هند اولین رصدخانه خورشیدی خود را پرتاب کرد

اولین رصدخانه خورشیدی هند روز دوم سپتامبر به فضا پرتاب شد تا سفر طولانی خود را برای بررسی خورشید آغاز کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، هند درست پس از موفقیت خود در ماه، اکنون به سوی خورشید می‌رود. این کشور اولین رصدخانه خورشیدی خود را روز دوم سپتامبر پرتاب کرد و کاوشگر «آدیتیا-ال۱»(Aditya-L۱) را در ساعت ۲:۲۰ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی بر فراز یک «وسیله پرتاب ماهواره قطبی»(PSLV) از «مرکز فضایی ساتیش داوان»(SDSC) به فضا فرستاد.

پرتاب‌گر حدود ۶۳ دقیقه پس از بلند شدن، کاوشگر را در مدار پایین زمین قرار داد که با تشویق‌های بلند در مرکز کنترل ماموریت همراه شد. «جیتندرا سینگ»(Jitendra Singh) وزیر علوم و فناوری هند، اندکی پس از استقرار کاوشگر گفت: تبریک به هند و تبریک به «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO). در حالی که تمام جهان این رویداد را با نفس بند آمده تماشا کردند، یک لحظه درخشان برای هند رقم خورد.

این پرتاب موفقیت‌آمیز به دنبال یک نقطه عطف بزرگ دیگر برای هند محقق شد. این کشور در ۲۳ اوت، ماموریت «چاندرایان-۳»(Chandrayaan-۳) را انجام داد. چاندرایان-۳ اولین ماموریتی بود که به آرامی در نزدیکی قطب جنوب ماه فرود آمد.

انتظار می‌رود که فرودگر و ماه‌نورد چاندرایان-۳ طی یک هفته یا بیشتر، زمانی که شب سخت قمری در محل فرود آنها فرا می‌رسد، به پایان برسند اما سفر طولانی کاوشگر آدیتیا-ال۱ تازه آغاز شده است.

آدیتیا-ال۱ برای همیشه در مدار پایین زمین نمی‌ماند. این کاوشگر پس از یک مجموعه بررسی، از سیستم پیشرانه خود برای رفتن به سوی نقطه لاگرانژ ۱ استفاده خواهد کرد که یک نقطه پایدار گرانشی در فاصله حدود ۱.۵ میلیون کیلومتری سیاره ما در جهت خورشید است.

اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، رصدخانه ۱۴۸۰ کیلوگرمی حدود چهار ماه آینده به نقطه لاگرانژ ۱ می‌رسد اما به گفته سازمان تحقیقات فضایی هند، سفر طولانی آن ارزش خواهد داشت. مقامات سازمان تحقیقات فضایی هند در شرح ماموریت آدیتیا-ال۱ نوشتند: ماهواره‌ای که در مدار پیرامون نقطه لاگرانژ ۱ قرار می‌گیرد، مزیت اصلی مشاهده مداوم خورشید بدون هیچ گونه اختفا یا کسوف را دارد. این مزیت بیشتری را نسبت به مشاهده فعالیت‌های خورشیدی و تأثیر آنها بر آب‌وهوای فضا در لحظه ایجاد می‌کند.

یک فضاپیمای دیگر نیز در حال حاضر در حال مطالعه کردن خورشید در نقطه لاگرانژ ۱ است. این ماموریت، رصدخانه «سوهو»(SOHO) است که ناسا و آژانس فضایی اروپا آن را به صورت مشترک مدیریت می‌کنند و در دسامبر ۱۹۹۵ پرتاب شد. چند فضاپیمای دیگر از جمله «تلسکوپ فضایی جیمز وب» نیز اکنون در نقطه لاگرانژ ۲ هستند که یک میلیون مایل از زمین فاصله دارد و در جهت دور از خورشید قرار گرفته است.

آدیتیا-ال۱ با مشکل گرمایش تاج که یکی از بزرگترین اسرار در هلیوفیزیک است نیز مقابله خواهد کرد. به گفته ناسا، تاج که به جو بیرونی خورشید گفته می‌شود، فوق‌العاده داغ است و دمای آن به حدود ۱.۱ میلیون درجه سلسیوس می‌رسد.

آدیتیا-ال۱ اهداف علمی دیگری نیز دارد. به عنوان مثال، مقامات سازمان تحقیقات فضایی هند گفتند یکی دیگر از اهداف مأموریت این است که اطلاعات بیشتری را در مورد باد خورشیدی ارائه دهد. باد خورشیدی، جریانی از ذرات باردار است که دائما از طرف خورشید در جریان هستند. آدیتیا-ال۱، ترکیب باد خورشیدی را مورد بررسی قرار می‌دهد و تلاش می‌کند تا چگونگی شتاب آن را تعیین کند.

یک نکته مثبت دیگر این است که آدیتیا-ال۱ همه این کارها را با هزینه کم انجام خواهد داد. هزینه این ماموریت حدود ۳.۸ میلیارد روپیه(۴۶ میلیون دلار) است. ماموریت موفقیت‌آمیز چاندرایان-۳ نیز حدود ۶.۱۵ میلیارد روپیه(۷۴ میلیون دلار) هزینه دارد.

برای مقایسه می‌توان گفت که مأموریت «کاوشگر خورشیدی پارکر»(Parker Solar Probe) ناسا تقریبا ۱.۵ میلیارد دلار هزینه دارد. در هر حال، این اختلاف قیمت نباید به عنوان یک اتهام علیه ناسا در نظر گرفته شود زیرا هزینه‌های نیروی کار در آمریکا بسیار بالاتر از هند است و تفاوت‌های دیگری نیز بین اقتصاد دو کشور وجود دارد.