| |
هر راوی فاجعه غزه توسط صهیونیست‌ها ساکت می‌شود
به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی دو کمپین در غزه را اداره می‌کند: یکی برای کنترل نظامی نوار غزه؛ دیگری برای کنترل روایت چگونگی درک جهان از آنچه در آنجا اتفاق می‌افتد.
به گزارش ایسنا، «اما گراهام هریسون»، برای گاردین نوشت: در تئوری، روزنامه‌نگاران فلسطینی و اینفلوئنسرهای رسانه‌های اجتماعی که گرسنگی، کشتار جمعی و سایر جنایات جنگی اسرائیل در غزه را مستند می‌کنند، طبق قوانین بین‌المللی غیرنظامیان محافظت‌شده هستند.
اما این حمایت‌های کاغذی در غزه، که تاکنون خطرناک‌ترین مکان در جهان برای خبرنگار بودن بوده است، معنای چندانی نداشته است، جایی که طبق گفته کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران، بیش از ۱۸۰ روزنامه‌نگار فلسطینی در ۲۲ ماه جنگ کشته شده‌اند.
اگرچه هدف قرار دادن روزنامه‌نگاران غیرقانونی است، کمیته حفاظت اعلام کرد که در همین مدت ۲۶ خبرنگار قربانی کشتارهای هدفمند شده‌اند که آن را قتل توصیف می‌کند. آخرین مورد، انس الشریف، خبرنگار ۲۸ ساله الجزیره بود که روز یکشنبه در اتاق خبر موقت خود در بیرون بیمارستان به همراه چهار همکارش کشته شد.
گروه‌های آزادی مطبوعات و روزنامه‌نگاران می‌گویند که این قتل‌ها بخشی از یک کارزار ارعاب برای بستن راه‌های گزارشگری حیاتی است که صهیونیست‌ها آن را با تهمت‌ها و ادعاهای دروغین مبنی بر اینکه اهداف، جنگجویان مخفی حماس بوده‌اند، در سطح بین‌المللی توجیه کرده است.
با توجه به اینکه خبرنگاران بین‌المللی از گزارشگری مستقل در غزه منع شده‌اند - تعداد انگشت‌شماری از آنها تحت اسکورت نظامی صهیونیست‌ها اجازه ورود پیدا کرده‌اند، اما اجازه ندارند آزادانه حرکت کنند یا با فلسطینی‌ها صحبت کنند - کار روزنامه‌نگاران در غزه بسیار مهم است.
جودی گینزبرگ، مدیر اجرایی کمیته حفاظت، گفت: «من شکی ندارم که جلوگیری از دسترسی بین‌المللی، قتل روزنامه‌نگاران، هدف قرار دادن تأسیسات رسانه‌ای، مجازات رسانه‌های [اسرائیلی] مانند هاآرتص بخشی از یک استراتژی عمدی از سوی اسرائیل برای پنهان کردن آنچه در داخل غزه اتفاق می‌افتد، است.» او به حادثه اخیر اشاره کرد که در آن یک گروه بی‌بی‌سی از یک هواپیمای نظامی اردنی در حال انداختن کمک‌های بشردوستانه به غزه گزارش می‌داد - اما اسرائیل مانع از فیلمبرداری از ویرانی‌های زیر آن شد.
ما نمونه‌ای از گروه‌های خبری بین‌المللی داشتیم که اجازه داشتند از پرتاب هوایی کمک‌ها فیلم بگیرند اما اجازه فیلمبرداری از ویرانی‌ها را پس از باز شدن درها نداشتند.
در ماه ژوئیه، تصاویر شریف، یکی از برجسته‌ترین روزنامه‌نگارانی که هنوز در غزه کار می‌کند، وقتی در حین پوشش هوایی گرسنگی از حال رفت، در رسانه‌های اجتماعی به سرعت پخش شد. رهگذران از او خواستند که به کارش ادامه دهد زیرا او به غزه صدایی بخشیده بود.
کمی بعد، یک سخنگوی ارتش صهیونیستی ادعاهایی را - که اولین بار در سال ۲۰۲۴ پخش شد - مبنی بر اینکه او یک شبه‌نظامی است، از جمله متهم کردن او به تظاهر به گرسنگی گسترده در «کمپین دروغین حماس در مورد گرسنگی» دوباره مطرح کرد.
