کوبا در کنار ونزوئلا در لیست اهداف آمریکاست

به نظر می‌رسد تنش‌های اخیر آمریکا در حوزه دریای کارائیب تنها به ونزوئلا محدود نبوده و با توجه به استمرار فشارهای راست افراطی در این کشور، ده‌ها سال است که تلاش‌هایی برای سرنگون کردن دولت کوبا انجام می‌شود.

به گزارش ایسنا، «جان بولتون» مشاور امنیت ملی «دونالد ترامپ» در دوره اول ریاست جمهوری با دستکم گرفتن قدرت حاکمیت ونزوئلا، بر این نکته تاکید داشت که سرنگونی دولت «نیکلاس مادورو» در ونزوئلا قطعا به فروپاشی دولت‌های کوبا و نیکاراگوئه منجر خواهد شد، امروز نیز «مارکو روبیو» وزیر خارجه وقت آمریکا به دنبال تحقق رویای احزاب راست جمهوری‌خواه برای سرنگونی دولت کوبا است.

روزنامه «الاخبار» چاپ لبنان در تحلیلی در این زمینه به تلاش‌های روبیو برای اجرای سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه کوبا اشاره کرد و نوشت روبیو رهبری جمهوری‌خواهان مخالف طرح «باراک اوباما» در سال ۲۰۱۴ برای عادی‌سازی روابط میان ۲ کشور را بر عهده داشت و در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ، از همان ساعات اولیه ده‌ها سیاست تصویب شده در دوره ریاست جمهوری «جو بایدن» را مورد انتقاد قرار داد.

تحریم‌های اقتصادی علیه کوبا که در دولت بایدن به عنوان بخشی از توافق برداشته شد و شامل آزادی صدها زندانی سیاسی از سوی کوبا بود، در دولت ترامپ بازگردانده شدند، علاوه بر این کوبا در دسته کشورهای حامی تروریسم قرار گرفت، صدور ویزا برای رئیس جمهور و جمعی از مسؤولان این کشور ممنوع و سفر گردشگران آمریکایی به این کشور را متوقف شد، محدودیت‌ها بر انتقال اموال شهروندان کوبایی-آمریکایی مقیم آمریکا افزایش یافته و تعاملات پولی با شرکت‌های وابسته به ارتش کوبا را ممنوع شد.

از ماه مارس نیز وزارت خارجه آمریکا صدور ویزا برای مقامات ارشد آمریکای لاتین و آفریقا را به حالت تعلیق درآورد.

بر اساس گزارش اخیر نشریه آمریکایی «فارن پالسی»، بزرگترین تنشی که دولت ترامپ تا این لحظه علیه کوبا به راه انداخته، طرحی است که از چند هفته قبل علیه ونزوئلا کلید زده است.

به نوشته برخی کارشناسان فارن پالسی، هدف واقعی از تشدید تنش نظامی آمریکا علیه ونزوئلا، سرنگون کردن دولت مادورو و در ادامه توقف انتقال نفت این کشور به کوبا است و در صورتی که واشنگتن موفق به این کار شود، احتمالا ارسال محموله‌های نفتی به هاوانا متوقف می‌شود و این ضربه دیگری را به اقتصاد بحران‌زده کوبا وارد خواهد آورد، در حقیقت موفقیت آمریکا در ونزوئلا به معانی به خطر افتادن امنیت ملی کوبا است.

این کارشناسان تاکید کردند: روبیو در مقایسه با دیگر چهره‌ها، به چیزی بیشتر از ونزوئلا فکر می‌کند و هدف نهایی او سرنگون کردن دولت سوسیالیستی در کوبا است، البته صحبت کردن درباره چنین چیزی از اجرای آن آسان‌تر است، مقامات آمریکایی از سال ۱۹۵۹ روی کاهش قدرت مقاومت حاکمیت کوبا حساب بازکرده و باور داشتند که اعمال فشار بیشتر در نهایت به سرنگونی دولت کاسترو منجر می‌شود با این حال نزدیک به ۱۰ سال از مرگ او می‌گذرد و حاکمیت او در کوبا همچنان پابرجا است.

الاخبار در ادامه گزارش خود با تاکید بر اینکه استراتژی آمریکا درباره کوبا بر پایه دلایلی مادی است، به اتحاد هاوانا و کاراکاس در سال ۱۹۹۸، ارتباط دوستانه «هوگو چاوز» و «فیدل کاسترو»، توافقنامه‌های همکاری امضا شده میان ۲ کشور در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ برای انتقال نفت ونزوئلا به کوبا در مقابل خدمات پزشکان کوبایی به قشر کارگر ونزوئلا اشاره کرد و نوشت: در اوج این همکاری‌ها در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵، کوبا روزانه بیش از ۱۰۰هزار بشکه نفت دریافت می‌کرد و حدود ۳۰ هزار پزشک و متخصص کوبایی در ونزوئلا مشغول کار بودند اما در حال حاضر کوبا همانند گذشته به ونزوئلا وابسته نیست، از جمله دلایل آن کاهش تولید نفت ونزوئلا که تا اواسط سال ۲۰۱۸ به نصف رسید و تقریبا نصف شدن قیمت جهانی نفت است که درآمدهای ونزوئلا را به شدت کاهش داد و در نتیجه نفت ارسالی به کوبا نیز در سال ۲۰۲۴ به حدود ۳۲ هزار بشکه در روز کاهش یافت.

کارشناسان با اشاره به اینکه با کاهش تقریبا ۷۵ درصدی حمایت ونزوئلا و تقریبا نصف شدن قیمت نفت، کوبا موفق شد با بخش بزرگی از این شوک مقابله کرد، تاکید کردند: این ایده که توقف ارسال نفت ونزوئلا موجب سرنگونی دولت کوبا شود، یک توهم است، هرچند از دست دادن یکی از تامین‌کننده‌های اصلی نفت می‌تواند ضربه جدی را به اقتصاد کوبا وارد کرده و بر مشکلات مردم این کشور بیفزاید اما این شرایط باز هم لزوما به شورش در این کشور منجر نخواهد شد.

آنها در ادامه نیز تاکید کردند: اینکه ترامپ دوباره سیاست قایق‌های جنگی را برای تحمیل هژمونی خود به کار گیرد، هزینه سنگینی را به آمریکا تحمیل کرده و تصویر تاریخی آن به عنوان یک طرف زورگو و سلطه‌گر در کشورهای آمریکای لاتین را تقویت خواهد کرد و علاوه بر این مهمترین پیامد آن سرعت‌بخشی به تغییر تدریجی در این قاره با فاصله گرفتن از آمریکا و روی آوردن به چین است به ویژه که سیاست‌های تجاری و سیاسی ترامپ ثابت کرده که واشنگتن دیگر شریک اقتصادی یا امنیتی قابل اعتمادی نیست.