| |
شروع امیدوارکننده «باخانمان»
خراسان: شبکه سه پس از پخش چند سریال کمدی ناموفق در ماه‌های گذشته، از چهارشنبه هفته گذشته سریال «باخانمان» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد را روی آنتن برده است. همان طور که قبلا در همین صفحه درباره ترکیب بازیگران سریال نوشتیم، «باخانمان» چند بازیگر دارد که پس از مدتی دوری از عرصه کمدی با این سریال در ژانر کمدی دیده می‌شوند و گروه بازیگران خوبی را تشکیل می‌دهند. با توجه به دو قسمت ابتدایی این مجموعه، «باخانمان» شروع مناسبی داشته است.
شروع قصه با راز زندگی «مسعود»
شخصیت اصلی سریال جوانی به نام «مسعود» با بازی حسام محمودی است که مدت‌هاست قصد دارد با دخترعموی خود «سمانه» با بازی مارال فرجاد، ازدواج کند، اما اختلافات خانوادگی و مخالفت مادر «سمانه» مانع این وصلت شده است. در قسمت دوم دیدیم که پدر «مسعود» از راز مهمی پرده برداشت و به او گفت که فرزند واقعی خانواده نیست و به سرپرستی گرفته شده است. اختلاف خانوادگی بر سر ازدواج فرزند و مسئله فرزند واقعی خانواده نبودن، موضوعات جدیدی نیستند، اما احتمالا قرار است فاش شدن این راز، مشکلات تازه‌ای را پیش روی «سمانه» و «مسعود» قرار بدهد و «مسعود» وارد ماجراهای مختلف و طبیعتا بامزه‌ای شود.
موقعیت‌های کم‌تعداد کمدی
نویسنده فیلم نامه سریال «باخانمان»، امیر برادران است که آثار کمدی موفقی در کارنامه‌اش دیده می‌شود. او تا به حال در سریال‌های «در حاشیه» و «هیولا» با مهران مدیری همکاری کرده و جزو گروه نویسندگان سریال «ساختمان پزشکان» هم بوده است.
هنوز پس از پخش دو قسمت نمی‌توان کیفیت کلی کمدی سریال را ارزیابی کرد، اما در این قسمت‌ها تعداد موقعیت‌های کمدی سریال که بتواند از مخاطب خنده بگیرد، کم بوده و «باخانمان» برای این که به سریال کمدی موفقی تبدیل شود، احتیاج به بار کمدی سنگین‌تری دارد.
باید دید سریال در ادامه چه مسیری را طی خواهد کرد، اما شخصیت های بامزه قصه و رابطه میان آن‌ها، باعث می‌شود به ادامه سریال امیدوار باشیم. به عنوان مثال «رشید» با بازی سعید امیرسلیمانی، شخصیت خوب و شیرینی از آب درآمده و رابطه «سمانه» و مادرش به عنوان مادر و دختری که از پوشش گرفته تا طرز افکار و رفتار تفاوت زیادی با یکدیگر دارند، به خلق موقعیت‌های کمدی کمک کرده است.
هنوز یک خانواده دیگر با بازی حسن پورشیرازی و شهره لرستانی به طور جدی وارد قصه نشده‌اند و حضور این دو بازیگر نیز احتمالا تاثیر مثبتی بر سریال خواهد داشت. ظاهر شهره لرستانی و مدل روسری بستن او، شخصیت «حنا» در سریال «سه در چهار» را تداعی می‌کند، باید دید این شباهت از ظاهر فراتر رفته است یا خیر.
ترکیب خوب بازیگران
برزو نیک‌نژاد در سریال «باخانمان» سراغ ترکیب نسبتا تازه‌ای از بازیگران رفته است. حسن پورشیرازی، افسانه بایگان و آتیلا پسیانی در دو سه سال اخیر سریال کمدی روی آنتن نداشته‌اند و جزو بازیگران کمدی به حساب نمی‌آیند. حسام محمودی بیشتر با سریال‌های غیرکمدی دیده شده، الهام اخوان که در فیلم «دوزیست» با نیک‌نژاد همکاری کرده بود، اولین حضور در تلویزیون را تجربه کرده، مارال فرجاد معمولا در سریال‌های غیرکمدی بازی کرده، شقایق دهقان سابقه خوبی در زمینه بازی در آثار طنز دارد و شهرام شکیبا نویسنده و مجری است. امیر کاظمی، سعید امیرسلیمانی و بهنام تشکر نیز دیگر بازیگران سریال هستند.
بازی‌های خوب در «باخانمان»
یکی دیگر از ویژگی‌های مثبت سریال، بازی بازیگران آن است. حسام محمودی که نقش اصلی سریال یعنی «مسعود» را بازی می‌کند، در نقش یک استاد دانشگاه که رفتار معقول و محترمانه‌ای با دیگران دارد، بازی خوبی داشته و انتخاب مناسبی برای این نقش بوده است. افسانه بایگان نقش مادر سخت‌گیری را بازی می‌کند که اختلاف نظر زیادی با دختر خود دارد و شخصیت چندان مهربان و باگذشتی ندارد. او نیز در این سریال موفق شده در عین جدیت، بامزه باشد و بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته است.
سعید امیرسلیمانی هم در نقش «رشید» که شخصیتی کمدی است، حضور موفقی داشته و بازی شهرام شکیبا به عنوان یک نویسنده و مجری که تجربه جدی زیادی در زمینه بازیگری ندارد هم خوب بوده و توانایی او در طنزپردازی به کمکش آمده است. آتیلا پسیانی در این سریال نقش کمدی و بامزه‌ای را ایفا نمی‌کند و در نقش یک شخصیت جدی ظاهر شده است.
نظرات مثبت و منفی مخاطبان
بازتاب‌های سریال در فضای مجازی نشان می‌دهد، «باخانمان» در نقطه شروع ناامیدکننده نبوده و نظر تعدادی از مخاطبان را جلب کرده است، با این حال نظرات منفی مختلفی هم در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود. عده‌ای از مخاطبان سطح کمدی سریال را پسندیده‌اند و عده‌ای دیگر توقع بیشتری از این مجموعه دارند. بعضی از مخاطبان هم به طبقه اجتماعی شخصیت‌های سریال انتقاد کرده‌اند و ثروتمند بودن خانواده‌ها در اکثر سریال‌ها را مورد انتقاد خود قرار داده‌اند. گروهی از مخاطبان هم این سریال را با «صفر بیست و یک» مقایسه کرده و «باخانمان» را نسبت به آن اثر موفق‌تری دانسته‌اند.
