حمله معتادان به یک گروه فیلمساز

خبرگزاری مهر: محسن اسلام‌زاده کارگردان مستند «هیچ‌کس منتظرت نیست» بیان کرد که این فیلم روایتی از مرکز نگهداری زنان کارتن خواب در میدان شوش تهران است.

محسن اسلام‌زاده کارگردان مستند «هیچ‌کس منتظرت نیست» از تازه‌ترین محصولات مرکز مستند سوره که روایتی از مرکز نگهداری زنان کارتن خواب در میدان شوش تهران است و در پانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، درباره این اثر گفت: همزمان با تمرکز روی ساخت مجموعه مستندی با موضوع مسایل حاشیه شهر تهران جلساتی هم با مدیر یک موسسه برای تولید یک مستند سینمایی داشته و برای ضبط تصاویری همراه با او به مناطق مختلف سر زدم. این همراهی هم به شناخت من از منطقه خلازیر کمک کرد و هم باعث می‌شد چالش‌ها را از نزدیک درک کنم.

این مستندساز درباره چالش‌های ورود به مرکز نور سپید هدایت برای ساخت مستند «هیچکس منتظرت نیست» بیان کرد: این موسسه در حقیقت از زنان نگهداری می‌کند و خود این مساله کار را برای ما سخت‌تر می‌کرد. چراکه فضا بسیار سنگین بود. در نهایت اولین جلسه ضبط ما در نوروز ۱۴۰۰ اتفاق افتاد و به سختی توانستیم با افرادی که در مرکز حاضر بودند، ارتباط برقرار کنیم. اما پس از چندین جلسه ضبط و همراهی و زندگی با پرسنل آنجا، باعث شد که ما کم‌کم حس کنیم که به خانواده بزرگ مرکز پیوستیم و جزوی از آن‌ها شدیم.

اسلام‌زاده ادامه داد: البته کار به این راحتی نبود و در طول ۳۰ جلسه ضبط اتفاقاتی افتاد که عده‌ای خارج از این مرکز که در حوالی پارک شوش بودند و برخی از آنها از بستگان معتادان، آشنایان آنها به خاطر خصومت شخصی یا به خاطر مخالفت با راه اندازی این مراکز در سطح شهر، به ما حمله کردند. بنابراین کار کردن در مراکز این چنینی ظرافت‌های خاص خودش را دارد، باید حساسیت‌ها درک شود و فیلمساز حد و حدود خودش را بداند. خدا را شاکرم که ما با احتیاط به اشخاص نزدیک شدیم و با احترام با آن‌ها برخورد کردیم تا ثابت کنیم که برای کمک آمده‌ایم و نشان دهیم که برای این مسایل می‌توان راهکاری را نشان داد، به همین دلیل آنها هم ما را پذیرفتند.

وی با اشاره به اینکه اعتیاد و کارتن‌خوابی یک معضل جهانی است، مطرح کرد: معضل کارتن‌خوابی، معتادی که به ته خط رسیده و جامعه هم او را پس زده است، در همه کشورها وجود دارد و این مساله یک معضل داخلی نیست، بلکه جهانی است. لذا نیاز به کار علمی دارد و تمام حرف ما این است که باید این مشکل را بپذیریم، به شکل علمی با آن مواجه شویم و به آن بپردازیم.