۹خانه قدیمی تهرانگردی نوروزی+عکس
تهران لحظه به لحظه به سوی مدرنتر شدن پیش میرود و در این میان سالم نگه داشتن آثار تاریخی در آن سخت میشود. در بافت قدیمی تهران میتوان خانه هایی را پیدا کرد که روزگاری برو و بیایی داشته اند و اکنون خالی از سکنه رها شده اند. با آثار تاریخی تهران همه ما آشنا هستیم، اما کمتر کسی از این خانهها اسمی شنیده است. در این مطلب به نقل از نظاره میخواهیم تعدادی از این اماکن را به شما معرفی کنیم.
خانه تاریخی حسام لشکر
خانه حسام لشگر یکی از بناهای ارزشمند دوره قاجار شهر تهران است که با قدمت بیش از ۱۰۰ سال در محدوده بازار تهران و خیابان خیام واقع شده است. این خانه به شماره ۱۳۷۳۹ در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آدرس: تهران خیابان خیام، کوچه کربلایی، کوچه حسام لشکر، پلاکهای ۱۹ و ۱۷
خانه نصیرالدوله آصفی
شاید بتوان از عمارت نصیرالدوله به منزلهی یکی از خانههای کامل و زیبای دورهی قاجار در تهران یاد کرد. این بنا تمام عناصر معماری و تزیینی قاجاری را در بر دارد. این خانه در سال ۱۳۷۲ احداث شد این بنا متعلق به اوایل دوران ناصرالدین شاه قاجار است و روی نقشه حصار صفوی با عنوان باغ وزیر مختار فرانسه مشخص شده است. مساحت بنا ۳۲۰۰ متربع و نمونهی شاخصی از یک خانهی اعیان نشین دوران قاجاری است.
خانه نصیرالدوله در دو طبقه ساخته شده و شامل قسمتهای مختلفی نظیر شاه نشین، کالسکه خانه و ساختمان اصلی است. این خانه که دارای مالکیت شخصی است به لحاظ ساختار معماری و عناصر تزئینی جز کاملترین خانههای تاریخی تهران محسوب میشود، چون تنها خانهای است که در کنار معماری فوق العاده آن دارای همه الحاقات یک خانه سنتی ایرانی است.
خانه اتحادیه
«خانه و باغ اتحادیه» یکی از نفایس معماری عصر قاجار است. این اثر در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۰۵۷ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. اما در چند سال اخیربه دلیل بیتوجهی مسئولان سازمان میراث فرهنگی به حکم دیوان عدالت اداری ایران از فهرست آثار ملی خارج شده است.
اما اکنون شورای اسلامی شهر تهران به یک فوریت طرح الزام شهرداری تهران به تملک و بازسازی خانه – باغ اتحادیه رای داده است تا سرنوشت این مشخص شود. خانه اتحادیه که قبلا به نام خانه امین السلطان بوده و اکثرا به اسم خانه دایی جان ناپلئون (به دلیل اینکه این خانه لوکیشن سریال دایی جان ناپلئون بوده) میشناسند، هم از خیابان فردوسی راه دارد هم از لاله زار، از آن خانه باغهای تاریخی دوره قاجاریه است.
خانه امین الضرب
خانه امین الضرب مربوط به دوره قاجاره و یکی از خانههای تاریخی پایتخته، که قدمت آن به دوران مشروطیت میرسه. این عمارت تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده.
آدرس: تهران خیابان امیر کبیر، نبش خیابان ایران
خانه قشقایی
این بنا در شمالیترین بخش منطقه دوازده تهران، در جبهه شمالی خیابان کوشک حد فاصل فردوسی و لاله زار قرار دارد. این خانه را اغلب با عنوان خانه کوشک میشناسند. خانه شقاقی ابتدا به عنوان منزل مسکونی خانواده شقاقی مورد استفاده بود و بعدها به صورت یکی از مراکز آموزشی سازمان میراث فرهنگی کشور درآمد.
راهنمای گردش تاریخی در خانههای قدیمی تهران
عمارت موقوفه فاضل عراقی
این خانه در غرب میدان فردوسی، در کوچه پارس قرار دارد و موقوفه فاضل عراقی، مستشار و رئیس سابق دیوان عالی کشور است. بخشی از آن در سال ۱۳۳۴ شمسی به بیمارستان زنان اختصاص یافت. کاشیهای عمارت بسیار نفیس و روی آنها تصاویر شاهان باستانی ایران نقش شده است.
خانه شهید مدرس
خانه شهید سید حسن مدرس در محله عودلاجان از محلات محدود حصار ناصری شهر تهران قرار دارد. این خانه که کاملترین شکل یک خانه سنتی را در بافت تاریخی تهران به نمایش میگذارد، از بخشهای مختلف اندرونی و بیرونی، مطبخ، کالسکه خانه تشکیل شده است.
در این خانه تاریخی مجموعهای از هنرها شامل گچبری، حجاری، آجرکاری، گره چینی، نقاشی و کتیبه نگاری در کاملترین شکل، به کار رفته است. در نقشهی تاریخی شهر تهران که متعلق به سال ۱۲۷۵ هـ. ق. است، این خانه با عنوان «خانه وزیر مختار فرانسه» مشخص شده است. مرحوم سید حسن مدرس در اوایل قرن معاصر و در دوره نمایندگی مجلس، در این خانه سکونت داشت.
خانه وثوق
این بنا در سال ۱۲۵۳ هـ. ق. یا ۱۲۱۱ شمسی در زمان محمدشاه قاجار برای یکی از صاحب منصبان دوره قاجاریه به نام «میرزا محمد قوام الدوله آشتیانی» ساخته شد. این بنا در خیابان ۱۵ خرداد کوچه «میرزا محمود وزیر» قرار دارد. هفت دری در این بنا یکی از تزئینات بنا به شمار میرود.
خانه امام جمعه
در محدوده بافت قدیم شهر تهران، در خیابان «ناصرخسرو» خانه معروف امام جمعه واقع است. همان گونه که از نام بنا برمی آید، این خانه متعلق به یکی از امام جمعههای تهران در دوره قاجار است و احتمالاً ساخت آن را میتوان به اواسط دوران سلطنت ناصرالدین شاه یعنی سالهای ۱۲۸۰ تا ۱۳۰۰ هـ. ق. نسبت داد.