|
روزنامه وطن امروز: شامگاه شنبه 28 اردیبهشت، برخی اهالی فرهنگ و هنر میهمان ضیافت ریاستجمهوری بودند؛ ضیافتی که سالهای گذشته با انبوه سلبریتیهای دنیای فرهنگ و هنر برگزار میشد اما امسال حضور مدیران جشنوارهای پررنگتر از بدنه جامعه فرهنگ و هنر کشور بود و به نظر میرسید رنگ و بوی تحریم افطاری رئیسجمهوری که پارسال کلید خورد، امسال بیشتر به چشم میآمد. در این نشست اهالی هنر از دغدغههای خود گفتند اما در مقابل صرفاً تلاش ریاستجمهور برای اقناع هنرمندان جهت تداوم حمایت از وی به چشم میآمد؛ تلاشی که بیشتر با بیان دستاوردهای فعالیتهای دولت در عرصه سیاسی بود و رئیسجمهور از آن به عنوان افزایش سرمایه اجتماعی کشور یاد کرد.
مدیران دولتی یا اهالی فرهنگ؟!
دیدار رئیسجمهور با اهالی فرهنگ و هنر را نمیتوان ملاقات مدیر اجرایی با عناصر اصلی فرهنگ و هنر کشور دانست، چرا که جمع مدعوین این مراسم به هیچ عنوان نمیتوانستند نمایندگی طیفهای مختلف اهالی فرهنگ و هنر کشور را برعهده بگیرند. فارغ از حاضر نبودن عمده شخصیتهای برجسته هنر و احتمالا تحریم ضیافت ریاستجمهوری توسط آنها، عمده میهمانان دارای ویژگیهای مشترکی بودند، از جمله آنکه در کارنامه بسیاری از آنها مدیریت بر جشنوارههای فرهنگی دولتهای یازدهم و دوازدهم به چشم میآمد.
همچنین سابقه بسیاری از آنها از انتقادات جدی به رویکرد فرهنگی دولت پاک(!) بود. در عین حال به نظر میرسید شخصیتهایی میهمان این مراسم شده بودند که به عنوان مرجع فکری بخش زیادی از هنرمندان به شمار میروند و در نتیجه محصول این جلسه تاثیر بسزایی بر رویکرد سیاسی هنرمندان خواهد داشت. در این نشست شخصیتهایی چون نادر برهانیمرند، لوریس چکناواریان، سیدجمال ساداتیان، حسین فرحبخش، منوچهر شاهسواری، احمد عربانی، حمیدرضا نوربخش، مرتضی رزاقکریمی، بهروز شعیبی، ایرج راد، هادی حیدری، شهرام گیلآبادی، فریدون جیرانی، مرتضی شایسته، رضا خلج، شاهین فرهت، شهرام کرمی، مسعود نجفی، بهرام شفیعی، علیرضا تابش، مانی رهنما و رسول صادقی حضور داشتند.
دغدغه مدیریت فرهنگ!
در این جلسه اهالی فرهنگ و هنر و مدیران فرهنگی هر کدام با درخواستها و گلایههایی تلاش داشتند در عرصه فعالیت خود بهبودی حاصل کنند اما تقریبا هیچکدام از رسانههای دولتی جزئیاتی از اظهارنظر اهالی فرهنگ و هنر منتشر نکردند. در این جلسه عمده درخواستها به رسیدگی بیشتر نسبت به حوزههای مختلف هنری اعم از سینما، تئاتر، موسیقی، ادبیات و هنرهای تجسمی ارجاع پیدا میکرد. تاکید بر حضور بیشتر هنرمندان ایرانی از رشتههای مختلف در نمایشگاهها و برنامههای فرهنگی، هنری، موسیقی و سینمایی بینالمللی، فراهم شدن فضای مناسبتر برای فعالیت هنرمندان،
توجه بیشتر نسبت به حقوق صنفی هنرمندان و رفع دغدغههای معیشتی، درمانی و بیمهای اصناف مختلف هنری، تأمین امنیت شغلی، افزایش هزینههای تولیدات آثار هنری و لزوم حمایت دولت در این بخش و ضرورت فعالیت بیشتر رایزنهای فرهنگی ایران در کشورهای خارجی برای فراهم کردن شرایط معرفی آثار هنری- فرهنگی در بازارهای جهانی از جمله درخواستها، پیشنهادات و مطالب مطرح شده در این جلسه بود. همچنین لزوم تقویت تولید کاغذ ایرانی و گسترش فرهنگ کتابخوانی در کشور، ضرورت ارتقای کیفی تولیدات موسیقایی و بررسی و تجدیدنظر در دریافت ارزش افزوده از آثار هنری و فرهنگی دیگر مسائلی بود که اهالی هنر در این جلسه بدان پرداختند.
