ابهامات تازه درباره عملیات کربلای ۴ و ۵

روزنامه ایران نوشت: پاسخ فرمانده پایان کار نبود؛ حالا باز هم جعفر شیرعلی نیا ابهامات جدیدی درباره عملیات کربلای 4 مطرح کرده است.

او همان کسی است که یادداشت پژوهشی‌اش درباره این عملیات واکنش محسن رضایی را در پی داشت و منتهی به آن توئیت‌های حاشیه‌ساز شد. بعد از توضیحات روز یکشنبه رضایی در برنامه حالا خورشید، جعفر شیرعلی نیا وعده داده بود که موارد بیشتری درباره ابهامات عملیات کربلای چهار مطرح خواهد کرد و امروز آن مطلب را در کانالش منتشر کرد؛ مطلبی که صحت آمار شهدای این عملیات از زبان محسن رضایی را هدف قرار داده است.

رضایی در آن برنامه تلویزیونی تأکید داشت که کل شهدای عملیات کربلای 4 زیر هزار نفر بوده‌اند. شیرعلی‌نیا اما عددهایی را پیش کشیده که در آمار مورد نظر رضایی تردیدهای جدی ایجاد می‌کند؛ آماری 41 هزار نفری از شهدای سال 65 به نقل از بنیاد شهید. او نوشته این سال در واقع خونین‌ترین سال جنگ ایران و عراق برای کشورمان بوده که به تنهایی 41 هزار و 50 شهید برای ما برجا گذاشته است.

این یعنی 9 هزار شهید بیشتر از مجموع آمار دو سال قبل از آن. طبق آمار ارائه شده توسط شیرعلی‌نیا که مستند به آمارهای بنیاد شهید هستند، ایران در سال 63 مجموعاً 15 هزار و 66 شهید و در سال 64 هم 16 هزار و 799 شهید داشته. او از محسن رضایی پرسیده که این 41 هزار شهید در سال 65 در کجا و طی کدام عملیات به شهادت رسیده‌اند؟ این پاسخ آنجا مهم می‌شود که در سال 65 دو عملیات بزرگ توسط ایران برگزار شده بود که شامل کربلای 4 و 5 می‌شدند؛ دو عملیاتی که آمارهای ارائه شده توسط افرادی چون محسن رضایی حکایت از وجود کمتر از 10 هزار شهید در طول آنها دارد.

ابهام بزرگ‌تر توسط شیرعلی‌نیا آنجا مطرح می‌شود که او پای سرنوشت نامعلوم چند هزار شهید این سال را پیش می‌کشد؛ به گفته شیرعلی نیا، با جمع تمام آمارهای موجود و افزودن آمارهای مختلف همچون آمار مفقودین این سال باز هم در بهترین حالت سرنوشت 10 تا 15 هزار نفر از شهدای سال 65 همچنان نامشخص است.

اما بخش دیگر ایراداتی که او به توضیحات محسن رضایی وارد می‌کند، مربوط به جایی است که قطعنامه 598 به عنوان دستاورد عملیات کربلای 5 توصیف شده است. او با اشاره به اعتراض ایران به قطعنامه 598 بر این مبنا که قطعنامه مذکور بدون مشورت ایران نوشته شده و همین طور استناد به سخنان مقامات وقت که این قطعنامه را پیروزی دیپلماتیک دانسته بودند، پرسیده است: «حال چگونه تصویب قطعنامه‌ای را که در زمان صدور این گونه به آن نگاه می‌کردیم به عنوان دستاورد بزرگ کربلای 5 معرفی می‌کنیم؟ قطعنامه‌ای که تیر 67 و یک سال پس از تصویب آن (در تیر 66) در شرایط سخت و از روی ناچاری از سوی ایران پذیرفته شد و رهبر انقلاب پذیرش آن را سرکشیدن جام زهر نامید.»

وی افزوده است: «اگر قطعنامه 598 قطعنامه‌ای بود که خواسته‌های ما را تأمین می‌کرد چرا یک سال پس از تصویب آن، همچنان از پذیرشش خودداری کردیم و جنگ را به جبهه غرب و شمال غرب منتقل کردیم؟ بر اساس آمار بنیاد شهید در سال‌های 1366، 21 هزار و 91 شهید و 1367، 21 هزار و 230 شهید داده‌ایم.»