درختان سرسبز در مازندان، زباله می‌شوند

سازندگان ویلا، قاچاقچیان جوب و تولیدکنندگان زغال غیرمجاز در مازندران، شاخه‌های کوچک درختان و حتی تنه‌های اضافی را که به دردشان نمی‌خورد، در دل جنگل رها می‌کنند و این پسماند‌های چوبی همراه با جریان رودخانه و سیلاب به ساحل مازندران آورده می‌شوند و همین مساله پر شدن ساحل مازندران از زباله‌های چوبی را به همراه دارد.

خبرگزاری رکنا: سال هاست که جنگل های مازندران با آسیب های زیست محیطی مختلفی مواجه هستند. ویلاسازی، قاچاق چوب و تولید غیرمجاز زغال از جمله آسیب هایی است که در سال های اخیر به جنگل های مازندران وارد شده است. دکتر عُزِیر عابسی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در گفت و گو با رکنا معتقد است که مساحت جنگل های مازندران در 50 سال گذشته نصف شده است. این فعال محیط زیست مازندران تاکید دارد زباله هایی که از تراشیدن جنگل های مازندران باقی می ماند، همراه با جریان رودخانه و سیلاب به ساحل دریای خزر آورده می شود و همین مساله باعث می شود که بخش زیادی از درختان جنگل های مازندران به زباله تبدیل شوند.

تبدیل شدن ساحل مازندران به زباله دانی

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مازندران سرسبزترین و خوش‌آب‌وهواترین خطه ایران است که نه تنها در حال حاضر بیش از 3 میلیون نفر در آن زندگی می کنند، بلکه سالیانه میلیون ها ایرانی دیگر نیز برای گذراندن اوقاتی خوش به این استان سفر می کنند. در این میان اما آنچه در تمام سال های اخیر موجب رنجش خاطر دلسوزان محیط زیست شده، زباله های فراوانی است که در گوشه و کنار طبیعت این استان و به‌ویژه در خط ساحلی رها شده است، گویی که اساسا هیچ نوع سیستم جمع آوری و تفکیک پسماند در مازندران وجود ندارد.

اما آنچه در سال های اخیر بیشتر جلب توجه می کند، این است که در میان زباله های رهاشده در ساحل استان مازندران که بخش زیادی از آنها به وسیله آب های روان، رودخانه ها و سیلاب ها به ساحل آورده شده اند، همراه با مواد پلاستیکی و سایر پسماندهای شهری و صنعتی، شاخه های بریده شده، تنه درختان و انواع و اقسام پسماندهای چوبی مشاهده می شود که جدا شدن آنها از جنگل و رها شدن آنها به عنوان زباله در خط ساحلی مازندران، از انواع تخلفات و آسیب های زیست محیطی حکایت دارد که در طبیعت این استان سرسبز رخ می دهد.

دکتر عزیر عابسی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ضمن اشاره به این مساله به خبرنگار رکنا گفت: متاسفانه هم اکنون در خط ساحلی مازندران انواع زباله های پلاستیکی ریز و درشت و تکه های بریده شده چوب مشاهده می شود که توسط رودخانه ها و سیلاب ها از دل جنگل به ساحل مازندران آورده شده اند. البته بخشی از این زباله ها هم ناشی از پسماندهایی است که گردشگران یا حتی اهالی مازندران در رودخانه ها رها می کنند و این زباله ها همگی به دریا آورده می شوند.

وی افزود: عمده زباله هایی که توسط رودخانه ها یا سیلاب های به دریای خزر آورده می شوند، وارد دریا می شوند و خیلی زود هم دریا این زباله ها را به ساحل تحویل می دهد و به همین دلیل است که همین حالا در خط ساحلی مازندران شاهد تجمع انواع زباله ها از سنگ و چوب گرفته تا دمپایی، کفش، پوشک، تایر ماشین، وسایل ماهی گیری و ... هستیم.

