تریبون را از این افراد بگیرید

برخی تریبون دارها پیامبر را هم جوری معرفی می‌کنند که با مفهوم قرآنی‌اش همساز نیست.

به گزارش ایسنا، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: باید احساس خطر کرد از تصویری که برخی ها از انقلاب و اسلام ارائه می‌کنند. باید ترسید از نگاهی که پیامبر رحمت للعامین (ص) را جوری تعریف می‌کنند که انگار با مفهوم قرآنی خود ناهمساز است.

این تعریف جامع خداوند است در آیه ۱۰۷ سوره مبارکه انبیاء که "وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ؛ و (ای رسول) ما تو را نفرستادیم مگر آنکه رحمت برای اهل عالم باشی اما برخی‌ها که خشونت را دمساز با اسلام می‌پندارند، برای زدن کسانی که تفسیر رحمانی از اسلام دارند، رسول رحمت را هم جور دیگری تعریف می‌کنند. قدم اول فرقه سازی‌ها از گفتارهایی این چنینی شروع می‌شود. متأسفانه ما امروز با جماعتی خود مطلق پندار مواجهیم که غیر خویش را باطل می‌شمارند و به خود حق می‌دهند که با هر کس چون آنان فکر نمی‌کند، هر باطلی را روا دارند. تریبون هم دارند. صدای‌شان هم بلند است. با همین صدای بلند هم قلت عددی خود را جبران می‌کنند. رسانه در اختیارشان هم همان حکایت تیغ "در کف زنگی مست" است که به هر سو می‌چرخاند. به هر کس بخواهند زخم می‌زنند و فرصت مرهم گذاشتن هم نمی‌دهند.

باید تدبیر کرد این شرایط را. باید تریبون را برداشت از جلوی دهن‌هایی که بی‌پروا، پارو می‌شوند در آبروی مردم. باید به حاشیه راند جماعتی را که متن وحدت ملی را هدف گرفته‌اند. اگر چنین نشود، آنان میدان را به معرکه‌ای تبدیل خواهند کرد که سودش را دشمنان قسم خورده این ملک و ملت می‌برند. به دست اینان تیغ در صفوف ملت می‌گذارند و راه را برای خود باز می‌کنند. بدانند و بدانیم و کلمات ما را مراقبت کنیم که هر کس امروز به هر شکل وحدت ملی را زخم زند، تیغ در پهلوی اسلام و انقلاب نهاده است و هر کس حدود و ثغور اسلام را نادیده بگیرد، مرز را به روی دشمن گشوده است. میان این دو جدایی نیست که یگانگی است. تقویت هر یک به قوت گرفتن هر دو میانجامد و تضعیف هر یک دیگری را هم از پا می‌اندازد.

باری ما تا کنون رسول اعظم الهی را، رحمت للعالمین می‌دانستیم و میدانیم و امام مجتبی را صاحب صائب‌ترین تصمیم در قهرمانانه‌ترین نرمش تاریخ می‌دانستیم و می‌دانیم. ما منطق و منهج طی شده امامت در شکوه رفتار همه امامان را حق مطلق می‌دانستیم و می‌دانیم. تصویرسازی‌های نادرست را به هیچ می‌گیریم اما هشدار می‌دهیم که این گونه حق را قلب واقعیت کردن، نه تنها راه به حقیقت نمی‌برد که به توسعه باطل می انجامد. این‌جاست خطر که باید جلویش را گرفت.