نقش آمریکا در رشد قدرت هسته‌ای چین

اسناد داخلی دولت آمریکا و بررسی سوابق فناوری چین نشان می‌دهد که افزایش سریع قدرت هسته‌ای پکن به کمک فناوری‌های موشکی و هسته‌ای آمریکایی انجام شده که جاسوس‌های چینی به آن دست یافته‌اند.

به گزارش ایسنا، به نقل از واشنگتن تایمز، نگرانی پنتاگون از افزایش توان هسته‌ای چین در ماه‌های اخیر بیشتر شده و چارلز ریچارد که تا ۹ دسامبر سال گذشته فرماندهی نیروی هسته‌ای آمریکا را بر عهده داشت، در ماه دسامبر رسماً اعلام کرد که نیروی هسته‌ای چین در یکی از سه زمینه کلاهک‌ها، موشک‌های دوربرد یا پرتاب‌کننده‌ها از آمریکا پیشی خواهد گرفت.

پیتر هوسی، رئیس مرکز تحلیل ژئواستراتژیک که گسترش توان هسته‌ای چین را مطالعه کرده میگوید که افزایش توان زرادخانه‌های هسته‌ای چین نگران کننده بوده و با استفاده از اطلاعاتی انجام شده که چین به شکل قانونی یا غیرقانونی در دهه‌های گذشته از آمریکا به دست آورده است.

او گفت: گزارش چارلز ریچارد دو چیز را نشان داد: نخست قصد چین برای تبدیل شدن به یک هژمونی نظامی جهانی و دوم اینکه متاسفانه انتقال بدون احتیاط فناوریهای فضایی - که قابلیت استفاده در بخش هسته‌ای را دارند - به پکن، این رشد چشمگیر را تسهیل کرده است.

در دولت جو بایدن، آمریکا فقط چند میلیارد دلار به ساخت موشک‌ها، بمب‌افکن‌ها و زیردریایی‌های جدید اختصاص داده و تلاش بیشتری برای مدرن سازی نیروی نظامی خود انجام نداده است.

آدمیرال ریچارد و دیگر مقام‌های نظامی و دفاعی، نسبت به تاسیس سه پایگاه بزرگ در غرب چین که ۳۶۰ موشک بالستیک با قابلیت حمل چند کلاهک را در خود جای داده، ابراز نگرانی کرده‌اند.

چین تا چند دهه پیش توانایی هسته‌ای محدودی داشت اما با دو جاسوسی بزرگ به اطلاعات فناوری‌های پیشرفته آمریکایی دست یافت که در دهه ۹۰ میلادی، به تقویت قوای هسته‌ای این کشور سرعت بخشید.

نخستین تلاش چین یک برنامه جاسوسی در مقیاس بزرگ بود تا اسرار کلاهک‌های آمریکا را به سرقت ببرد. سازمان سیا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که چین درباره تمامی کلاه‌های مستقر در آمریکا اطلاعات به دست آورده است.

اقدام دوم چین شامل سرقت اطلاعات در برنامه همکاری فضایی آمریکا و چین در دولت بیل کلینتون، رئیس جمهوری اسبق آمریکا بود.

آمریکا در آن سال با هدف افزایش همکاری‌های فضایی با چین کنترل صادرات و واردات در بخش امنیت ملی را کاهش داد تا همکاری با پکن میسر شود.

اما گزارشی در سال ۱۹۹۶ نشان داد که یکی از قطعات این پروژه میتواند در یکی از موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای چین استفاده شود.