از آشویتس تا غزه

یک سیاستمدار سابق اسرائیلی گفت که رژیم صهیونیستی از زمان هولوکاست از درک استثنایی و مشروعیت بی‌قید و شرط، به ویژه از سوی آلمان، برخوردار بوده اما جنگ غزه این رژیم را از یک «قربانی» به یک عامل رنج تبدیل کرد.

به گزارش ایسنا، «آبراهام بورگ» نویسنده و سیاستمدار سابق اسرائیلی در مقاله‌ای که  با عنوان «پایان دوران قربانی ابدی: اسرائیل مصونیت هولوکاست را از دست داد» منتشر شده، نوشته است: «از زمان تأسیس، اسرائیل یک بانک سیاسی داشته است که به آن اعتبار نامحدود داده است: هولوکاست. گذشته دور ما، اسرائیل را به عنوان یک مورد استثنایی تثبیت کرد که در آن همه چیز مجاز بوده است، زیرا ما یک هولوکاست داشتیم. یک درک جهانی وجود داشت که مردمی را که در آستانه نسل‌کشی بودند نمی‌توان با معیارهای عادی اعمال شده برای سایر دولت‌ها سنجید و ما از این موضوع در همه چیز بهره‌برداری کردیم.»

بورگ در یادداشت خود در ویگاه واللا اظهار داشت: «به دلیل هولوکاست (و دلایل دیگر)، اسرائیل تأسیس شد و از یک جامعه پناهنده بی‌بضاعت به یک قدرت اقتصادی، دانشگاهی، فرهنگی و نظامی تبدیل شد. به همین دلیل، ما آخرین دولت استعماری در نیمکره دموکراتیک هستیم و به همین دلیل، در غزه مرتکب جنایات وحشتناکی می‌شویم. به همین دلیل، جهان هنوز ما را متوقف نکرده است.»

او ادامه داد: «این اعتبار صرفا از همدردی بین‌المللی ناشی نمی‌شد. بلکه بخشی از یک معامله تاریخی پیچیده بود: آلمان که بیشترین مسئولیت را در قبال هولوکاست بر عهده داشت، یک مأموریت دوگانه را پذیرفت: اصلاح خود و محافظت از یهودیان. اسرائیل به نمونه آزمایشی برای هر دو تبدیل شد. تا زمانی که یهودیان به عنوان یک قربانی ابدی در نظر گرفته می‌شدند، آلمان می‌توانست خود را به عنوان کشوری که مسئولیت ابدی در قبال آنها دارد، تعریف کند که کاملا با رفتارش در طول جنگ جهانی دوم در تضاد بود.»

اسرائیل هویت خود را در جایگاه قربانی بنا کرده است

بورگ در مورد «معامله بزرگ بین آلمان و اسرائیل» نوشت: «این یک معامله مناسب برای هر دو طرف بود. اسرائیل غرامت، سلاح، فناوری و مهم‌تر از همه، مشروعیت بی‌پایان از آلمان دریافت کرد. در عوض، آلمان از اسرائیل گواهی حسن رفتار دریافت کرد: مدرکی مبنی بر اینکه دیگر آلمان رایش سوم نیست، درس خود را آموخته و بهای آن را می‌پردازد.»

وی اشاره کرد: «اسرائیل هویت بین‌المللی خود را بر اساس جایگاه قربانی بنا نهاده است و آلمان هویت جدید خود را بر اساس نقش مسئول بودن در قبال گناه و جلوگیری از هولوکاستی دیگر بنا نهاده است. بنابراین، یک رابطه همزیستی تحریف‌شده ایجاد شد: یهودی باید قربانی باقی بماند تا آلمانی بتواند مسئول متعهد باشد. تا زمانی که آلمانی مسئول است، یهودی اسرائیلی می‌تواند قربانی باقی بماند، اجازه همه چیز را داشته باشد و بخشیده شود.»

آشویتس نمی‌تواند رفح را توجیه کند

این سیاستمدار سابق اسرائیلی ادامه داد: «در جنگ غزه، همه چیز فرو ریخت. هیچ راهی برای توصیف اسرائیل به عنوان یک دولت مظلوم وجود ندارد. زیرا در دنیای واقعی، خارج از تخیل توسعه نیافته آلمانی و بی‌تفاوتی بسیار پیشرفته اسرائیلی‌ها، اسرائیل سال‌هاست که اینگونه نبوده است. اسرائیل دولتی ثروتمند و از نظر نظامی قدرتمند با قابلیت‌های دفاعی و تهاجمی پیشرفته، اقتصاد فناوری پررونق و روابط دیپلماتیک گسترده است. به لطف آلمان که درگیر احساس گناه بود، اسرائیل توانست طوری رفتار کند که گویی هنوز در محاصره وجودی است. اما نه برای مدت طولانی.»

وی نوشت: «جهان واقعیتی را می‌بیند که اسرائیلی‌ها چشم خود را بر آن بسته‌اند: اردوگاه‌های پناهندگان بمباران می‌شوند، کودکان زیر آوار دفن می‌شوند، قحطی در سراسر نوار غزه گسترش می‌یابد، کل محله‌ها از بین می‌روند، سیستم‌های پزشکی و آموزشی نابود می‌شوند و خبرنگاران به طور سیستماتیک کشته می‌شوند. در مواجهه با این تصویر، روایت قربانی ابدی دیگر قابل دفاع نیست. آشویتس (نام مجموعه‌ای از اردوگاه‌های کار اجباری و کشتار که توسط آلمان نازی در لهستان اشغالی در طول جنگ جهانی دوم ساخته و اداره می‌شد) نمی‌تواند رفح را توجیه کند. گتوی ورشو (بزرگترین گتویی که توسط نازی‌ها در شهر ورشو لهستان در طول جنگ جهانی دوم ایجاد شد و هدف آن جداسازی و محدود کردن جمعیت یهودی به منطقه خاصی از شهر بود) مرگ یک کودک هشت ساله فلسطینی را در زیر بمباران توجیه نمی‌کند. به محض اینکه اسرائیل عامل چنین رنج جمعی شد، سرمایه اخلاقی آن از بین رفت و به درستی نیز چنین است.»

