وقتی ربات‌ها در انسانی‌ترین حالت خود فرو می‌روند

ما انسان‌ها بر آتش تسلط یافته‌ایم، اتم را شکافته‌ایم و به فضا رفته‌ایم. ما ماشین‌هایی ساخته‌ایم که می‌توانند از ما بهتر فکر کنند و ابزارهایی ساخته‌ایم که می‌توانند برای ما ناهار بپزند یا بدنمان را برای انجام جراحی‌های نجات‌بخش بشکافند. همه اینها خوب و عالی است. بخش فضایی مطمئنا جالب است، اما شبیه ما نیست. حس انسان بودنی را ندارد. پس قدم منطقی بعدی چیست؟ بدیهی است که آموزش رقصیدن به ربات‌های انسان‌نما می‌تواند قدم بعدی باشد.

به گزارش ایسنا، رقص فقط جزو فعالیت‌های انسان نیست. به عنوان مثال، مرغ بهشتی، مراسم جفت‌گیری آنقدر پیچیده و استادانه‌ای دارد که مردم فقط برای دیدن این نمایش، جمع می‌شوند. می‌توان گفت که پرنده رنگینک در حرکات موزون ماه‌پیمایی (Moonwalk) که از حرکات مشهور مایکل جکسون است، بهتر عمل می‌کند، در حالی که حرکات عنکبوت‌های طاووسی استرالیا به اندازه رنگ بدنشان پر زرق و برق است.

به نقل از نیواطلس، حتی حشرات هم رقص مخصوص خود را دارند اگرچه رقص آنها بیشتر شبیه معادله ریاضی است. رقص چرخشی زنبور عسل نشان می‌دهد که برای یافتن غذا نسبت به خورشید باید کدام جهت را انتخاب کرد.

اما چرا ربات‌ها را وادار به رقص می‌کنیم؟

هیومنوئید، سازنده ربات HMND ۱، می‌گوید: قوی‌ترین استدلال برای ساخت ربات‌هایی در قالب انسان این است که دنیای ما از قبل برای انسان‌ها طراحی شده است و این امر باعث می‌شود که ربات‌های انسان‌نما به راحتی در آن جا بگیرند، با محیط‌های موجود سازگار شوند و به طور یکپارچه تغییر کاربری دهند.

فرم بدن ربات‌های انسان‌نما همچنین باعث می‌شود که ما به دوستان مکانیکی جدید خود چه خوب و چه بد جنبه انسانی بدهیم.  ویدیویی از ربات Neo Gamma شرکت ۱X که در حین انجام کارهای روزمره بود و عمدتا توسط انسان‌هایی که به آنها خدمت می‌کرد، نادیده گرفته می‌شد بسیاری را تحت تاثیر قرار داد. اما دیدن رقص یک ربات انسان‌نما بسیار شادتر و بسیار سرگرم‌کننده‌تر است حتی اگر کمی عجیب باشد.

در سال ۲۰۰۸، شرکت آلدربران (Aldebaran Robotics) با ربات NAO به بازار آمد. این ربات برای بخش آموزش ساخته شده بود و در درمان، مداخلات اوتیسم و ‌علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد. با ۵۸ سانتی‌متر قد و ۵.۴ کیلوگرم وزن، ۲۵ درجه آزادی داشت. این ربات بیشتر به مدارس و آزمایشگاه‌ها فروخته می‌شد و قیمت آن بین ۷۰۰۰ تا ۱۵ هزار دلار برای هر ربات بود و تقریبا به محض اینکه به دست کاربران رسید به یک ماشین رقص تبدیل شد.

در سال ۲۰۱۷، تویوتا ربات T-HR۳ خود را به نمایش گذاشت که فوق‌العاده روان بود و حتی حرکات ظریف تای چی را انجام می‌داد اما از راه دور کنترل می‌شد و حرکات یک انسان را با لباس کنترلی و عینک واقعیت مجازی شبیه‌سازی می‌کرد. این ربات کاملا خودکار نبود اما یکی از اولین ربات‌هایی بود که به آن سطوح از روان بودن شبیه انسان رسید و به آنچه آینده ممکن است در بر داشته باشد، اشاره داشت.

