ساختارهای قانونی کشور آماده رفتار مدیریت خصوصی نیست

به گزارش خبرخودرو، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت درباره اینکه چرا تا کنون خصوصی سازی واقعی در کشور انجام نشده است گفت: خصوصی سازی ایده آل قشنگی است ولی واقعیت های نهادی و قانونی جامعه ما آن را حمایت نمی کند و علت اینکه تا کنون خصوصی سازی واقعی در کشور انجام نشده است را نمی توان فقط بر گردن مافیا انداخت چرا که قطعا در نهادها و ساختارهای مربوطه نیز اشکال وجود داشته است.

امیرحسن کاکایی در گفتگو با خبرنگار خبرخودرو در مورد قوانین خصوصی سازی در کشور اظهار داشت: یکی از وظایف اصلی مدیر ارشد یک شرکت خصوصی مدیریت صحیح منابع انسانی و فیزیکی است اما متاسفانه ساختارهای قانونی کشور به شخص خریدار عملا اجازه این رفتار را نمی دهد، لذا بخش خصوصی به دو علت ورشکست می شود اول اینکه نمی تواند عوامل بهره وری را دستکاری کند و بهبود بخشد، دوم اینکه فضای سیاسی و فرهنگی کشور آماده رفتار مدیریت خصوصی نیست.

وی با اشاره به شرکت های هپکو و صدرا افزود: عده ای معتقد هستند که این شرکت ها به علت اینکه خصولتی بودند نتوانستند پس از خصوصی سازی موفق عمل کنند اما علت اصلی عدم موفقیت این شرکت ها قوانین است همچنین زمانی که شرکت بزرگی خصوصی سازی می شود جدای از قوانین، مسائل سیاسی نیز بر آن حاکم است.

عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران با اشاره به اهمیت ایجاد فضای مدیریت خصوصی گفت: اینکه عنوان می کنند برای جلوگیری از سودهای آنچنانی باید بر شرکت های خصوصی نظارت وجود داشته باشد کاملا بی معنا است چرا که هدف خصوصی سازان دستیابی به سودهای کلان است. در دنیا، آزادی عمل به بخش خصوصی می دهند و در مقابل سودهای کلان، از آنها مالیات دریافت می کنند، لذا بهره وری افزایش می یابد.

وی در ادامه افزود: متاسفانه سودآوری بیشتر از طریق خصوصی سازی در ظاهر مدنظر دولتمردان کشور است اما در حقیقت هدف حفظ سیستم کارگری و حفظ شرایط موجود است به این صورت که دولتمردان تمایل دارند میزان تولید خودرو، سود سهام و حقوق کارگر طبق دستور آنها تعیین شود لذا به طور عام بسترهای لازم برای خصوصی سازی در کشور محیا نیست.

این کارشناس صنعت خودرو تاکید کرد: با توجه به تجربه 20 ساله ای که در زمینه خصوصی سازی در کشور داریم و با توجه به اینکه در وضعیت بحرانی به سر می بریم، در شرایط کنونی راه حل تغییر مدیریت نیست، بلکه باید به مدیران کنونی کمک کرد تا بحران را پشت سر بگذارند.

کاکایی در مورد دیدگاه های رقابت پذیری تصریح کرد: یک دیدگاه برای رقابت پذیر شدن این است که باید شرکت های بزرگ تامین کننده وجود داشته باشد به این معنی که برخی شرکت ها باید بزرگ شوند و شرکت های کوچکتر از بین بروند و اینجاست که تناقض به وجود می آید یعنی تمایل داریم این اتفاق رخ دهد اما چنانچه شرکت هایی بخواهند بزرگ شوند جلوی آنها را می گیریم.

کاکایی ادامه داد: قوانین کشور آماده نیست که ضد انحصار عمل کند لذا همواره این ترس وجود دارد که چنانچه شرکت هایی بزرگ شدند انحصاری عمل کنند و نتوانیم با آنها مقابله کنیم البته ترس درستی است و واهی نیست و به همین علت است که از انتقال سهام خودروسازان به قطعه سازان جلوگیری می شود البته این امر در شرایط فعلی درست است، اما باید راه حلی برای آن پیدا کرد.

وی در خصوص توان رقابت خودروسازان خاطر نشان کرد: بزرگترین شرکت های کشور ما حجیم هستند اما آنقدر بزرگ نیستند که بتوانند با کشورهای دیگر رقابت کنند چرا که توان طراحی و توسعه و توان مالی جمع آوری مجموعه ها را ندارند و یکی از دلایل اینکه خودروسازی کشور ما هنوز صادر کننده خوبی نیست همین موضوع است.

وی در پایان تاکید کرد: در شرایط فعلی کشور اصلا نباید به خصوصی سازی فکر کرد و چنانچه بخواهیم صنعت رقابت پذیر جهانی داشته باشیم نباید به قطب سوم فکر کنیم بلکه باید الزامات خصوصی سازی واقعی را فراهم کنیم.