چرا بی‌خیال منع تردد شبانه نمی‌شوید؟

روزنامه همشهری در گزارشی پدیده ریست شبانه را در ایام منع تردد و برگزاری انتخابات بررسی کرده.

در این گزارش آمده:

* برداشتن موقت منع تردد شبانه به‌دلیل برگزاری انتخابات ، باعث شد بسیاری از شهروندان ساعت‌های طولانی در فضاهای باز شهری به تفریح بپردازند؛ موضوعی که تداوم آن موافقان و مخالفان زیادی دارد.

* در شب‌های منتهی به انتخابات و با لغو محدودیت‌های تردد شبانه، شور و حال گذشته‌ به تهران بازگشت و شهر از حالت شب‌مردگی چند‌ماه اخیر خود خارج شد. این شب‌ها تردد در شهر افزایش یافت و پارک‌ها، پلازاها و میدانگاه‌های پایتخت باز هم میزبان شبگردی‌های مردم شدند؛ آنچنان که بوستان‌های ملت، لاله، نیاوران، دریاچه شهدای خلیج‌فارس (چیتگر)، میدان نبوت‌(هفت‌حوض)، باغ فردوس، میدانگاه‌های امیرکبیر، شمسه و هاشمی و بسیاری از خیابان‌های اصلی و فضاهای همگانی، مملو از شهروندانی بود که می‌خواستند از خنکی هوا بهترین استفاده را برای تغییر حال و هوای خود ببرند. انگار تهران، طهران قدیم شده بود و بدون هیچ‌گونه مشکلی، خانواده‌ها حضوری گرم در شهر داشتند. البته که کرونا هم جای خود را داشت و بسیاری با زدن ماسک پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردند.

*شبگردی‌ها پایتخت‌نشینان، از فرصت برداشته شدن ممنوعیت تردد شبانه کرونایی در پایتخت رقم خورد. پیش از آنکه کرونا بیاید، تهرانی‌ها از گرمای روز به شبگردی‌ها پناه می‌بردند، اما امسال با وجود همزمانی تابستان و منع تردد شبانه کرونایی این فرصت از مردم گرفته شده است.

اردشیر گراوند، جامعه‌شناس شهری اما معتقد است که نباید به‌طور کل از طرح زیست شبانه صرف‌نظر کرد؛ چراکه نیاز به بررسی‌های بیشتر دارد. او می‌گوید:

* «در جریان زیست شبانه و طرح شهر‌بیدار‌2مسئله مهم است. اول اینکه چه درصدی از جامعه متقاضی بیداری شب‌های کلانشهر تهران هستند؟ به نظرم در شب‌های چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه افراد بیشتری متقاضی شهر بیدار باشند. اما در طول هفته درصد کمی از جامعه خواهان این طرح خواهند بود.»

* «در وهله دوم باید برآورد کرد که آورده‌ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این طرح چه خواهد بود و چه هزینه‌هایی را به‌دنبال خواهد داشت؟ آیا این هزینه به مزیت‌های طرح می‌ارزد یا نه؟ پس از بررسی این 2 نکته اگر طرح خواهان زیادی داشته باشد نیازمند مطالعات جدی هستیم که نشان دهد در زمینه‌های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی چه آورده‌هایی برای شهر و عموم مردم به‌دنبال دارد. به گمانم آورده اصلی را برای اصناف بخصوصی مانند اغذیه‌فروشی‌ها و فضاهای عمومی مانند پارک‌ها؛ آن هم آخر هفته‌ها خواهد داشت.»

* «برخی خیابان‌ها به سبب نوع فعالیتی که در آنها جریان دارد از این قضیه مستثنی هستند. خیابانی مانند سی‌تیر یا میدان سپاه را تا ساعت 3نیمه شب می‌توان جدا کرد. محوری مانند ابتدای خیابان ستارخان که محل تجمع رستوران‌ها و کافه‌هاست و آورده عمومی برای افراد مختلف دارد را نیز می‌توان شامل زیست شبانه کرد اما کل شهر دلیلی ندارد شبانه‌روزی باشد. باید تقاضای مردم در طرح زیست شبانه درنظر گرفته شود.

* اگر این تقاضا از سمت مردم وجود داشته باشد باید در مناطق خاص و روزهای خاصی لحاظ شود. از جهتی نباید مانع فعالیت‌های عمومی پس از نیمه شب شویم. اصراری بر تعطیلی مراکز نداشته باشیم و مانع فعالیت آنها نیز نشویم اما در عین حال با طرح‌های مختلف آنان را به فعالیت تشویق نکنیم. مثلا برخی مراکز ارائه اغذیه‌های متنوع تا ساعت 3صبح هم مشتری دارند، در این موارد نباید مانع کسب‌وکار آنها بعد از نیمه شب شد. چه اصراری بر تعطیلی این مراکز پس از ساعت 12وجود دارد؟»

* «اغلب مردم تهران ساعت 6صبح برای کار از خانه خارج شده و 8-7شب باز می‌گردند. این افراد پس از کمی استراحت ساعت 10-9 شب شاید برای تفریحی یکی، دو ساعته از خانه خارج می‌شوند؛ در این حالت باز بودن برخی مغازه‌ها تا ساعاتی بعد از نیمه شب شاید با استقبال روبه‌رو شود اما مسئله بیداری کل شهر الزامی ندارد.»