سپس بوستون داینامیکس در اواخر سال ۲۰۲۰ وارد عرصه شد. بشریت در خانه گیر افتاده بود و در طول همه‌گیری کووید قرنطینه شده بود، که ناگهان اسپات، اطلس و هندل در حال انجام حرکات پیچشی و یک برنامه رقص کامل حدود ۴۲ میلیون نفر را مجذوب کردند.

نسل اول ربات‌های اطلس که یک ربات انسان‌نما با طول ۱.۵ متر و وزن ۸۰ کیلوگرم که عمدتا با نیروی هیدرولیکی کار می‌کرد نیز آنقدر خوب حرکت می‌کرد که سال‌ها بعد، افراد شکاک هنوز اصرار دارند که این تصاویر این ربات با رایانه تولید شده است. اما اینطور نیست. در واقع، فیلمبرداری از آن برنامه‌ی روتین، نقص‌هایی را آشکار کرد که بوستون داینامیکس را مجبور کرد اطلس را ارتقا دهد تا بتواند این برنامه را به خوبی انجام دهد. و به یاد داشته باشید، اطلس همچنین اولین ربات انسان‌نمایی بود که در سال ۲۰۱۷ یک پشتک واروی ایستاده انجام داد.

شرکت چینی یونیتری (Unitree) با G۱ به صحنه آمد  و یک ربات ۱.۳ متری و ۳۵ کیلوگرمی با حداکثر ۴۳ درجه آزادی، لیدار سه‌بعدی، دست‌های فعال و قدرت بدنی دیوانه‌وار را به نمایش گذاشت. این اولین ربات انسان‌نمایی بود که پشتک واروی به جلو انجام داد، اولین رباتی که بدون هیدرولیک پشتک وارو زد و می‌تواند مانند یک رزمی‌کار باتجربه بپرد و البته که به رقص پرداخت. اما الهام‌بخش کل این بخش اُپتیموس اتسلا بود.

میلان کواچ، معاون سابق مهندسی اپتیموس تسلا، کلیپی از حرکات رقص اپتیموس منتشر کرد. این ربات رقص را در شبیه‌سازی یاد گرفت، سپس در اولین تلاش آن را در دنیای واقعی به خوبی اجرا کرد.

دیدن اجرای یک باله ساده توسط اپتیموس شگفت‌آور بود. این اولین باری بود که یک ربات انسان‌نما را در حال رقصیدن باله واقعی دیده می‌شد و این مانند یک نقطه عطف بود؛ یک تغییر واقعی در قابلیت‌های رباتیک.

ربات‌های انسان‌نما به معنای واقعی کلمه در حال رقصیدن و ورود به کانون توجه فرهنگی هستند. و این‌ها دیگر فقط ربات‌های نوظهور نیستند. ربات‌های انسان‌نمای مدرن، پلتفرم‌های بسیار پیشرفته‌ای هستند که صدها میلیون دلار در تحقیق و توسعه آنها سرمایه‌گذاری شده است. ماشین‌هایی که ساخت فقط یک واحد از آن‌ها می‌تواند بیش از ۱۰۰ هزار  دلار هزینه داشته باشد. آن‌ها دارای سیالیت، تعادل و دقتی هستند که گاهی اوقات باعث می‌شود ما دست و پا چلفتی به نظر برسیم. این ماشین‌ها  دیگر فقط برای سرگرمی نیستند  بلکه محدودیت‌های حرکت، هوش مصنوعی و تعامل انسان و ربات در آنها آزمایش می‌شود.

بنابراین شاید آموزش رقص به ربات‌ها گام بعدی در تکامل فناوری نباشد اما احتمالا شبیه‌ترین حرکت ربات‌ها به انسان تاکنون بوده باشد.