کمیته حفاظت هشدار شدیدی صادر کرد مبنی بر اینکه این ادعاهای اسرائیل تهدید به مرگ است.
سارا قداح، مدیر منطقه‌ای کمیته حفاظت، در آن زمان گفت: «این اتهامات بی‌اساس اخیر نشان دهنده تلاشی برای ایجاد رضایت برای کشتن شریف است.» «این اولین باری نیست که شریف توسط ارتش اسرائیل هدف قرار می‌گیرد، اما خطر جانی او اکنون بسیار جدی است.»
شریف همچنین مرگ خود را پیش‌بینی کرده بود و در وصیت نامه‌اش که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، آن را انتقامی برای گزارش‌هایش توصیف کرد. او نوشت: «اگر این سخنان به شما رسید، بدانید که اسرائیل در کشتن من و خاموش کردن صدای من موفق شده است.»
اسرائیل پرونده‌ای از اسنادی را منتشر کرده است که می‌گوید از غزه بازیابی شده‌اند و شریف را به حماس مرتبط می‌کنند. این اسناد در سال ۲۰۲۱، دو سال قبل از شروع جنگ، به پایان می‌رسند و حتی تلاشی برای پرداختن به حضورهای منظم او در مقابل دوربین به صورت زنده نمی‌کنند.
نقشی به عنوان یکی از برجسته‌ترین روزنامه‌نگاران در یکی از تحت نظارت‌ترین مکان‌های روی زمین، به طرز چشمگیری با فرماندهی یک واحد حماس در طول یک جنگ تمام عیار ترکیب خواهد شد. اسنادی که اسرائیل پس از کشتن یک روزنامه‌نگار دیگر الجزیره در سال گذشته منتشر کرد، ادعا می‌کرد که به اسماعیل الغول در ۱۰ سالگی درجه نظامی داده شده است.
در حالی که آنها شواهد متناقض و غیرقابل‌قبولی را گردآوری کردند، وجود این پرونده‌ها نگرانی‌های اسرائیل در مورد فشار متحدان غربی و نیاز به حداقل ظاهری از رعایت قوانین بین‌المللی را منعکس می‌کند.
علیرغم فشارهای بین‌المللی، اسرائیل هیچ توضیحی در مورد مرگ چهار همکار شریف، غیرنظامیان محافظت‌شده‌ای که در محل کارشان کشته شدند، ارائه نکرده است. گینزبرگ گفت که او نگران است که این هشداری باشد مبنی بر اینکه خطرات غیرقابل تصور، بیش از پیش افزایش یافته‌اند.
او گفت: آنچه برای من شگفت‌آور است این است که آنها حتی سعی در توجیه سایر قتل‌ها نکرده‌اند. بنابراین آنها با علم به اینکه روزنامه‌نگار هستند، به قتل آن روزنامه‌نگاران اعتراف می‌کنند. من فکر می‌کنم این عمداً با هدف ایجاد یک اثر دلسردکننده انجام می‌شود تا نشان دهد که اسرائیل می‌تواند هر کاری که دوست دارد انجام دهد و هیچ کس اقدامی نخواهد کرد. اگر اکنون در مرحله‌ای هستیم که اسرائیل می‌تواند با چنین گستاخی کل یک گروه خبری را هدف قرار دهد، این برای امنیت هر یک از روزنامه‌نگاران دیگری که در آنجا فعالیت می‌کنند چه معنایی دارد. نفر بعدی کیست؟
ژان پیر فیلیو، مورخ فرانسوی، که در طول درگیری اجازه نادر ورود به غزه برای تحقیقات دانشگاهی را دریافت کرده بود، گفت که یک ماه تحقیق در آنجا او را متقاعد کرده است که اسرائیل در تلاش است تا گزارش‌های غزه را ساکت کند.
او پس از سفر در مصاحبه‌ای با هاآرتص گفت: «حالا می‌فهمم که چرا اسرائیل دسترسی مطبوعات بین‌المللی به چنین صحنه وحشتناکی را رد می‌کند. اگرچه در گذشته در تعدادی از مناطق جنگی، از اوکراین گرفته تا افغانستان، سوریه، عراق و سومالی بوده‌ام، اما هرگز، هرگز، چنین چیزی را تجربه نکرده‌ام.»
