چرا سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه در الویت خودروسازان دولتی نیست؟

به گزارش خبرخودرو، مدیرعامل اسبق سایپا درباره ادغام واحدهای تحقیق و توسعه دو شرکت خودروساز بزرگ عنوان کرد: ادغام دو خودروساز بزرگ و تبدیل آن به یک غول خودروسازی مستلزم مدیریت قوی در صنعت خودرو است که این مهم از توان مدیران دولتی ما خارج است.

سعید مدنی در گفتگو با خبرنگار خبرخودرو در خصوص چرایی عدم رعایت مقیاس اقتصادی تولید و عدم همخوانی آن با هزینه های تحقیق و توسعه در صنعت خودرو اظهار داشت: اگرچه سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه همواره جزء برنامه های دو خودروساز بزرگ بوده و هر یک از آنها مجهز به مراکز تحقیقاتی پیشرفته هستند اما عواملی چون کمبود نقدینگی و رشد زیان انباشته در دو شرکت خودروساز بزرگ و همچنین هزینه های جاری و بدهی خودروسازان به زنجیره تامین موجب شده موضوع تحقیق و توسعه علیرغم اهمیتی که در خودروسازی دارد اما الویت خودروسازان در شرایط کنونی نباشد.

 وی با اشاره به اینکه صنعت خودرو هم اکنون در وضعیتی بیمارگونه و اورژانسی به سر می برد، افزود: در حال حاضر مهم ترین مشکل خودروسازان کمبود نقدینگی است و دو شرکت خودروساز بزرگ زمانی میتوانند در راستای رشد و ارتقای واحدهای تحقیقاتی خود گام بردارند که سرمایه در گردش کافی در اختیار داشته و به تولید معقول و با ظرفیت کامل دست پیدا کنند.

مدیرعامل اسبق سایپا یادآور شد: البته سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه به رویکرد و دیدگاه مدیران در شرکت های خودروسازی نیز بستگی دارد. به عنوان مثال در مقطعی که بنده مدیرعامل شرکت سایپا بودم 2 تا 3 درصد از فروش محصولات صرف هزینه های تحقیق و توسعه می شد تا جایی که با برنامه ریزی در این زمینه پروژه هایی چون خودروهای مونتاژی با هدف داخلی سازی را در دستور کار قرار دادیم.

مدنی ادامه داد: از طرفی توسعه صنعت خودرو بدون ایجاد ارتباطات جهانی امکان پذیر نیست. کمااینکه شرکت های خودروسازی در اروپای شرقی، شوروی سابق و کره جنوبی که قصد تولید خودروی ملی بدون ارتباطات جهانی را داشتند با شکست مواجه شده و در نهایت این شرکت ها توسط خودروسازان غربی ساماندهی شدند.

وی همچنین درباره نقش ادغام واحدهای تحقیق و توسعه دو شرکت خودروساز بزرگ بررعایت مقیاس اقتصادی تولید عنوان کرد: معمولا خودروسازان در دنیا با توجه به هزینه های سنگین تحقیق و توسعه و برای حفظ بقای خود در بازار رقابت با یکدیگر ادغام شده و به صورت مشترک در بخش تحقیق و توسعه سرمایه گذاری می کنند. به عنوان مثال شرکت های خودروسازی رنو و نیسان اگرچه به لحاظ حقوقی جدا از یکدیگر هستند اما بسیاری از قطعات خودرو را به صورت مشترک تولید کرده و در تحقیقاتی که جنبه عمومی دارد، سرمایه گذاری مشترک انجام می دهند.   

مدیرعامل اسبق سایپا اضافه کرد: اگرچه موضوع کاهش هزینه‌های تولید و به‌صرفه کردن تحقیق و توسعه از طریق ادغام شرکت‌های بزرگ خودروساز از سال‌ها پیش در ایران مطرح بوده است اما الزامی به ادغام آنها وجود ندارد. کمااینکه پلتفرم مشترک تولید خودروی ال 90 نیز در همین راستا انجام پذیرفت و دو خودروساز به کمک زنجیره تامین مشترک، خودروی ال 90 را تولید کردند که متاسفانه این پروژه در ادمه با شکست مواجه شد چراکه ادغام دو خودروساز بزرگ و تبدیل آن به یک غول خودروسازی مستلزم مدیریت قوی در صنعت خودرو است که این مهم از توان مدیران دولتی ما خارج بوده و با قدرت مدیریتی حاکم در وزات صمت و سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران( ایدرو) امکان پذیر نیست.

مدنی در پایان بیان کرد: بر این اساس ادغام دو شرکت ایران خودرو و سایپا و تبدیل آنها به یک شرکت خودروسازی که انحصاری نیز نباشد معقول نیست اما ایجاد همکاری بین این دو شرکت خودروساز بزرگ مورد تایید می باشد. 

   .