حمله آقای کارگردان به طبقه مرفه

همشهری: بونگ جون هو، کارگردان برنده نخل طلای کن در سال 2019در گفت‌وگو با خبرنگار نیشن گفته است که فیلم «انگل» در راستای همان سبک ویژه‌اش مبنی بر حمله به قراردادهای اجتماعی تا مرز نابودی ساخته شده است.

موضوع محوری فیلم انگل که در ژانر تراژدی - کمدی تولید شده، دو خانواده است؛ یکی ثروتمند و دیگری فقیر که این فیلم به‌طور ویژه نابرابری و قطب‌بندی‌ها را در یک جامعه نشان می‌دهد. شرایط زندگی این دو خانواده کاملا متفاوت است. خانواده بینوا در یک آپارتمان کوچک که بیشتر یک زیرزمین است تا آپارتمانی عادی زندگی می‌کنند؛ به‌طوری که از پنجره آپارتمان آنها می‌توان ادرار کردن برخی از رهگذران در خیابان را دید. این خانواده چنان از نظر مالی در مضیقه است که از وای‌فای همسایه برای اتصال به اینترنت استفاده می‌کند. خانواده ثروتمند برعکس در خانه‌ای زندگی می‌کنند که یک مهندس معمار آن ‌را طراحی کرده است، سطوح و دیوارهای این خانه پوشیده از سیمان مرغوب و شیشه است.

بنابراین در نگاه اول شاید این تصور شود که این فیلم هجویه‌ای است از خانواده فقیر که در آن نشان داده می‌شود که افراد این خانواده چه انگل‌هایی هستند. اما بونگ جون هو این قیاس را خطرناک توصیف می‌کند. بونگ در فیلم انگل این مسئله را مورد پرسش قرار می‌دهد که در جوامع معاصر، فقرا خون ثروتمندان را می‌مکند یا این ثروتمندان هستند که خون فقرا را در شیشه می‌کنند. در فیلم انگل مسائل اینگونه نشان داده شده که در یک جامعه سرمایه‌داری، ثروتمندان و فقرا به هم وابسته هستند.

بونگ جون هوی 49ساله آنگونه که خود می‌گوید برای ساخت فیلم از نمونه‌هایی از زندگی واقعی که در مطبوعات و رسانه‌ها انعکاس یافته‌اند بهره برده است تا به داستان فانتزی فیلمش جنبه معاصر بدهد و همین رئالیسم ترکیب شده با کمدی سیاه توانسته باعث جرقه آنی فیلم انگل در جشنواره کن 2019شود.

بونگ در این‌باره می‌گوید: در صحنه‌ای از فیلم از زبان پدر خانواده می‌شنویم که می‌گوید: 15فارغ‌التحصیل دانشگاه برای استخدام به‌عنوان یک نیروی امنیتی ثبت‌نام کرده بودند، این گفته اغراق نیست؛ این موضوعی است که طی سال‌های اخیر در خبرها به آن پرداخته شده است.

پارازیت (انگل) هفتمین فیلم بونگ است که او را به‌عنوان استاد بر هم زدن قواعد ژانرها می‌شناسند و همچنین معتقدند که او یکباره لحن فیلم‌هایش را استادانه تغییر می‌دهد.

اما بونگ جون هو می‌گوید: این سابقه به‌طور تصادفی برای من ایجاد شده است. در زمان فیلمبرداری من هیچ‌گاه فکر نمی‌کنم در حال ساختن فیلم خود در چه ژانری هستم یا اینکه از چه قواعدی برای یک ژانر به‌خصوص باید پیروی کنم. من هیچ‌گاه در ارتباط با ژانرها هوشیاری به خرج نمی‌دهم. بنابراین همواره این سؤال چه در رابطه با فیلم انگل و چه سایر فیلم‌هایم در ذهن مردم شکل می‌گیرد که ژانر این فیلم چیست؟ کمدی سیاه است، هجویه اجتماعی است یا فیلمی مهیج است. درحالی‌که به‌نظر می‌رسد در فیلم‌هایم از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کنم، در تمام فیلم‌هایم و همین فیلم انگل همه انواع این ژانرها به چشم می‌خورد.