چرا رژیم‌صهیونیستی صدسالگی‌اش را نخواهد دید؟

روزنامه صهیونیستی هاآرتص نوشته است اسرائیل صد سالگی خود را نخواهد دید.

به گزارش ایسنا، علیرضا تقوی نیا در سرمقاله شماره امروز روزنامه قدس نوشت: درباره اینکه چرا این روزنامه عبری به چنین نتیجه‌ای رسیده، چه نکته قابل ذکر است.

۱. اسرائیل از اساس بدون مؤلفه‌های ذاتی و اصیل دولت-ملت بوده و به همین دلیل به وسیله دو عامل قدرت نظامی و حمایت غرب سرپا مانده است.

۲. در سال‌های اخیر از قدرت اقتصادی و نظامی بلوک غرب کاسته شده و آمریکا و اروپا نمی‌توانند مانند گذشته حمایت بی حد و حصر از تل‌آویو داشته باشند. از سوی دیگر، بازیگران جدیدی در منطقه غرب آسیا (مانند جمهوری اسلامی) ظهور کرده‌اند که در حال پایان دادن به یکه‌تازی این رژیم هستند.

۳. نقطه قوت اسرائیل توان نظامی آن دانسته می‌شود و نقطه ضعفش ناهمگنی بافت جمعیتی، جمعیت کم و وسعت پایین مناطق اشغالی؛ در حالی که صدها میلیون مسلمان با انگیزه در غرب آسیا و شمال آفریقا هستند که در صورت تسلیح حاضرند به مبارزه با صهیونیست‌ها بپردازند.

۴. عاملی که اسرائیل را در این ۷۶ سال سرپا نگه داشته، بازدارندگی ناشی از قدرت نظامی است که در سال‌های اخیر به سخره گرفته می‌شود.

اسرائیل نمی‌تواند تهدیدات را در غزه، لبنان، عراق، یمن و سوریه از بین ببرد و امید به آینده در ذهن مهاجران صهیونیست‌ کاهش یافته است.

حزب‌الله به‌طور مداوم در حال حمله به شهرهای شمالی است؛ روزانه از غزه پس از هفت ماه راکت شلیک می‌شود و ارتش اسرائیل قادر نیست این وضعیت را کنترل کند.

۵. ایران نیز موازنه قدرت را در عملیات وعده صادق به‌هم زد و نشان داد اسرائیل را با اعلام قبلی و علنی موشکباران می‌کند و فناوری پیشرفته نیز سد راه پرتابه‌های جمهوری اسلامی نخواهد شد.

در واکنش به حمله ایران،رژیم صهیونیستی چه پاسخی داد؟ آیا عملکرد اسرائیل پس از حمله وعده صادق متناسب با ادعاهایی بود که سران رژیم مطرح می‌کردند؟

مجموع این تحولات نشان می‌دهد اسرائیل نتوانسته و احتمالاً نمی‌تواند تهدیدات پیرامونی خود را که روز به روز بزرگ‌تر می‌شوند و آسیب بیشتری به اشغالگران می‌زنند، خنثی کند و بدون شک این وضعیت برای مهاجران یهودی در دراز مدت قابل تحمل نخواهد بود. این همان چیزی است که صهیونیست‌ها از آن به عنوان خطر بقا یاد می‌کنند.

از طرفی جامعه جهانی نیز از این وضعیت خسته شده و خواستار تشکیل کشور فلسطینی است؛ البته مبرهن بوده و هست که اسرائیل نمی‌پذیرد اما لجبازی‌های سران رژیم سبب خواهد شد مشروعیت مبارزه و از بین بردن اسرائیل بیشتر شود و متحدان آن نیز در حمایت از آن تا حدی تردید کنند.