سفیر مالزی به امدادرسان ایرانی پاداش داد

خبرگزاری فارس:امدادگرانی که در نزدیک قله دماوند فعالیت می‌کنند، با هزینه شخصی وسایل درمانی را تهیه و حقوقی هم ظاهرا دریافت نمی‌کنند.

صعود به قله دماوند برای هر کوهنوردی می‌تواند جذاب باشد، اما رسیدن به گنبد گیتی، بلندترین قله ایران همیشه آسان و بدون خطر نیست و در طول هفته و در فصل صعود به این قله زیبا کوهنوردان زیادی چه داخل کشور به منطقه می‌آیند.

ارتفاع زدگی و پرت شدن از کوه از جمله مشکلاتی است که هنگام صعود رخ می‌دهد و کوهنورد را از صعود ایمن باز می‌دارد و باید امداد رسانی به وی صورت بگیرد.

بارگاه سوم دماوند که کوهنوردان پیش از صعود به قله آنجا را برای برپایی کمپ برمی‌گزینند، محل حضور امداد گران است و به محض اطلاع از وضعیت کوهنورد امدادرسانی را آغاز می‌کنند و فرقی هم نمی‌کند در چه نقطه‌ای باشند، نزدیک قله یا پایین‌تر از بارگاه و در هوای آفتابی باشد یا نامساعد، اما مشکلی که در این بین وجود دارد، هزینه‌ای از سوی فدراسیون، هیات کوهنوردی تهران و آمل پرداخت نمی‌شود و لوازم درمانی را از جیب خودشان هزینه می‌کنند.

رحمان زاده، یکی مسئول امدادی قله دماوند که در بارگاه سوم حضور دارد، به خبرنگار فارس در مورد شرایط کاری‌اش می‌گوید: در فصل صعود از چهارشنبه صبح تا جمعه نزدیک قله هستیم و امدادرسانی می‌کنیم و فرقی نمی‌کند چه شخصی باشد. مسئولیت ما نجات جان کوهنوردان است و حتی در یک روز سه بار هم شده که به قله رفته‌ایم.

این امدادگر ادامه داد: روز‌های پنجشنبه و جمعه کوهنوردان زیادی برای صعود می‌آیند و به همین دلیل کار ما هم زیاد است و شبانه روزی در حال کمک هستیم

وی در مورد اینکه برای این سه روز چه مبلغی را از کجا دریافت می‌کنید، عنوان کرد: حدود ۶ هفته است می‌آییم و هزینه‌ای پرداخت نشده است. مسئول بارگاه فدراسیون کوهنوردی است، اما تمام وسایل مورد نیاز را هم خودمان شخصی می‌خریم و به بالا می‌آوریم.

رحمان زاده در مورد اینکه مصدومان را چگونه حمل می‌کنند، می‌گوید: دوش به دوش یا کول می‌کنیم تا به پناهگاه برسانیم و کار‌های درمانی را انجام دهیم. هفته پیش کوهنوردی پرت شده بود که بینی اش شکسته بود و پایش آسیب دیده بود و او را به صورت دوش به دوش کمک کردیم تا به پناهگاه برسد.

وی در مورد اینکه در امدادرسانی‌ها مورد فوتی هم بوده است، یا خیر گفت: پاییز سال گذشته دو کوهنورد مالزیایی که قصد صعود به قله را داشتند، به دلیل قرار گرفتن روی یخ، پایشان لغزیده و حدود هزار متر سقوط و فوت کردند. جنازه آن‌ها را یافتیم و به سفارت این کشور تحویل دادیم که سفیر این کشور سکه‌ای را به عنوان پاداش پرداخت کرد.