سفیر افغانستان در هند: از طالبان دستور نمی‌گیریم

جنبش شبه نظامی طالبان همچنان تلاش دارد کنترلش را بر نهادها در افغانستان اعمال کند اما در این میان یک ناحیه خاکستری بزرگ مشمول این تلاش نشده است.

به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه بی.بی.سی، بخش عمده حدودا ۷۰ هیات دیپلماتیک افغانستان که هنوز در کشورهای دیگر فعال هستند، مستقل از رژیم تندروی آنها که از سوی کشورهای دیگر به رسمیت شناخته نشده، بدون دریافت هیچ گونه بودجه مستقیمی از سمت مقامات فعلی در کابل، عمل می‌کنند.

بازدید کننده‌های سفارت افغانستان در پایتخت هند واقع در یک مجتمع بزرگ در قلب منطقه دیپلماتیک این شهر به هنگام ورود با تصویری از اشرف غنی، رئیس جمهور سابق افغانستان مواجه می‌شوند. اشرف غنی ماه اوت گذشته همچنان که طالبان در حال تصرف شهر کابل بود از افغانستان فرار کرد.

عکس او همچنین بر دیوار دفتر فرید ماموندزی، سفیر افغانستان در هند که هنوز پرچم سه رنگ سیاه، قرمز و سبز جمهوری قبلی تحت کنترل اشرف غنی بر سر در آن است، نصب شده است.

ماموندزی، که کارمندانش همچنان وظایفی مانند صدور ویزا و پاسپورت به نام جمهوری قبلی انتصاب کننده آنها را انجام می‌دهند، می‌گوید: ما با طالبان هماهنگی چندانی نداریم.

طالبان در ۱۰ ماه پس از به قدرت رسیدن، تنها به چهار کشور روسیه، پاکستان، چین و ترکمنستان سفیر فرستاده‌اند. اما حتی این کشورها نیز رسمیت دیپلماتیک برای حاکمان جدید افغانستان قائل نشده‌اند.

دولت هند به سفارت افغانستان در دهلی اجازه داده است تا همچنان به عنوان نماینده دولت قبلی همانطور که در دوره قبلی قدرت طالبان در افغانستان بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ چنین کاری انجام داد به کارش ادامه دهد. در آن زمان این سفارتخانه به نمایندگی از دولت رئیس جمهور اسبق برهان‌الدین ربانی به کارش ادامه داد.

با وجود تغییر در رده‌های قدرت در کابل، ماموندزی می‌گوید که این سفارتخانه همچنان از قوانین و سیاست‌های دولت قبلی که او را منصوب کرده پیروی می‌کند.

او می‌گوید: "ما هنوز نماینده جمهوری سابق و دموکراسی سابق خود هستیم. ما از طالبان دستور نمی‌گیریم."

در حالی که طالبان همچنان خواستار آن است که کارکرد هیات‌های دیپلماتیک افغانستان در سراسر جهان را به دست بگیرد، تا حدودی به دلیل کمبود پول نتوانسته این کار را انجام دهد. اقتصاد افغانستان از زمانی که آنها قدرت را به دست گرفتند در سقوط آزاد به سر برده است، کمک‌های خارجی به این کشور ته کشیده و دارایی‌های این کشور مسدود شده‌اند، زیرا جامعه جهانی دادن اعتبارات به افغانستان را منوط به حصول پیشرفت در موضوعاتی مانند حقوق بشر و رفتار با زنان کرده است.

ماموندزی همچنین می‌گوید، سفارت افغانستان در دهلی و اکثر همتایان آن در سایر کشورها گفته‌اند که کنترل رژیم طالبان را بر خود تنها به یک شرط می‌پذیرند: اینکه طالبان ابتدا باید یک دولت ملی تشکیل دهند که فراگیر و متنوع بوده و حقوق اساسی برای زنان قائل باشد.

ماموندزی می‌گوید که سفارتخانه وی به صدور و تمدید روادید و پاسپورت به نام جمهوری سابق ادامه می‌دهد و اساسا مقامات طالبان همچنان آن را پاس می‌دارند.

او می‌گوید: حتی رهبران طالبان با پاسپورت‌های جمهوری سفر می‌کنند، زیرا کشورها پاسپورت‌ها و سایر اسناد صادر شده توسط طالبان را به رسمیت نمی‌شناسند.