دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟

1- بعد از تکلیف بانک مرکزی دال بر کاهش واردات به خاطر .... ، وزارت صمت مجبور به بستن سامانه ثبت سفارش و همزمان مجبور به افزایش تعرفه خودروهای وارداتی شد که هیچ کدام مورد رضایت قلبی مسئولین ذیربط و از جمله خودروسازان داخلی نبود.

2- مافیای واردات خودرو که سود سالانه شان چند برابر کل خودروسازان داخلی است ، به دیوان عدالت اداری شکایت بردند و چون در عمل، وزارت صمت به اتکا حمایت هیات دولت از موضع خود کوتاه نیامد، دست به دامان برخی طرفداران ذی نفوذ واردات خودرو شدند.

3- در40 سال گذشته ، همیشه طرفداران واردات خودرو، قصد و نیت خود را در زیر پرچم شعارهای به حق، و مردم پسندی مانند افزایش رقابت پذیری، افزایش کیفیت، افزایش استانداردها، کاهش آلایندگی و کاهش مصرف سوخت (خط دوم ماده واحده طرح پیشنهادی) پنهان کرده اند. بدون آنکه بتوانند ثابت کنند که با واردات می توان به جنگ کاستی ها و کمبودهای یاد شده صنعت خودرو رفت.

4- اخیراً جناب آقای بهرام پارسایی وظیفه سنگین حمل پرچم شعارهای فوق الذکر را بر عهده گرفته اند. اس و اساس و لب و لباب کلام ایشان، در نطق میان دستور خود در صحن علنی مجلس، و همچنین در طرح پیشنهادی خود به مجلس عبارتند از:

الف- کاهش تعرفه واردات به 55 درصد ظرف 3 ماه آینده

ب- کاهش عوارض به 25 درصد

ج- آزاد سازی واردات توسط اشخاص حقیقی و حقوقی که نمایندگی رسمی ندارند

بقیه موارد مطروحه توسط ایشان چه در نطق خود، و چه در طرح ارائه شده برای پوشاندن گناه کبیره ایشان در پرچمداری آسان سازی واردات ، در سال نام گذاری شده حمایت از کالای ایرانی توسط مقام معظم رهبری است.

5- در اینکه نه تنها صنعت خودرو، بلکه کلیه تولید کنندگان باید ارتقا کیفیت ، کاهش هزینه ها و... را سر لوحه کار خود قرار دهند، هیچ گونه شکی نیست. اما باید زمینه های لازم ، که عمدتا در کنترل آنها نیست ، فراهم شود. مثلا شورای رقابت توانست با قیمت گذاری غلط فقط در سالهای 91 و92 ، ضرر و زیان 6000 میلیارد تومانی به خودروسازان وارد کرده و کمر نقدینگی شرکت ها را بشکند و متاسفانه کماکان این شیوه قیمت گذاری ناعادلانه و غیر منصفانه ادامه دارد که نه تنها شرکت های خودروسازی بلکه حدود 1000 شرکت قطعه ساز را در بدترین شرایط مالی قرار داده است، به نحوی که نه تنها قادر به نوسازی خطوط تولید خود و خرید دانش فنی نیستند بلکه حتی تداوم تولیدات فعلی هم ، با وجود برخی مشکلات کیفی، امکان پذیر نیست .در چنین شرایط حاکمی ، آنها و خودروسازان چگونه می توانند کیفیت تولیدات خود را افزایش دهند؟؟ آیا مملکتی را سراغ دارید که مسئول قیمت گذاریش بگوید من مسئول کنترل قیمت قطعات ورودی به کارخانه نیستم بلکه کنترل قیمت نهایی محصول با من است؟

البته آقای پارسایی با گشاده دستی وارد حوزه قیمت گذاری هم شده اند (تبصره 11) منتهی برای تولید کنندگان داخلی . و البته نه برای سوگلی های وارداتی شان.

6- ایشان برای پوشاندن نیت اصلی خود که همان آسان سازی واردات است، چند مطلب دیگر را اضافه کرده اند.

الف - بر خلاف مصوبه شورای عالی استاندارد، ملزم کردن سازمان استاندارد به توقف تولید یک میلیون و هفتصد هزار خودرو تا پایان سال97 !!! که یادآور داستان معروف " یا شلاق نخورده ای، یا عدد و رقم سرت نمیشود" میباشد. پرسیدنی است که در ازای اجرای فرمان ایشان:

· از کجا میخواهند 24 میلیارد دلار ارز بیاورند تا از طریق واردات ، پاسخگوی نیاز بازار باشند؟

· با چه تمهیداتی میخواهند نا آرامی های اجتماعی ناشی از بیکاری حداقل 500 هزارنفر نان آور خانواده را ساماندهی کنند؟

· و ...

ب – ملزم کردن وزارت صمت به انعقاد قرارداد سرمایه گذاری مشترک با شرکتهای خودروساز معروف جهان. فارغ و بیخبر از اینکه " ..... آن پیمانه ریخت" . دیگر کسی جواب تلفنمان را هم نمی دهد.

ج – ملزم کردن دولت به کاهش سالانه تعرفه ها به نحوی که در سال 1404، تعرفه واردات 20 درصد باشد. در حالیکه تعرفه کف برای کشورهایی که به سازمان تجارت جهانی می پیوندند 25 درصد است.

د – ملزم کردن پلیس به مشخص کردن میزان عیب و نقص خودروی عامل تصادف بدون توجه به سن و قدمت خودرو و اینکه عیب ذاتی محصول بهنگام تولید بوده یا اینکه عیب عارضی و ناشی از سهل انگاری در تعمیر و نگهداری آن بوده است.

بطور کلی و فارغ از قصد و نیت اصلی ایشان که آسان سازی واردات خودرو می باشد ، در سایر مواردی که طرح کرده اند اگر نگوییم ایشان از مسایل و مشکلات تولیدات صنعتی ، مشکلات اساسی و بنیادین بانکی و ... و در یک کلام اقتصاد ایران و بالاخره معضلات جو سیاسی جهان بیخبر و بیگانه است ، حد اقل می توان گفت که موارد مورد نظر ایشان تناسب چندانی با آنها ندارند .

داوود میرخانی رشتی

مشاور انجمن خودروسازان ایران