ترامپ و پارادایمِ آشوب در انتخابات ۲۰۲۰

روزنامه توسعه ایرانی: پس از ماه‌ها جنگ و دعوا میان نامزدهای دو حزب دموکرات و جمهوریخواه، بالاخره فردا شاهد برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا خواهیم بود. انتخاباتی که هم بر مردم این کشور به لحاظ اقتصادی و اجتماعی تأثیرگذار است و هم بیش از حد تصور تاثیرات جهانی دارد. این تاثیرها و تغییرات صرفاً با ورود رئیس‌جمهوری‌ جدید به کاخ‌سفید و خروج نفر قبلی از آن به وقوع نمی‌پیوندد، بلکه روسای‌جمهور ایالات متحده تابع ساختار بالاسری خود هستند.

این ساختار، از بسیاری کلونی‌ها و محفل‌های سیاسی، اقتصادی، دینی و امنیتی تشکیل شده است و درنهایت آنها هستند که به این نتیجه می‌رسند چه کسی باید برای پیاده‌سازی راهبردهایشان وارد کاخ‌سفید شود. نمی‌خواهم بگویم که آرای مردمِ آمریکا به مانند بسیاری از کشورهای خاورمیانه و آفریقا نادیده گرفته می‌شود و تقلب‌های گسترده در آن رخ می‌دهد، اما واقعیت این است که هر شخصی وارد کاخ‌سفید می‌شود، اصولاً به عنوان کارگزارِ ساختار بالادستی منصوب می‌شود تا سیاست‌‌های آنها را پیاده‌سازی کند. بر این اساس باید متوجه بود که کارنامه ترامپ در عرصه سیاست داخلی تا قبل از پاندمی کرونا، بسیار درخشان بود اما این ویروس یکباره همه‌چیز را بهم زد و حالا دموکرات‌ها در حال استفاده از همین ضعف او، برای حمله به منافعش در انتخابات امسال هستند.

فردا مهلت نهایی انتخابات به پایان می‌رسد و آرا، آرام آرام شمارش شده و اعلام می‌شود، اما مساله اینجاست که نهادهای امنیتی و به‌ویژه گارد ملی ایالات متحده همچنان نگران آن است که اگر ترامپ در این رقابت‌ها پیروز نشود، چگونه گسل‌های اجتماعی و سیاسی تبدیل به تهدید امنیت ملی می‌شود

این حملات تا جایی ادامه پیدا کرده که باراک اوباما، چهل و چهارمین رئیس‌جمهور آمریکا و جو بایدن، معاون پیشین او اخیراً در کارزار انتخاباتی خود در شهرهای فلینت و دیترویت که ساکنان آنها عمدتاً سیاه‌پوست هستند، ترامپ را به عدم جدی گرفتن پاندمی کرونا و جایگاه ریاست جمهوری متهم کردند. اوباما در بخشی از سخنان خود که در کنار بایدن ایستاده بود به این موضوع اشاره کرد که ترامپ عملاً به هیچ وجه جانِ انسان‌ها را محترم نمی‌شمارد و درنهایت به مخاطبان خود گوشزد کرد که فقط چند ساعت تا مهم‌ترین انتخابات دوران زندگی ما باقی مانده است! منظور اوباما از این مانورها، صرفاً تقویت جایگاه بایدن برای کسب آرای بیشتر نیست، بلکه او به دنبال آن است تا از ذهن هوشمند خود (Smart Mind) استفاده کند و ترامپ را در آخرین روزها با بحرانی که هزاران تن را در آمریکا به کام مرگ کشانده است، آماج حملات قرار دهد. اوباما و دموکرات‌ها در حال مهندسی افکار عمومی در واپسین ساعات قبل از برگزاری حساس‌ترین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند اما در این سوی میدان ترامپ همچنان در حال استفاده از «تاکتیکِ فریب» است.

او همزمان با بایدن کارزار انتخاباتی مهمی را در پنسیلوانیا برگزار کرد و خطاب به طرفدارانش اعلام کرد که اگر ما در پنسیلوانیا پیروز شویم، کار تمام است و به همین دلیل است که من در اینجا ایستاده‌ام. ترامپ به این نتیجه رسیده است که برخی از ایالت‌های شمالی آمریکا که در سال 2016 به او و جمهوریخواهان رای دادند؛ در حال چرخش به سمتِ سَلَفِ خود یعنی دموکرات‌ها هستند؛ چراکه ترامپ در سال 2016 عملناً با تحریک حس ملی‌گرایی توانست این ایالت را به رنگ قرمز درآورد. این اقدامات و لفاظی‌های ترامپ در حالی انجام می‌شود که کرونا به صورت کاملاً مشهود طی روزهای اخیر در آمریکا قربانیان زیادی را گرفته است و از سوی دیگر سخنانی که ترامپ در حال اظهار کردن آنها است، بوی «مشکوکِ خشونت» می‌دهد و حالا تمام تحلیلگران در مورد اظهارات جدید او به شدت نگران هستند.

