پزشک خیرخواه تهرانی درگذشت

خبرآنلاین: دکتر فخرالدین قوامی استاد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران و متخصص بیماری های اطفال در سن 91سالگی درگذشت.

استاد دکتر فخرالدین قوامی که در سالهای 1390 و 1396 مورد تجلیل قرار گرفت بامداد امروز به علت کهولت در گذشت.

اوکه متولد دزاشیب در شمیران بود از دوران جوانی در همین منطقه به طبابت مشغول بود. حق ویزیت او آزاد بود و هر بیمار به فراخور توان خود مبلغی را می پرداخت.

قوامی از پزشکان خیرخواه،متواضع و محبوب بود و مردم دزاشیب حضور هرساله او را در مراسم و دسته های عزاداری دهه اول محرم به خاطر دارند.او از معتمدان محلی به حسابمی آمد و در کارهای خیریه و رفع مشکلات مردم حضور فعال داشت.

دکتر فخرالدین قوامی تحصیلات خود را در مدارس خیریه دزاشیب، شاپور و البرز به پایان رساند وتحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه تهران به پایان برد. وی در سال 1367 به سمت ریاست بیمارستان بهرامی رسید و در سال 1380 بازنشسته شد و پس از آن همچنان به صورت افتخاری در بخش بیماریهای عفونی بیمارستان بهرامی مشغول خدمت بود.

دکتر قوامی استاد پیشکسوت رشته کودکان چندسال پیش در باره زندگی خود گفته بود:

من وقتی دوره دبیرستان را به پایان رساندم مردد بودم چه رشته ای را انتخاب کنم .پدرم گفت یا به دانشکده حقوق می روی و حق مظلومی را از فرد ظالم می گیری و یا به رشته پزشکی می روی و به مردم خدمت می کنی من هم طبق توصیه پدر عمل کرده و به رشته پزشکی آمدم و در این راه قدم گذاشتم.

به نظر من وظیفه پزشک در جامعه این است که به بیمار و بهبود شرایطی که در آن قرار دارد کمک کند، ناراحتی های بیمار را تشخیص بدهد و تمام تلاش خود را بکند که درد های آن را التیام بخشد. خدا را شکر می کنم که به من توفیق خدمت به جامعه را چه در بیمارستان و چه در مطب داد. البته در کنار پزشکان خدمت پرستاران نیز بسیار مهم است و بنده در طول سالهای گذشته همواره از آنها راضی بوده و هستم و همانطور که سعی کردم همواره از اطرافیانم مطالبی بیاموزم، پرستاران نیز از این مقوله مستثنی نیستند.

قوامی در باره مرحوم دکتر قریب می گوید:

من مرحوم دکتر قریب را بسیار دوست داشتم و به همین دلیل رشته کودکان را انتخاب کردم. ارتباط من با دکتر قریب بسیار نزدیک بود بطوری که زمانی هم که ایشان به مسافرت می رفتند و یا به هر دلیلی نبودند بنده در مطب ایشان بیمارانشان را ویزیت میکردم. دکتر قریب یک انسان واقعی و عاری از هر گونه عیب و ایراد بود. محبتی که ایشان نسبت به بنده داشت فوق العاده بود. من همه چیز را از مرحوم دکتر قریب یاد گرفتم. آنها بیمار را با دقت و ملاطفت ویزیت میکردند و من از ایشان اینگونه کار کردن را آموختم.