شرط لازم برای تبدیل ایران به هاب انرژی منطقه

یک کارشناس ارشد حوزه انرژی گفت: برای رسیدن به هاب انرژی منطقه که در برنامه هفتم توسعه مورد توجه قرار گرفته است، باید به دنبال رفع تحریم‌ها و توسعه بازار هم باشیم که با توجه به پتانسیل‌های ایران این امر شدنی است.

مهدی حسینی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به لزوم اجرای برنامه هفتم توسعه در دولت چهاردهم، اظهار کرد: اگر قرار است ایران به هاب انرژی منطقه که در برنامه هفتم توسعه نیز به آن اشاره شده، دست یابد، باید به موضوع تحریم‌ها و ای‌اف‌تی‌اف توجه کند تا بتواند به جایگاه واقعی خود دست یابد، شرایط باید به‌گونه‌ای پیش برود که ایران بتواند نقش ویژه‌ای در بازار داشته باشد.

وی با بیان اینکه افزایش تولید ضمن اینکه می‌تواند نیازهای داخل را برطرف می‌کند موجب افزایش تاثیرگذاری در بازار نیز خواهد شد اما باید موانع صادرات برداشته شود. هرچند که در این مدت نیز  توانستیم با دور زدن تحریم شرایط مناسبی را ایجار ایجاد کنیم اما کشوری که بخواهد هاب انرژی منطقه باشد نباید شرایط موجود را داشته باشد.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی با تاکید بر اینکه در صنعت نفت نیازمند سرمایه‌گذاری و ایجاد تکنولوژی‌های جدید است، گفت: چندین سال است که می‌گوییم سرمایه‌های داخلی می‌تواند مشکلات را حل کند؛ اول باید نگاه کرد در طول سال‌های اخیر چه میزان سرمایه داخلی جذب شده، بی‌شک تفکر مقابله با جذب سرمایه خارجی هم غیر حرفه‌ای است.

حسینی افزود: گفته می‌شود با جذب سرمایه خارجی بدهکار می‌شویم، با این تفکر بزرگترین بدهکارها آمریکا و چین هستند چراکه بیشترین سرمایه را جذب می کنند و در بخش‌های مختلف به‌کار می‌گیرند، جذب سرمایه خارجی یکی از فاکتورهای اندازه‌گیری در میزان رشد و فعال بودن اقتصاد کشور است.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی با تاکید بر لزوم بررسی آنچه در مسیر راه وجود دارد و مشکل ایجاد کرده است، گفت: حتما باید مسائل را حل کنیم.

حسینی افزود: ترکیه بدون داشتن گاز همه کاره شده است، امروز آذربایجان که زمانی به دنبال ساخت پمپ بنزین توسط ایران در کشور خود بود اکنون در اروپا پمپ بنزین‌های مدرن احداث می‌کند و یکی از بزرگان نفتی و گازی خصوصا نفت است.   

وی با بیان اینکه ما درحالی که بزرگترین ذخایر گازی دنیا داریم اما آن اتفاقی که باید، نیفتاده است، گفت: باید مسائل کشور از جمله تحریم را با حفظ کامل جایگاه، عزت و احترام  حل کنیم.

وی گفت: در شرایطی که آمریکا از برجام خارج شد، یک مطالعه مفصلی را روی کنوانسیون بین‌المللی وین، کنوانسیون نیویورک یا قراردادهایی که با آمریکا داشتیم، انجام داده و به این نتیجه رسیدم که نحوه اقدام آمریکا در خروج از برجام با کنوانسیون‌های بین‌المللی سازگاری ندارد.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی با بیان اینکه ماحصل آن گزارش و به‌دنبال عزمی که در کشور بود از آمریکا شکایت کردیم، در دستور اولیه‌ای که صادر شد، سه بند وجود داشت که کاملا به نفع ما بود چراکه همه اعضای سازمان ملل متعهد به اجرای احکام و دستورات دیوان دادگستری لاهه هستند و آمریکا این مساله را رعایت نکرده بود.

حسینی با بیان اینکه یکی از این بندها این بود که آقایون کاری را نکنند که شرایط بدتر شود یعنی نباید تحریم‌ها ایجاد می‌شد و گفته بودند که قانع نشدیم که تحریم‌ها به مردم ایران آسیب نمی‌زند، یعنی تحریم‌ها آسیب‌زاست که این هم با بند درج شده مخالفت داشت، گفت: این سه بند کاملا ما را محفوظ می‌کرد که تحریم‌ها اعمال نشود اما آمریکا این کار را انجام داد.

به گفته وی آمریکا نمی‌تواند وتو کند چراکه در نحوه رای‌گیری آمریکا آمده است که اگر کسی خودش طرف دعوا باشد، رای آن در شورای امنیت ممتنع است و اگر قرار است مسائل تحریم را حل کنیم، باید شکایت کنیم و راه را پیش ببریم.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی  با بیان اینکه شورای امنیت مجبور است اگر قطعنامه هم صادر نکند، بیانیه صادر کند و خاصیت آن این خواهد بود کشورهایی که امروز تحریم هستند چون بیانیه شورای امنیت واجب الاجراست، کار درست خواهد شد، اظهار کرد: یک راه صلح‌جویانه مذاکره و یک راه شکایت وجود دارد.

حسینی با تاکید بر اینکه موضوع تحریم باید حل شود، گفت: اگر مسائل تحریم حل شود، نفت و گاز ما آنقدر جاذبه دارد، به دلیل هزینه‌های پایین،  و زمین‌شناسی بسیار خوب، شرکت‌های مختلف اروپایی، آمریکایی و آسیایی آماده هستند تا وارد معامله با ایران شوند.

وی ادامه داد: قراردادهای نفتی که منعقد کردیم در زمان تحریم بود، آمریکا تحریم ایلسا را از سال ۱۳۷۵ علیه ما اعمال کرد ولی با اکثر کشورها به جزآمریکا قرارداد منعقد کردیم.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی  با بیان اینکه در شرایط تحریمی توانستیم پارس جنوبی را توسعه و ظرفیت داخلی را افزایش دهیم، گفت: روزی که شروع کردیم ظرفیت داخلی ما آنقدر ضعیف بود که برای میدان بلال از شورای اقتصاد مجوز گرفتیم که قانونی که می‌گوید ۵۱ درصد ایرانی باشد تا ۲۰ درصد کاهش دهند تا بتوانیم قرارداد منعقد کنیم، اما سال ۱۳۸۴ میزان مشارکت ایرانی‌ها در فازهای ۴ و ۵ پارس جنوبی بالای ۶۰ درصد بود.

حسینی با تاکید بر اینکه ظرفیت‌سازی در تمام جنبه‌ها اتفاق افتاد و ایران امروز بزرگترین قدرت صنعتی دریایی در منطقه است، تصریح کرد: زمانی که با دنیا کار کنیم و مشارکت داشته باشیم هم می‌توانیم  کار را پیش ببریم.

به گفته وی اگر قرار است یک وزیر خوب و مدیران عالی در بخش‌های مختلف صنعت نفت ایفای نقش کنند باید به دنبال توسعه باشند و امیدوارم انتخاب خوبی صورت بگیرد و بتوانیم برنامه هفتم را پیاده کنیم.