ساختار ایالات متحده که به آن «سیستم» هم گفته می‌شود، از بسیاری کلونی‌ها و محفل‌های سیاسی، اقتصادی، دینی و امنیتی تشکیل شده است و در نهایت آنها هستند که به این نتیجه می‌رسند چه کسی باید برای پیاده‌سازی راهبردهایشان به عنوان کارگزار جدید، وارد کاخ‌سفید شود

ترامپ چه می‌گوید و چه می‌خواهد؟

چند روز پیش روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی نوشت، دونالد ترامپ در آخرین هفته‌های کمپین انتخابات، خودش را از گزارش‌های اطلاعاتی یک تحلیلگر حرفه‌ای معاف کرد تا از جانب منصوبین سیاسی خودش نظیر جان راتکلیف، مدیر اطلاعات ملی و یکی از حامیان متعصبش، به‌روزرسانی‌ها را دریافت کند. این بدان معناست که ترامپ همچنان به جامعه اطلاعاتی آمریکا بدبین است و حتی از رخنه‌های اطلاعاتی و امنیتی در نزدیک‌ترین حلقه‌های منتسب به خودش در کاخ‌سفید واهمه دارد. بر این اساس او چندی پیش در میان طرفدارانش به صورت غیرمستقیم از دیوان عالی آمریکا خواست تا اگر مشکلی پس از انتخابات و اعلام نتایج آن رخ داد، از وی حمایت کنند. این مساله به خوبی نشان می‌دهد که او در وهله اول به دنبال مخابره این مساله است که احتمال تقلب در آرای پستی وجود دارد و از سوی دیگر به دنبال آن است تا طرفداران خود را تا دقایق نهایی علیه دموکرات‌ها در حالت آماده‌باش نگه دارد.

بر این اساس باید گفت که ترامپ همچنان به دنبال ایجاد یک بستر ناامنی مدنی برای تثبیت خود در کاخ‌سفید است. بسیاری از تحلیلگران و کارشناسانی که در حوزه امنیت ملیِ آمریکا فعالیت می‌کنند، در تحلیل‌های اخیر خود اعلام کرده‌اند که طبقه سیاسی آمریکا متوهم است و در انکار به سر می‌برد. به همین دلیل است که آنها با «اختلال عملکرد سیستمی» مواجه هستند. منظور اختلال عملکرد سیستمی این است که ساختار امنیتی و سیاسی ایالات متحده همچنان فکر می‌کند که صف‌های طول و درازِ رأی‌دهی به نامزدهای انتخاباتی این دوره را صرفاً باید یک واکنش سیاسی و حزبی دانست؛ در صورتی که این صف‌های طویل نشان می‌دهد که جامعه ایالات متحده از وضعیت آرامِ گذشته به نقطة جوشِ فعلی رسیده است و به دنبال یک تغییر آنی و سریع پس از انتخابات ریاست جمهوری این دوره است.

حال اگر این مساله را در کنار اظهارات ترامپ قرار دهیم که می‌گوید رای‌گیری پستی باعث تقلب می‌شود یا اینکه از حزب‌جمهوریخواه و دیوان عالی درخواست حمایت علنی در صورت تقلب و عدم پیروزی او را دارد؛ نشان می‌دهد که ترامپ همچنان به اجرای پارادایم آشوب اعتقاد دارد. یکی از محورهایی که او در این روزها دست به مانور روی آن زده ممیزان کمک‌های مالی به کمپین دموکرات‌ها است بر اساس آمارها و گزارش‌هایی که تا روز ۲۹ اکتبر (هشتم آبان) منتشر شده، بایدن ۹۵۲ میلیون دلار و ترامپ ۶۰۱ میلیون دلار کمک مالی انتخاباتی کسب کرده‌اند. از سوی دیگر بر اساس اطلاعات کمیسیون انتخابات فدرال ایالات متحده(FEC)، تمامی نامزدهای انتخاباتی برای انتخابات امسال مبلغ سه میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار جمع‌آوری کرده‌اند که رکورد تازه‌ای به‌شمار می‌رود.

حالا ترامپ به دنبال آن است تا با حمله به دموکرات‌ها، منابع مالی آنها را مورد هدف قرار دهد و اذهان عمومی را علیه آنها جهت‌دهی کند. به هر ترتیب، فردا مهلت نهایی انتخابات به پایان می‌رسد و آرا، آرام آرام شمارش شده و اعلام می‌شود، اما مساله اینجاست که نهادهای امنیتی و به خصوص گارد ملی ایالات متحده همچنان نگران آن است که اگر ترامپ در این رقابت‌ها پیروز نشود، چگونه گسل‌های اجتماعی و سیاسی تبدیل به تهدید امنیت ملی می‌شود. بر این اساس او نه تنها در نقش «بازیگر دیوانه» در حال انجام کارهای خود است، بلکه به دنبال آن است تا پارادایم آشوب را به‌گونه‌ای جدید به کار بگیرد.