* در فعالیت‌های این شهر 12میلیون نفری تا جایی که به آرامش، درآمد، فعالیت و سلامت و نشاط مردم کمک شود، بیداری شهر نه‌تنها ضرری ندارد بلکه سازنده نیز هست.

* «در مکان‌هایی خاص این زیست شبانه موردی نداشته اما تعمیم آن به همه شهر موضوعیتی ندارد. برای بررسی این نکته نیز در مناطق مختلف باید جوانب برنامه شهر بیدار از قبیل توجیه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، مشخص کردن ذینفعان و مزیت و معایب اجرایی شدن طرح بررسی شود. به عقیده من در مکان‌هایی که طرح باعث درآمد، سلامت و آرامش مردم باشد، با هزینه کردن دولت هم باید اجرایی شود. اما اگر هزینه اضافی به بار آورده و فواید لازم را نداشته باشد، لزومی به اجرایی شدن آن نیست.»

زیست شبانه جزو فرهنگ ایرانی است

رئیس کمیسیون فرهنگی- اجتماعی شورای شهر تهران:

محمدجواد حق‌شناس می‌گوید:

* «تهران حدود ۱۰میلیون نفر جمعیت دارد، اما امکانات آن برای ۴.۵میلیون نفر است؛ امکاناتی که اغلب از ساعت ۶ صبح تا ۱۰ شب در حال استفاده است. حال وقتی از ۱۰ شب تا ۳ صبح به زمان کار این شهر اضافه شود، یعنی می‌خواهیم بدون سرمایه‌گذاری و ساخت‌وساز جدید، یک‌چهارم به ظرفیت‌های شهر اضافه کنیم تا میلیون‌ها نفر که از امکانات بهره‌مند نیستند، بهره‌مند شوند.»

* (با بیان اینکه طرح زیست شبانه اگرچه از سوی فرمانداری رد شده اما با جلسات مشترک و نزدیک شدن به‌نظرات نهادهای مرتبط، طرح در 5نقطه شهر به‌صورت پایلوت در حال اجراست): «این طرح در بخش مرکزی شهر تهران تعریف شده و اگر میراث فرهنگی یا بخش خصوصی به کمک بیاید، امکان استفاده شبانه از محله‌های قدیمی مثل عودلاجان و لاله‌زار فراهم می‌شود. خیلی از مردم می‌خواهند از اماکن تاریخی این محله‌ها بازدید کنند اما در طول روز این فرصت را ندارند.

* حتی محلی مثل اراضی عباس‌آباد نیز امکان اجرای طرح زیست شبانه را دارد و مزاحمتی هم برای کسی نخواهد داشت.» او زیست‌شبانه را بخشی از فرهنگ ایرانی می‌داند و می‌گوید: «برخی تصور می‌کنند زیست شبانه از غرب آمده و نگاه تئوری به مسئله دارند. درصورتی که زیست شبانه یک فرصت برای استفاده از امکاناتی است که در شهر کم نداریم. در‌ماه رمضان یک انسان روزه‌دار بهتر می‌تواند از خانه بیرون بیاید و از شهر استفاده کند. علاوه بر این نباید از اتفاقاتی که بتواند انرژی جوانان را آزاد کند، ترسید. اگر بتوانیم زیست شبانه را فعال کنیم، خیلی از جوانان که مشکل شغل و درآمد دارند، می‌توانند به اقتصاد شهری بسیار کمک کنند. هر کسب‌وکار، چند شغل ایجاد و چند خانواده را منتفع می‌کند.»

* «اعلام شده که فعالیت نیروی انتظامی برای ایجاد امنیت در روز تنظیم شده و ساعت کاری مشاغل هم بر همین اساس تعیین شده است. اگر قرار باشد تا ساعت ۳ نیمه‌شب ادامه پیدا کند، تامین این نیرو چگونه انجام می‌شود؟ این بخشی بود که در مصوبات شورای شهر خیلی مورد توجه قرار نگرفته بود، چون به هر حال ما قاعده خودمان را دنبال می‌کردیم و انتظارمان این بود که مراکز انتظامی براساس این روند، خودشان را تطبیق بدهند. اما می‌شود با بررسی بیشتر در چند نقطه طرح را اجرا کرد و درصورت موفقیت به دیگر نقاط تسری داد.»