خبرگزاری تسنیم: به نقل از اویل پرایس، محمد ارکب وزیر نفت الجزایر و رئیس فعلی اوپک گفت قیمت نفت با اجرای قرارداد کاهش تولید و برداشته شدن تدریجی محدودیتها در سراسر جهان در نیمه دوم ۲۰۲۰ افزایش یافته و به ۴۰ دلار در هر بشکه میرسد.
وی گفت اقتصاد جهان برای مدت طولانی در رکود باقی نمیماند. کاهش ۹.۷ میلیون بشکه در روز از تولید اوپک و متحدانش در ماههای مه و ژوئن، قیمت نفت را در نیمه دوم سال جاری میلادی بالا میبرد.
به گفته وزیر نفت الجزایر، در چین که نقطه آغاز شیوع ویروس کرونا است و محدودیتهای ناشی از شیوع این ویروس هم قبل از بقیه کشورها در آن برداشته شده، بازگشت به شرایط عادی در بخش حمل و نقل، تقاضای جهانی را بالا میبرد.
تنها چند روز قبل از اجرایی شدن قرارداد تاریخی کاهش تولید اوپک و متحدانش، قیمت نفت دوباره کاهش یافت. این بار دلیل کاهش قیمت، کمبود منابع ذخیره این محصول بود که تأثیری بیشتر از کاهش تولید نفت اوپک پلاس و برداشته شدن تعطیلیهای ناشی از شیوع ویروس کرونا داشت.
قیمت شاخص نفت برنت در روز دوشنبه با ۵ درصد کاهش به ۲۰ دلار در هر بشکه رسید و نفت وست تگزاس اینترمدیت آمریکا با بیش از ۲۰ درصد کاهش قیمت، کمتر از ۱۴ دلار در هر بشکه معامله شد.
کویت، چهارمین تولیدکننده بزرگ اوپک هفته گذشته اعلام کرد کاهش تولید خود را قبل از ماه مه آغاز کرده است. عربستان سعودی، بزرگترین تولید کننده اوپک و بزرگترین صادر کننده نفت دنیا هم زودتر از موعد تولید خود را پایین آورده است.
سایر کشورها از جمله نیجریه و روسیه عجلهای برای کاهش تولید قبل از موعد ندارند.
علی رغم تعهد تولید کنندگان عضو اوپک و متحدانش برای کاهش تولید و بازگشایی اقتصادها و برداشته شدن محدودیت ها، شرکت کنندگان بازار نفت همچنان بر تهدید پر شدن ذخایر جهانی تمرکز دارند تا تاثیر کاهش تولید و برداشته شدن محدودیتها در سه ماه آینده.
عربستان و روسیه همچنان برای سهم بیشتر در بازار نفت میجنگند
در حالی که به نظر میرسد صنعت انرژی در سراسر جهان به سمت نابودی پیش میرود، صادرکنندگان روسیه و عربستان ترجیح میدهند به جای نجات این صنعت، سهم خود را در بازار حفظ کنند.
به گزارش تسنیم به نقل از اویل پرایس، جنگ قیمتی که عربستان پس از مخالفت روسیه با کاهش بیشتر تولید در اوایل ماه مارس به راه انداخت، بودجه کشورهای وابسته به انرژی و شرکتهای نفت را از بین برده است. ریاض و مسکو با آتش بازی میکنند.
تولید کنندههای شماره ۲ و ۳ نفت جهان در حال نابودی صنعت انرژی آمریکا هستند. درست قبل از اینکه اوپک و متحدانش به قرارداد تاریخی کاهش تولید برسند، سناتورهای آمریکا تهدید میکردند اگر ریاض تولید خود را پایین نیاورد، سربازان خود را از عربستان بیرون میکشند.
علیرغم خطرات سیاسی، آرامکو چندین کشتی با ظرفیت ۴۰ میلیون بشکه نفت به پالایشگاه هایش در آمریکا فرستاد. این یک اقدام جسورانه از طرف کشوری بود که به شدت وابسته به حمایت امنیتی واشنگتن است.
علیرغم خطرات به وجود آمده، به نظر میرسد ریاض به دو هدف خود پس از آغاز جنگ قیمت رسیده است. اول توانسته تولیدکنندگان را برای به دوش کشیدن بار سنگین کاهش تولید با خود همراه کند. دوم، این قرارداد رهبری ریاض بر اوپک و ژئوپلیتیک انرژی را ثابت کرده است. البته باید دید آیا این واقعا یک موفقیت است.
تاثیرات مخرب ویروس کرونا بر اقتصاد جهان تقاضای نفت را به شدت پایین آورده است. چین و اروپا بزرگترین وارد کنندگان نفت در جهان هستند بنابراین بازار خوبی برای تولیدکنندگان نفت به شمار میآیند. با توقف فعالیتهای اقتصادی در چین به خاطر شیوع ویروس کرونا، بیشترین آسیب را صنعت انرژی عربستان خورد. در حالیکه خریداران چینی اهمیت بسیاری برای شرکتهای انرژی روسیه دارند و مسکو تمایلات سیاسی خود را به پکن نشان داده است، ولی بیشتر نفت آن به غرب میرود تا شرق. تقریباً یک سوم واردات نفت اتحادیه اروپا از روسیه است.
روسیه زمانی با کاهش تولید موافقت کرد که بازارهای اروپا هم تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار گرفت. عربستان در مقابل خریدارانی را که حیاط خلوت روسیه هستند هدف قرار داده است. عربستان برای ترغیب این مشتریان، نفت خود را ارزانتر عرضه میکند و به آنها اجازه میدهد تا ۹۰ روز پرداخت پول آن را به تعویق بیندازند. در حالی که روسیه و عربستان در ائتلاف اوپک پلاس با هم همکاری میکنند هنوز هم برای سهم بازار میجنگند.
اهمیت خریداران چینی در فضای موجود با کاهش تقاضا در اروپا آشکارتر شده است. محمولههای نفت روسیه که هنوز هم در بنادر اروپا به سر میبرند، به چین تغییر مسیر میدهند. ۸۰۰ هزار تن نفت روسیه از بنادر بالتیک در ماه مارس و ۵۰۰ هزار تن دیگر در اوایل آوریل برای انتقال به چین بارگیری شده است. چین ۱.۶ میلیون تن نفت روسیه را در ماه آوریل میخرد.
در حالی که به نظر میرسد صنعت انرژی در سراسر جهان به سمت نابودی پیش میرود، صادرکنندگان روسیه و عربستان ترجیح میدهند به جای نجات این صنعت، سهم خود را در بازار حفظ کنند. تنها زمان سرنوشت استراتژی آنها را نشان میدهد.