درگذشت ایران‌شناس آلمانی

کاتیا فولمر (Katja Föllmer) ایران‌شناس آلمانی درگذشت.

به گزارش ایسنا، کاتیا فولمر (Katja Föllmer) ایران‌شناس آلمانی زاده ۱۷ اکتبر ۱۹۷۴ در ۱۱ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۱ خرداد ۱۴۰۴) از دنیا رفت. او عضو هیئت علمی گروه ایران‌شناسی دانشگاه گوتینگن با تخصص در زبان‌ها و فرهنگ‌های ایرانی بود و پژوهش‌هایی متمرکز بر متون فارسی میانه (پهلوی) و تاریخ ایران دوره ساسانی داشت، و  با پروژه‌های بین‌المللی از جمله فرهنگنامه پهلوی (Iranisches Personennamenbuch) همکاری می‌کرد.

امید طبیب‌زاده استاد زبان و ادبیات فارسی با اعلام این خبر در یادداشتی نوشته است: «یک روز که با هم ناهار می‌خوردیم ناگهان از من پرسید «چُلُفتیدن یعنی چه»، من که مشغول سروکله زدن با غذای عجیبی بودم که خودش برایم سفارش داده بود، با قدری خشونت (بابت کیفیت و شکل غذا) و قدری هم حیرت (بابت لغت عجیبی که شنیده بودم) گفتم هرگز چنین لغتی در فارسی نداریم! و او گفت پس دست و پاچلفتی از کجا آمده است؟ سرم را از روی بشقاب بلند کردم و به چهره‌اش نگریستم، همان‌قدر زیبا، و همان‌قدر جدی که در عکس می‌بینید. نمی‌دانستم چه جوابی به او بدهم، حتی بعدش هم تا مدت‌ها نرفتم ببینم این چلفتی ریشه‌اش چیست، فقط گفتم چی شد تو حالا یاد این کلمه افتادی؟ با همان خونسردی و متانت گفت غذا خوردن تو را که دیدم یادش افتادم. خیلی دست و پا چلفتی غذا می‌خوری! من بلند زدم زیر خنده و او فقط لبخند بسیار محوی زد و گفت دست و پا چلفتی هم می‌خندی. شیوه‌اش این بود که برای یاد گرفتن لغات جدید، مدام از آنها در جمله‌های مختلف استفاده می‌کرد. آن زمان هنوز چندان صمیمی نشده بودیم، بنابراین برایش توضیح دادم که این اصطلاح معمولا بین دوستان خیلی صمیمی رد و بدل می‌شود، جالب نیست در گفت‌وگوهای رسمی به‌کار برود. و این بار او بود که خون به چهره‌اش دوید و بسیار زیباتر شد و بنا کرد به عذرخواهی، و من گفتم تو هم خیلی دست و پا چلفتی عذرخواهی می‌کنی! همین شد آغاز دوستی ایران‌شناختی ما تا این که امروز خبر فوتش را از دوست عزیزم آقای دکتر شاهرخ راعی شنیدم. این روزها زیاده با مرگ محشور بوده‌ایم، اما این خبر دوباره شناعت مرگ را، مرگ جوان و مرگ زیبایی و مرگ فضل و پژوهش را به رخم کشید. کاتیا فولمر (Katja Föllmer) ایران‌شناس آلمانی در تاریخ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۱ خرداد ۱۴۰۴) از دنیا رفت. عضو هیئت علمی گروه ایران‌شناسی دانشگاه گوتینگن با تخصص در زبان‌ها و فرهنگ‌های ایرانی بود و پژوهش‌هایی متمرکز بر متون فارسی میانه (پهلوی) و تاریخ ایران دوره ساسانی داشت، و  با پروژه‌های بین‌المللی از جمله فرهنگنامه پهلوی (Iranisches Personennamenbuch) همکاری می‌کرد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.»