پاسخهای انتخاباتی برای فرهنگ!
در مقابل انبوه خواستههای اهالی فرهنگ و هنر پیرامون چالشهای این صنف، رئیسجمهوری پس از مقدمهای کوتاه سراغ بیان دستاوردهای برجام در سالهای گذشته رفت. وی در مقدمه کوتاه خود با اشاره به اینکه به دغدغه هنرمندان رسیدگی خواهد شد، منزلت تخیل را بالاتر از اندیشه، فکر و حتی عقل دانست. وی در ادامه اظهار داشت: ما با قدرت دیپلماسی توانستیم برای خروج از تحریم پیچیده اولین قدم را در کمتر از 100 روز از روی کار آمدن دولت یازدهم برداریم و وعده من به ملت ایران این بود که در 100 روز اول اقدامات مهمی انجام خواهیم داد، لذا توافق موقت در کمتر از 100 روز به انجام رسید.
رئیسجمهور با اشاره به اینکه در سال ۹۴ به توافقی دست یافتیم که توانست شرایط اقتصادی کشورمان را کاملاً تغییر دهد، گفت: بهواسطه این توافق سرمایهگذاریهای عظیمی در کشور شروع و پروژههای عظیمی افتتاح شد که از آن جمله میتوان به پالایشگاه ستاره خلیجفارس اشاره کرد که بهواسطه آن در بنزین خودکفا شدیم و این برجام بود که زمینه تکمیل ستاره خلیجفارس را فراهم کرد، چرا که احداث این پروژه قبل از برجام آغاز شده بود اما چرا افتتاح نمیشد؟
پرزنت سلبریتیها؟
در حالی ریاست محترم جمهوری در نشست کمرونق خود با هنرمندان، بخش زیادی از صحبتهای خود را به بیان دستاوردهای برجام و دولت اختصاص داد که ذات اینگونه جلسات دور از تلاش مدیر اجرایی کشور برای اقناع هنرمندان جهت تداوم حمایت آنها از دولت است. اینگونه مواجهه سیاسی با اهالی فرهنگ و هنر سابقه پررنگی در انتخابات دارد و استفاده ابزاری از هنرمندان برای تاثیرگذاری روی علاقهمندانشان امری است که همواره بدنه جامعه فرهنگی از آن ضربه دیده است. این رویکرد نسبت به دنیای هنر قابل قیاس با یکی از رویدادهای مهم فرهنگی در نیمه رمضان هرسال نیست؛ جایی که رهبر انقلاب میزبان شاعران و اهالی هنر در شب شعر و ضیافت افطار خویش هستند؛
جایی که هنرمندان صاحب جلسه را نه صرفا یک مقام سیاسی که عضوی دغدغهمند و مهم از دل دنیای فرهنگ و هنر میبینند و از همین رو هیچگاه اقبال اهل هنر به این جلسه با تغییر شرایط، تحول پیدا نمیکند. از این رو ضروری است مدیران اجرایی کشور نگاه خود به اهالی فرهنگ و هنر و جهان فرهنگی را بیش از یک امر سیاسی بدانند و اینگونه مواجهات را نه به ضرر فرهنگ که به ضرر کشور به حساب آورند.