کرونا؛ بازگشت دوباره به روز‌های اوج اپیدمی

روزنامه ایران: آمار قربانیان کرونا بعد از حدود یک و نیم ماه که روزانه به زیر 50 فوتی رسیده بود در هفته‌های اخیر بار دیگر اوج گرفته و حالا چند روزی است که به بیشتر از100 نفر در روز رسیده است.

آخرین آمار وزارت بهداشت گویای این است که روند ابتلا و مرگ و میر دوباره خیز برداشته است. سخنگوی وزارت بهداشت دیروز در آخرین گزارش خود اعلام کرد در روز 9 تیر ماه 162 نفر به قربانیان کووید19 اضافه شده است تا شمار جانباختگان به 10 هزار و 670 نفر برسد. همچنین به گفته سیماسادات لاری، با مثبت شدن آزمایش 2536 نفر مجموع آمار مبتلایان قطعی در کشور به ۲۲۵ هزار و ۲۰۵ نفر افزایش یافت. به گفته لاری، از روز گذشته خیز قابل توجهی در آمار موارد بیماری در تهران مشاهده شده که نگران‌کننده است.

بی‌تردید این افزایش آمار بازتاب عملکرد ما در بحث بازگشایی‌ها و رعایت پروتکل‌های بهداشتی است. سخنگوی وزارت بهداشت، بر پیوستن به پویش «من ماسک می‌زنم» تأکید کرد و گفت: یافته‌های علمی فعلاً بهترین راه برای پیشگیری از بیماری را استفاده از ماسک معرفی کرده‌اند.پیش‌بینی متخصصین حوزه سلامت حکایت از این دارد که خیز دوباره منحنی کرونا احتمال بازگشت روند صعودی منحنی را به روزهای اوج اپیدمی در پی دارد. کارشناسان تغییر رفتارهای بهداشتی را مهم‌ترین عامل افزایش تعداد مبتلایان و قربانیان ناشی از کووید19 عنوان می‌کنند. آنها معتقدند، زمان آن رسیده که برخوردهای قهری در رابطه با الزام مردم برای عمل به دستورات بهداشتی در دستور کار سیاستگذاران قرار بگیرد پیش از آنکه فرصت را از دست بدهیم.

دکتر حمید سوری اپیدمیولوژیست و عضو ستاد ملی مقابله با کرونا به «ایران» می‌گوید: اینکه روزهای بدتر از اوج اپیدمی را تجربه کنیم دور از واقعیت نیست، چرا؟ چون عملاً تمام قواعد و اصولی که باید در کنترل و خاموشی یک اپیدمی رعایت شود چه از سوی مردم و چه اجرای دستورالعمل‌های تصمیم گیرندگان رعایت نمی‌شود و غیر از این هم نمی‌توان انتظاری داشت.

او می‌افزاید: مردم نباید نسبت به شرایط رو به رشد آمار مبتلایان به کرونا در کشور بی‌تفاوت باشند، نباید تصور کرد که اپیدمی را با بخشنامه و توصیه می‌توان حل کرد در حالی که اپیدمی نیازمند این است که برنامه و سیاست داشته باشیم و این سیاست‌ها مستندات علمی داشته باشد و شواهد جهانی علمی آنها را تأیید کند.

عضو ستاد ملی مقابله با کرونا در عین حال تأکید می‌کند که بازگشت مجدد به شرایطی که جامعه «لاک داون» (قرنطینه) و همه جا بسته شود هیچ وقت راه حل بحران کرونا نیست بلکه وضعیت نه تنها همین‌گونه ادامه پیدا می‌کند، بلکه قطعاً بدتر هم خواهد شد و احتمال اینکه به مرز چند صد هزار کشته هم برسیم، وجود دارد.

دکتر سوری در پاسخ به اینکه با شرایط موجود و افزایش تعداد مبتلایان و مرگ و میر چکار باید بکنیم؟ عنوان می‌کند: باید از گروه‌هایی که شانس مرگ بیشتری دارند محافظت کنترل شده انجام دهیم. در شرایط حاضر مردم شرایط عادی زندگی را پیش گرفته‌اند و نمی‌توان به شکل سازمان یافته این شرایط را به حالت اول برگردانیم. دوم باید از تناقض‌گویی ‌هایی که در گفتار و رفتار برخی مسئولان دیده می‌شود پرهیز کرد و از افراد متخصص برای حل این بحران کمک بگیریم. کرونا نیز همچون بیماری قلبی یک بیماری است و باید از منظر متخصص‌های مربوطه بررسی شود. او با بیان اینکه اپیدمی کرونا یک مسأله چند عاملی است و نیاز به رویکردهای مختلف دارد، می‌گوید: این بحران یک مسأله خیلی پیچیده است و نمی‌توان آن را به مردم واگذار کرد. هرچند تا کنون مسولان بارها به مردم گفته‌اند که عروسی نگیرید، مجلس ترحیم نروید، اما به طور کلی نمی‌توان این بحران را حل کرد.

جامعه ما شرایط خاصی دارد، با توصیه معمول نمی‌توان از مردم خواست عادات و سنت‌ها را براحتی کنار بگذارند البته ممکن است در کوتاه مدت مهیا شود ولی وقتی چنین رفتارهایی تداوم داشته باشد قطعاً هیچ جامعه‌ای به قواعد تمکین نمی‌کند، بنابراین لازم است سیاست‌هایی اعمال شود که مردم احساس کنند سود می‌کنند. عضو ستاد ملی مقابله با کرونا در ادامه عنوان کرد: مرگ ناشی از کووید19 برای کل جامعه محسوس نیست اما وقتی آمار مرگ ومیر در یک شهرستان یا استانی بالا می‌رود مردم بیشتر قواعد را رعایت می‌کنند ولی برای شهری که هنوز به مرحله پیک نرسیده و پتانسیل بالایی برای گستردگی ویروس کرونا دارد تا به مصیبتی وارد نشوند قدر عافیت را نمی‌دانند. نباید بگذاریم اوضاع به وخامت برسد.

به‌گفته دکتر سوری، توصیه مردم به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی حداقل مداخله یک جامعه است، بنابراین وقتی شمار مرگ ومیر بالا می‌رود باید اقدامات سازمان یافته‌تری مبتنی بر مستندات علمی و با استفاده از نظرات متخصصین آگاه صورت بگیرد. برنامه‌ریزی باید متناسب با مسائل مردم باشد ما خیلی فرصت نداریم و در این شرایط مهم‌ترین کار حفاظت از گروه‌های آسیب‌پذیر و پرخطر است تا بتوانیم منابع‌مان را اولویت‌بندی کرده و با توجه به آنها برنامه‌ریزی و سیاستگذاری کنیم.