آبراهام بورگ ادامه داد: « جنگ غزه که اسرائیل را در طولانی‌ترین جنگ خود گرفتار کرد، برای آلمان نیز به جنگی آزادی‌بخش تبدیل شد، اگرچه مقامات رسمی آلمان و بسیاری از آلمانی‌ها هنوز چنین احساسی ندارند. اسرائیل وحشی و زشت، آلمان را از عقده‌های قدیمی‌اش رها کرده است. آلمان دیگر نمی‌تواند یهودیانی مانند ایتامار بن گویر(وزیر امنیت داخلی اسرائیل)، بتسلئیل اسموتریچ(وزیر امنیت دارایی) و بنیامین نتانیاهو(نخست وزیر) را قربانی ببیند. باید آنها را انسان‌های عادی، جنایتکار و مسئول ببیند. هیچ یک از گناهان تاریخی آلمان پاک یا فراموش نشده است. وحشت هولوکاست را نمی‌توان جبران کرد. اما هیچ یک از این‌ها به آلمان اجازه نمی‌دهد از جنایاتی از نوع جدید حمایت کند: جنایات علیه بشریت که توسط نوادگان قربانیان آن انجام می‌شود.»

اسرائیل رسوا شده است

بورگ ادامه داد: «اینجا یک سوال جدید مطرح می‌شود: اگر یهودی جدید اسرائیلی قربانی‌کننده است و نه قربانی، پس آلمانی جدید کیست؟ و اینجا انقلابی به همان اندازه چشمگیر نهفته است: برای اولین بار از سال ۱۹۴۵، آلمان می‌تواند یهودیان را نه از نازی‌های آلمانی، بلکه از نژادپرستان یهودی و از خود دولت اسرائیل نجات دهد.»

این نویسنده اسرائیلی معتقد است: «اسرائیل رسوا شده است. دیگر نه بیمه‌ تاریخی دارد و نه مصونیت اخلاقی. دیگر نمی‌تواند به برلین، بروکسل یا واشنگتن رو کند و از آنها بخواهد که به نام گذشته چشم خود را ببندند. اسرائیل نه بر اساس آنچه با آن انجام شده، بلکه بر اساس آنچه با دیگران انجام می‌دهد، قضاوت خواهد شد.»

وی افزود: «این آزمون واقعی است. زیرا اسرائیل پیوسته از بلوغ اخلاقی امتناع ورزیده است و اصرار داشته است که در نقش قربانی باقی بماند. تمام سازوکارهای هویتی خود را حول شعار «دیگر هرگز تکرار نخواهد شد» و اما فقط برای یهودیان، بنا کرده است.»

وی افزود: «نتیجه: وقتی جهان می‌بیند که فلسطینی‌ها کشته، آواره و گرسنه می‌شوند، دیگر حاضر نیست این توضیح را بپذیرد که اسرائیل از مجازات خود به دلیل نسل‌کشی معاف است. زیرا، برای جهان غرب، «دیگر هرگز تکرار نخواهد شد» تعهدی نسبت به هر انسانی، از جمله فلسطینی‌های غزه است که او نیز انسانی شایسته حمایت است... دیگر هرگز تکرار نخواهد شد.»

وی گفت: «هولوکاست برای همیشه یک سیاه‌چاله در تاریخ بشر باقی خواهد ماند. اما اعتبار اخلاقی که به اسرائیل بخشید، منقضی شده است. از امروز، اسرائیل مانند هر دولت دیگری سنجیده خواهد شد: بر اساس اعمالش در زمان حال.»

این‌بار ما اسرائیلی‌ها جنایتکار هستیم

در این مقاله آمده است: «این درک برای اسرائیل دشوار است، شاید دشوارترین درک از زمان تأسیس آن. برای اولین بار، از آن خواسته می‌شود که مسئولیت و پاسخگویی اخلاقی را برای اعمال و بی‌عدالتی‌های خود بر عهده بگیرد. این همچنین لحظه‌ای برای یک فرصت جدید است. حملات حماس در اکتبر ۲۰۲۳ جنایات اسرائیل از آن زمان را توجیه یا متعادل نمی‌کند. ما باید بارها و بارها بگوییم که یهودیان هرگز به آلمان یا آلمانی‌ها حمله نکردند و راه‌حل نهایی در آن زمان هیچ توجیه امنیتی یا وجودی نداشت. با این حال اسرائیل که باید بازسازی کند و وجود یک نسل کامل از فلسطینیان را در صلح و امید تضمین کند.»

بورگ در پایان گفت: «زیرا درس جهانی هولوکاست وحشتناک ما این است که فقط قربانی نیست که نیاز به اصلاح دارد، بلکه جنایتکاری که او را قربانی کرده نیز باید اصلاح شود. و این بار، این ما اسرائیلی‌ها هستیم.»