینی و گلوی فرد مبتلا صورت می‌گیرد. افراد مبتلا به طور متوسط از ۳ روز قبل از شروع علائم تا ۴ روز بعد از شروع بثورات جلدی می‌توانند ویروس را منتشر کنند. جداسازی بیماران در این دوره در کاهش انتقال بیماری به دیگران مهم است.

بعد از دوره نهفتگی (دوره کمون) که از ۸ تا ۱۵ روز متغیر است، علائم اولیه به صورت تب، خستگی، آبریزش بینی، سرفه و یا کنژنکتیویت ظاهر می‌شود. ممکن است همزمان با بروز بثورات جلدی، نقاط کوپلیک در مخاط داخلی دهان ظاهر شوند که معمولا یک تا ۲ روز بعد، از بین می‌روند. پس از ۲ الی ۴ روز از علائم مقدماتی، راش جلدی ماکولوپاپولر در پشت گوش‌ها و صورت به همراه تب بالا ایجاد می‌شود. بثورات به سمت تنه و اندام‌ها گسترش یافته و معمولا در طی کمتر از یک هفته برطرف می‌شوند.

بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری‌های واگیردار وزارت بهداشت، با توجه به اثربخشی بالای واکسن، بهترین راه پیشگیری از بیماری سرخک واکسیناسیون بر علیه این بیماری است که در دو نوبت در یک سالگی و هجده ماهگی برای کودکان تجویز می‌شود.