رشد بودجه آموزش پرورش برای سال ۹۹ کافی نیست

به گزارش خبرگزاری فارس، عبدالحسین نفیسی کارشناس اقتصاد در همایش چالش پایدار که به همت بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان برگزار شد، با بیان این پرسش که چرا در تمام دوره ها آموزش و پرورش به عنوان نهاد اجرایی درجه دوم تلقی  شده و همواره مورد بی اعتنایی و بی توجهی قرار می گیرد، تصریح کرد: اسناد بودجه‌ای کشور از صد سال پیش تاکنون مکتوب وجود داشته است، غیر از دهه اول و دوم قرن حاضر که به آموزش و پرورش توجه ویژه شده  در بقیه سال‌ها چندان به آن توجهی نشده است.

وی افزود: در اوایل سال‌های قرن جدید، دولت وقت به دلیل آنکه نیاز به تربیت کارمندانی با آشنایی به دروس جدید داشت به آموزش و پرورش نگاه هدفمند کرد که مدارس بسیار بزرگ و باشکوه که هنوز نیز در سراسر کشور وجود دارد، تأسیس شد.

این کارشناس اقتصاد تصریح کرد: در سال‌های بعد آموزش و پرورش چندان برای دولت‌ها اهمیت نداشت و صرفا به فکر آن بودند که زندگی روزمره‌شان را کنند و بعد از انقلاب نیز گرفتار جنگ و تثبیت انقلاب بودیم و البته با نگاه به آن زمان متوجه می‌شویم که بسیاری از گرفتاری‌های اکنون، آن زمان با وجود جنگ وجود نداشت.

نفیسی ادامه داد:  در دوره سازندگی در بودجه آموزش و پرورش اتفاق عجیبی پیش آمد؛ بودجه مصوب شده از همان ابتدا دارای کسری بودجه بود و دولت‌ها ناچار از صرفه جویی در جاهای دیگر و تحویل به آموزش و پرورش بودند و این مسأله تا کنون ادامه پیدا کرده است.

این کارشناس اقتصاد با بیان اینکه در ایران متاسفانه اصلاً آموزش و پرورش، ماهیت و طبیعت آن شناخته نشده است، تصریح کرد: جامعه شناخت درستی از آن ندارد؛ برخورد نهادها به آموزش و پرورش به تناسب ماهیت وارزش آن نیست.

وی افزود: آنجا که آموزش و پرورش بازده‌اش قابل لمس نبوده و دیر به دست می‌آید، توجهی به آن نمی شود و دولت‌ها به آموزش و پرورش که نتایجش ۲۵ سال آینده به دست خواهد آمد توجه چندانی ندارند و به دنبال مسائل زود بازده هستند.

نفیسی ادامه داد: دولت ها تا حدی که سر و صدایی از آموزش و پرورش بلند نشود به آن توجه می‌کنند و باید مدافعان آموزش و پرورش، گفتمان ایجاد کنند که قدرش بیشتر دانسته و ماهیتش شناخته شود.

حجت الله بنیادی مدرس و کارشناس آموزش و پرورش نیز در این همایش با بررسی سهم آموزش و پرورش ایران و برخی کشورهای دنیا، تصریح کرد: سهم بودجه آموزش و پرورش در اوایل انقلاب از کشور فنلاند تقریبا بالاتر بود و بعد از آن رویه‌ای نزولی پیدا کرد و این موضوع در سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ کاملا افت محسوس پیدا کرد.

وی افزود: برخی نهادها مانند شورای عالی آموزش و پرورش باید از آموزش و پرورش دفاع کنند و این ناعدالتی بودجه ای را گزارش کنند.

بنیادی با بیان اینکه نگاه به بودجه آموزش و پرورش تحلیلگرانه نبوده است، تصریح کرد: مسأله اصلی، ناعادلانه بودن بودجه آموزش و پرورش با دستگاه‌های دیگر و نهادهایی که حتی ماهیت و کاری شبیه آموزش و پرورش می کنند، است.

این مدرس افزود: موضوع معلمان خرید خدمت ناعدالتی در تامین معلم‌ است و متاسفانه برخی نهادهای برون از آموزش و رورش همچون سازمان برنامه و بودجه و امور استخدامی بعضی مسائل را به این وارتخانه تحمیل می‌کنند.

بنیادی ادامه داد: در سال ۹۹ با توجه به رشد دانش‌آموزان باید رشد ۲۴ درصدی در بودجه آموزش و پرورش شاهد باشیم. اما این رشد ۱۸ درصد است و متاسفانه بخشی از جبران کسری بودجه با بالا بردن نسبت دانش‌آموزان به معلم خصوصا در مقطع ابتدایی جبران خواهد شد که کسی به آن توجهی نمی‌کند.

این مدرس دانشگاه با بیان اینکه اگر مدارس غیر دولتی تعطیل شود، اولیای متمول برای فرزندانشان، معلم خصوصی می گیرند، تصریح کرد: آنگاه مدارس خصوصی پنهان رواج پیدا خواهد کرد.

بنیادی تصریح کرد: در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش استعداد یابی و هدایت تحصیلی تکلیفی است که دولت باید به آن بپردازد که متاسفانه کاری نشده است.

وی افزود: اگر این مهم اتفاق بیفتد، دیگر دانش‌آموزی با پدر پولدار اما بی استعداد وارد دانشگاه‌های خوب همچون تهران و رشته‌های پزشکی نخواهد رفت.

این مدرس ادامه داد:  متاسفانه با یک کنکور سرنوشت مشخص می‌شود. شاید در زمان کنکور دانش‌آموز حالش خوب نباشد و موضوع بعدی تفاوت های شغلی که از لحاظ درآمد مانند معلم و پزشک وجود دارد و این تفاوت‌ها باعث شده که اکثراً به شغل پزشکی نگاه ویژه‌ای داشته باشند.

حجت الاسلام محسن خاکی پژوهشگر عدالت آموزشی نیز در این همایش با بیان اینکه اگر به آموزش به مثابه یک حق اساسی و حقوق قانونی دیده شود، نقش دولت در این حق چگونه باید باشد، تصریح کرد: سرانه دانش‌آموزان در مدارس غیر دولتی تقریباً سه برابر دانش‌آموزان دولتی است و مخارج آموزش کسانی که خودشان را به دست دولت داده‌اند پایین و بهره‌مندی دانش‌آموزان پولی بیشتر است.

این پژوهشگر ادامه داد: بسیاری از مسائل و مشکلات آموزش و پرورش باید در نظریه‌های اجتماعی مشاهده شده و نگاه دولت به مسائل عمومی دیده شود و تا آن اصلاح نشود اتفاقی رقم نخواهد خورد.