|
روزنامه جوان: این روزها بازار صدور پروانه ساخت و کلیدزدن فیلمهای سینمایی داغ شده است و فیلمسازان در تلاشند که فیلمهایشان را به جشنواره سیوهشتم فیلم فجر برسانند. آنچه این روزها در صدر اخبار سینمایی جلب توجه میکند بازی برخی بازیگران در فیلمهای بعضی کارگردانان و در نقشهای متفاوت است.
باهم مروری میکنیم بر سئوالبرانگیزترین نقشها و همکاریهای امسال سینمای ایران.
بازی «پیمان معادی» و «مهران مدیری» در «زیر درخت گردو» «محمد حسین مهدویان» و شکلگیری چنین همکاری سوا از موضوع و فرم روایت فیلم به خودی خود سئوالبرانگیز است. این نقش و فیلم دارای چه مشخصاتی بوده که معادی فعال در سینمای مستقل و روشنفکر نتوانسته پاسخ منفی به مهدویانی بدهد که فیلمهایش را با موضوعهای ارزشی میسازد؟
خبرهایی که از این فیلم بیرون میآید ظاهرا قصه فیلم هم مربوط به حملات شیمایی در زمان جنگ به مناطق کرد نشین کشور است. قصه فیلم و ترکیب بازیگران و کارگردان فیلم وسوسه برانگیز و جذاب است باید نشست و دید که مهدویان بعد از دو فیلم ماجرای نیمروز ۲ و لاتاری که نتوانست نظر منتقدان را جلی کند در این فیلم چه خواهد کرد.
مثلث «داریوش مهرجویی» به عنوان کارگردان و نویسنده، «رضا درمیشیان»، تهیهکننده و علی نصیریان بازیگر در فیلم «لامینور» ترکیب دیگری است که ترغیب کننده برای دیدن نتیجه است.
درمیشیان که پیش از این در «سنتوری» دستیاری مهرجویی را کرده است و در «نارنجیپوش» و «چه خوبه که برگشتی» به عنوان تهیهکننده کنار این کارگردان حضور داشته؛ برای بار سوم و اینبار با تجربه کارگردانی فیلمهای «عصبانی نیستم» و «لانتوری» تهیهکنندگی فیلم کارگردان محبوبش را عهدهدار شده است.
اما حضور علی نصیریان در «لامینور» که پنجاه سال از اولین و آخرین همکاری این دو میگذرد توجه بسیاری را به خود کشانده است. «گاو» که از فیلمهای موج نو سینمای ایران بود، اولین فیلمی از مهرجویی ست که نصیریان در نقش کدخدای روستا در آن اولین نقش سینمایی خود را ایفا کرده است. اما گویی پس از اینکه نصریان به دلیل بازی در «ناخداخورشید» ناصر تقوایی نتوانست در «اجارهنشینها» حضور داشته باشد این همکاری و رفاقت تیره و تار شد و در طول این سالها حرف و حدیثهایی از دعوایشان شنیده شده است؛ و در مصاحبهای نیز نصیریان گفته: «داریوش مهرجویی حتماً از من ناراحت شده که چرا پیشنهاد «اجارهنشینها» را قبول نکردم، چون دیگرهیچوقت به من پیشنهاد همکاری نداد.»
حضور «محسن تنابنده» در فیلم «عنکبوت» و در نقش قاتل عنکبوتی که به قلم «اکتای براهنی» نوشته شده و «ابراهیم ایرجزاد» آن را در شهریورماه جلوی دوربین میبرد نیز جز نقشهای جذاب سال آینده است. فیلم پربازیگری که احتمال حضور آن در جشنواره فجر نیز زیاد است. با توجه به اینکه سازنده «عنکبوت» با «تابستان داغ»اش رکورد ۱۳ نامزدی در فجر سی وپنجم را در پرونده دارد و به گفته تهیهکننده فیلم «جواد نوروزبیگی «بازیگران با خواندن فیلمنامه با دستمزدهای حداقلی برای حضور رقبت نشان دادهاند و اعلام همکاری کردهاند؛ به نظر میرسد که باید منتظر سروصداهای زیاد این فیلم در جشنواره سی وهشتم فیلم فجر باشیم.
همچنین «سهیل بیرقی» با «عامهپسند»اش میخواد پیشنهاد جدیدی به سینمای زنانه ایران ارائه دهد. کارگردانی که با «من» و «عرق سرد» نیز زنهای را در سینمای ایران خلق کرده این بار میخواهد سیمایی متفاوتتر از دو فیلم قبلیاش به تصویر بکشد. اما به گفته خودش هنوز برای سپردن نقش اصلی فیلماش تصمیم قطعی نگرفته و روی هر گزینهای در حال فکر کردن است.
اما شاید عجیبترین ترکیب برای جدیدترین اثر حاتمی کیا فیلمساز همواره مورد توجه سینمای ایران است.
«خروج» با کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا و بازی «فرامرز قریبیان» که بازیهای ماندگاری در سینمای ایران دارد به خودی خود جذاب و وسوسه انگیزاست. فیلمی که گفته میشود یکی از کارهای انتقادی و تند فیلمساز همواره معترض سینمای ایران خواهد بود.
رساندن صدای معترض یک شهروند به گوش مسئولان منفعل رسالتی بوده که ابراهیم حاتمیکیا در طول این سالها به طرق مختلف در فیلمهایش به تصویر کشیده که گاه موفق و گاه ناموفق از آب درآمدهاند. «خروج» نیز از این قائده کلی مستثنی نیست. فیلمنامهای که گفته میشود طی ده سال با مصاحبه از ۳۰ نفر از افراد مرتبط و همکاری ایدههای متنوع گروهی جوان پخته شد.
حاتمیکیا که اغلب اولین گزینه برای نقش اول مردش پرویز پرستویی بوده اینبار خلف عادت کرده و نقش معترض را به فرامرز قریبیان پیشنهاد داده است. این اولین همکاری این دو بعد از سیواندی سال فیلمسازی است. حضور قریبیان در این پروژه و عدم همکاری حاتمیکیا با پرستویی نیز به خودی خود دارای چراییست.
قریبیان که در پنج سال گذشته نیز پیشنهاد حضور در هیچ فیلمی را نپذیرفته برای ایفای این نقش تا این اندازه ابراز خشنودی کرده که «خروج» ساخته نشده را بهترین فیلم خود نامیده است.
باید نشست و منتظر ماند تا اکران این فیلمهای وسوسه برانگیز شروع شود و آنوقت میشود قضاوت کرد که آیا این انتخابها بیشتر یک شواف تبلیغاتی برای این آثار بوده یا اینکه نه، نتیجه کار همان چیزی شده که اکثر مخاطبان از آنها توقع داشتند.