در دیپلماسی ورزشی باید اسرائیل را شکست دهیم!

در مسابقات جهانی کشتی 2022 امسال امیرمحمد یزدانی کشتی‌گیر آزادکار وزن 70 کیلوگرم ایران در قرعه‌کشی با حریف اسرائیلی روبرو شد و به بهانه 300 گرم اضافه وزن از دور مسابقات کنار کشید. موضوعی که دوباره بحث قدرت دیپلماسی در ورزش را به میان آورد که چطور می‌توان بدون انصراف و کنارکشیدن به بهانه‌های مختلف و بدون تبعات محرومیت و تعلیق فدراسیون با حریفان تیم رژیم صهیونیستی در مسابقات روبرو نشد. منصور کیایی کارشناس سیاست خارجی در این خصوص برای ایسنا پلاس نوشت.

ایسناپلاس- منصور کیایی؛ کارشناسی سیاست خارجی:دولت‌ها به عنوان بزرگ‌ترین، قوی‌ترین، منسجم‌ترین و ثروت‌مندترین بازیگر در کره خاکی، همواره به دنبال استفاده و یا سوءاستفاده از ابزارها و حوزه‌های مختلف زندگی مردم، جهت پیشبرد منافع خود بوده‌اند. استفاده از ورزش برای بهبود تصویر، پیشبرد اهداف و یا تحقیر و شکست دشمنان، در مسابقات بین‌المللی و به ویژه المپیک، امری تثبیت شده و غیر قابل انکار است. همان گونه که در چند دهه رویارویی غیرمستقیم آمریکا و شوروی سابق، شاهد تنش و درگیری بین این دو ابرقدرت در حوزه ورزش بودیم، جمهوری اسلامی ایران نیز از ورزش و مسابقات، برای رساندن و نمایش پیام حمایت از مردم مظلوم فلسطین در برابر رژیم اشغال‌گر صهیونیستی استفاده کرده است. عدم رقابت با ورزشکاران اعزامی این رژیم، سیاست بدون تغییر ایران بعد از انقلاب اسلامی شده که گاهی به دلیل عدم تدبیر و ضعف در رسانه و دیپلماسی، به محرومیت‌های بعدی ایران در مسابقات بعدی و نشان دادن وجهه منفی از ایران در رسانه‌های خارجی منجر شده است. عدم اقناع مردم کشور در این زمینه نیز باعث شده برخی افراد مشهور و یا ورزشکاران و چهره‌ها نیز به این سیاست انتقاد کنند.

اما تحولات اواخر سال ۱۴۰۰ و اوایل ۱۴۰۱ در جنگ اوکراین و تحریم‌های بی‌سابقه علیه روسیه در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، امنیتی و حتی در زمینه‌های غیرمرتبط با دولت روسیه مانند فرهنگ و ورزش روی دیگری از برخورد دوگانه کشورها با موضوعات مختلف را فاش کرده است. بسیاری از سازمان‌های ورزشی بین‌المللی از جمله فیفا، ورزشکاران روس و بلاروسی را از شرکت در مسابقات منع کرده‌اند. همچنین ولادیمیر زلنسکی، رییس جمهور اوکراین، از توماس باخ، رییس کمیته بین‌المللی المپیک برای پیوستن به تحریم‌های ورزشی علیه روسیه در المپیک قدردانی کرده است.

شعار جدایی سیاست از ورزش، که به آن هم عمل نمی‌شد، رنگ باخت. شاهد بودیم که واکنش برخی کشورها، با توجه به جهت‌گیری آن‌ها نسبت به روسیه، افراط گونه بوده است.  البته استدلال حامیان تحریم، مثال زدن از تحریم‌ها علیه آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید است.

زمانی که تحریم‌ها در حوزه‌های اقتصادی و امنیتی و غیره علیه یک کشور اعمال می‌شود، تحریم‌های ورزشی نیز جزیی از آن است و به این دلیل کشوری مانند چین، تنها به دلیل اتهامات حقوق بشری از میزبانی المپیک کنار گذاشته نمی‌شود. اما آفریقای جنوبی زمان آپارتاید با روسیه امروزی متفاوت است و اقلیت سفیدپوست حاکم بر آفریقای جنوبی با اعمال تبعیض نژادی در ورزش، نمایندگان نامشروع مردم آن سرزمین بوده و تحریم، مردم عادی را شامل نمی‌شد.

در روسیه تحریم ورزشی-فرهنگی به معنای منزوی کردن ۱۴۵ میلیون نفر در اقتصاد یازدهم دنیا است که در عرصه‌های ورزشی بسیاری رتبه‌های بالا کسب می‌کردند.