|
برترین ها _ ایمان عبدلی: به هر دلیلی مردم خوزستان دچار کم آبی شدهاند و این محصول کاستیهایی در چند دهه است، پس اگر کسی یا کسانی قرار است پیشقراول باشند و چراغ راه مردم، چه بهتر که قبل از وقوع فاجعه نقش آفرینی کنند، چه بسی که کنش اجتماعی یک سلبریتی اگر با فاکتور زمانسنجی همراه نباشد، اتفاقا تاثیر معکوس دارد و در جغرافیایی مثل ایران نه تنها موثر نخواهد بود بلکه به مغشوش شدن فضا دامن میزند.
به عبارتی اگر تصور کنیم که این ژستهای مجازی منجر به تغییر وضعیتمان میشود اشتباه کردهایم و اصلا مسائلی که ریشه دار شده و محصول روندهای اشتباه چند دهه است، اصلا جایی برای احساسات گرایی و اشک و زاری ندارد. واضح است که پروسه تغییر در ساختارهای محکم اجتماعی معنا پیدا میکند.
ساختارهای اجتماعی محکم در دل خودش نهادهای مدنی دارد که وظیفه دارند حلقهی واسطه میان مردم و حکومت باشند و دغدغههای نظیر محیط زیست را مدیریت کنند. در آن وضعیت هر کس با تخصص خودش وارد ماجرا میشود و جامعه این گونه و به مانند این چند روز دچار حجم عظیمی از موجهای منفی نمیشود و سلامت روانش به خطر نمیافتد. آن جاست که تغییرات در روندی تخصصی و در بازه زمانی طولانی مدت ایجاد و پیگیری میشود.
نهادهای مدنی نه در فضای مجازی بلکه در خیابان با واقعیت مواجه میشوند و بسته به تخصصی که دارند امورات را پیش میبرند. هر چند شاید حداقلی، اما عمیقتر و باتداوم تر. این موجهایی که سلبریتیها ایجاد میکنند، اما یک تب تند زودگذر است که از پس خودش اتفاقا بعضا فضا را هم امنیتی میکند و به برخی ذهنیتهای منفی نسبت به تغییرات اجتماعی خوراک منفی میدهد و آنها را حساس میکند. در نیت خیر برخی سلبریتیها هیچ تردیدی نیست، اما در تغییرات اجتماعی نیت که نه، نتیجه مهم است.
بماند که این فضاها بعضا کاسب کارانه هم هست و برخی سلبریتیها عزیز فقط برای همراهی با هوادارانشان پُستی به اشتراک میگذارند و یا علی از تو مدد! وگرنه کیست که نداند فلان تهیه کنندهای که حالا از وضعیت مردم خوزستان شاکی شده، یک بار هم فیلمهایش را از تهران خارج نکرده و اصلا در این سینمایی که این همه دغدغهمند اجتماعی دارد، چند فیلم شهرستانی (در نسبت با امر روزمره) داریم؟ اگر از خوزستان چیزی هم ساخته شده در نیزارها و مربوط به گذاری تاریخی مثل جنگ بوده!
اصلا چند نفر از ما میدانیم زندگی روزمره مردم خرمشهر چگونه است و چه خصوصیاتی دارد؟ (چقدر جای ناصر تقوایی خالی است) برای سینمایی که در تهران و هژمونی پایتخت گیر کرده، این دغدغه مندی هایش خیلی باور کردنی نیست. همان طور که به فوتبالیستها هم همین نقدها وارد است. دو ماه نیست که از برگزاری فینال جام حذفی در خرمشهر میگذرد، یادشان رفته روز فینال جام حذفی چقدر غرولند کردند و در مصاحبههای بعد از بازی یکی از همینها از مظلومیت خرمشهر و استادیوم کم امکاناتش نگفت و...
خلاصه این که در نهایت هرکسی در اظهار نظر آزاد است، اما با این پیش شرط که پشت این اظهار نظر ادعایی نخوابیده باشد.