فقط 4 سایت از 27 سایت پسماند مازندران دارای سیستم تفکیک زباله هستند

عابسی با تاکید بر این که هنوز فکری اساسی برای جمع آوری و تفکیک زباله های استان مازندران با جمعیت بیش از 3 میلیون نفر انجام نشده است، عنوان کرد: مازندران دارای 27 سایت پسماند است که همگی آنها در کنار رودخانه، جنگل یا ساحل قرار گرفته اند و در این سایت ها، نه تنها زباله ها به صورت علمی، امحا و تفکیک نمی شود، بلکه به جز 4 سایت که دارای سیستم تفکیک و سوزاندن زباله هستند، در باقی سایت ها شاهد رها شدن زباله و شیرابه در دل طبیعت هستیم.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ادامه داد: صرف نظر از زباله هایی که در سایت های پسماند مازندران در دل طبیعت رها می شود، بخش زیادی از زباله های این استان نیز در رودخانه ها ریخته می شود و این زباله ها همگی از خط ساحلی مازندران سر در می آورند. ضمن این که حتی زباله هایی هم که از کشتی ها به دریا ریخته می شود، غالبا به ساحل مازندران بخصوص به ساحل گرگان آورده می شود.

اما آنچه در میان صحبت های این فعال محیط زیست مازندران مهمتر به نظر می رسد، اضافه شدن انواع چوب های بریده شده به زباله های موجود در سواحل مازندران در سال های اخیر است؛ موضوعی که ریشه آن به جنگل تراشی گسترده در مازندران ربط دارد و به گفته عابسی، چوب هایی که در خط ساحلی مازندران مشاهده می شود، همگی تکه های قطع شده درختان هستند که به طرق مختلف وارد رودخانه شده و در نهایت به ساحل راه یافته اند.

نصف شدن مساحت جنگل های مازندران در 50 سال گذشته

این فعال محیط زیست مازندران در توضیح بیشتر گفت: متاسفانه در استان مازندران به راحتی آب خوردن می توان درخت قطع کرد و همین مساله باعث شده است که در 50 سال گذشته شاهد نصف شدن مساحت جنگل های مازندران باشیم. قطع کردن درختان جنگلی نیز با اهداف مختلفی از جمله ویلاسازی، قاچاق چوب و تولید غیرمجاز زغال رخ می دهد.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل تاکید کرد: متخلفانی که درختان جنگل های مازندران را به دلایل مختلف قطع می کنند، شاخه های کوچکتر را همان جا در دل جنگل رها می کنند و این شاخه ها نیز همراه با باران و سیلاب وارد رودخانه می شوند و به دل دریا راه پیدا می کنند. حتی در برخی موارد نیز شاهد آن هستیم که تنه های بریده‌شده درختان به عنوان زباله وارد رودخانه و در نهایت ساحل می شوند.

بریده شدن درختان حاشیه رودخانه ها بر اثر برداشت ماسه

این فعال محیط زیست مازندران با بیان این که فرسایش حریم رودخانه ها نیز نقش مهمی در ورود زباله های چوبی به ساحل دریای خزر دارد، عنوان کرد: با وجود این که برداشت ماسه از کف رودخانه در استان مازندران غیرقانونی است، اما بخش زیادی از افراد با سوء استفاده از ضعف نظارتی در این حوزه، از کف رودخانه ها ماسه برمی‌دارند و به عنوان مصالح ساختمانی ویلاها استفاده می کنند.

عابسی ادامه داد: برداشت ماسه از کف رودخانه منجر به فرسایش حریم رودخانه می شود و در چنین شرایطی رودخانه دیواره های خود را می شورد و درختانی را که در حاشیه خود قرار گرفته اند، می بلعد. در این وضعیت، تنه های درختان از جا کنده می شوند و همراه با جریان رودخانه به خط ساحلی می رسند و بارها مشاهده شده است که تنه برده‌شده درختان بر سر راه خود، پل های سیمانی و فلزی موجود را هم تخریب کرده اند.

وی در پایان تصریح کرد: تمام چوب هایی که در خط ساحلی دریای خزر مشاهده می شود، نشانه هایی از تخلفات و آسیب های زیست محیطی است که در بالادست استان مازندران رخ می دهد و منجر به قطع درختان جنگلی و کاهش پوشش گیاهی جنگل های مازندران و در نهایت تبدیل شدن درختان جنگل به زباله می شود.