| |
پروژه گازسوز کردن خودروها در ايران با اين توجيه که "در کشور منابع عظيم گاز وجود دارد که به سادگی امکان صادرات آن وجود ندارد اما بنزين و نفت را
در اين پروژه که به صورت جدی در برنامه چهارم توسعه مورد توجه قرار گرفت ، تاکنون بيش از 200 هزار خودرو در کشور،گازسوز شده اند که بيشتر توليدات داخل از جمله وانت زامياد،سمند،وانت پيکان،پژو 405 و آردی را شامل می شود.
با اين حال پس از گذشت چند سال از آغاز آن ، هنوز سايه روشن های بسياری در اجرای اين پروژه ملی ديده می شود و هر روز شاهد نظرات گاه متناقض کارشناسان در اين خصوص هستيم.
هرچند اين پروژه در دنيا،سال ها پيش از ايران مورد توجه قرار گرفته است اما هنوز خودرسازان بزرگ، رغبت چندانی به بهره مندی از اين طرح نداشته اند که البته اين امر ناشی از بی علاقگی مصرف کنندگان و مشتريان به سوخت هايي چون گاز است.
در اين ميان، کشوری چون ايتاليا گام های موثری را در اين زمينه برداشته که نصب مخزن گاز در بخش زيرين خودروها از ابتکارات طراحان اين پروژه است. با اين وجود هنوز خودروهای بنزينی در اين کشور، طالبان بيشتری دارد.
ساخت اين خودروها در فرانسه،آلمان و روسيه نيز دنبال شده بود که پس از آتش سوزی های متعدد از دستور کار خودروسازان اين کشور خارج شد؛ روسيه نيز علی رغم وجود منابع غنی گاز،تمايل چندانی به کاربرد اين سوخت ندارد.
يکی از دلايل عمده اين بی اقبالی را مي توان در کاهش توان موتور خودروهای گازسوز دانست.اين مشکلی است که در کشور ما نيز به دليل عدم تناسب موتور خودروهای موجود با سوخت گاز مشاهده
همچنين مشکلات متعددی در اين خودروها همچون تکان های بيش از حد مشاهده شده بود که دليل آن نيز کاليبره نشدن موتور عنوان شده است.
با اين حال روند اجرای پروژه با کندی هايي همراه است.
واردات تجهيزات و مخازن گاز خودروها و ناتوانی شرکت های داخلی در ساخت اين مخازن مطابق با استانداردهای جهانی از دلايل عمده اين کندی برشمرده شده است.
همچنين لزوم ارائه تسهيلات به خودروسازان از سوی دولت در کنار اجبار و آموزش افراد متخصص در اين خصوص و البته ايجاد مکانيزمی منسجم از الزامات اجرای اين پروژه است.
جالب اين که کارشناس طراحی CNG
وی با بيان اين که مخازن
با اين وجود و در حالي که دنيا به سمت ايجاد سبد سوخت و انتخاب نوع انرژی از سوی مصرف کنندگان پيش می رود و مصرف خودروهای ديزلی حدود 60 درصد خودروهای سواری کشورهايي چون فرانسه را شامل می شود و با توجه به استاندارد پايين سوخت گازوئيل در کشور در مقايسه با سطح استاندارد جهانی (7000 در مقابل 250 ppm)، شايد گاز بهترين گزينه برای جايگزينی بنزين باشد.
اين در حالی است که قيمت اين سوخت در کشور حدود يک سوم بنزين است و با وجود عرضه خودروهای گازسوز با قيمتی بالاتر گفته مي شود، صرفه جويي سوخت اين خودروها، هزينه ها را جبران خواهد کرد.
با اين اوصاف، بايد توجه داشت که با وجود اجرای طرح ها در کشور عمدتا به صورت سعی و خطا، اين بار تنها با فرهنگ سازی نمي توان مصرف کنندگان را ترغيب کرد چه اين امر در کشورهای ديگر جوابگو نبوده است و بايد مردم را از ايمنی کامل اين خودروها مطمئن ساخت.
شايد طراحی و توليد موتور پايه گازسوز که از سوی ايران خودرو آغاز شده و قرار است تا تيرماه 86 به توليد انبوه برسد، بتواند تا حدودی راهگشا بوده و در ترغيب استفاده از اين سوخت پاک مؤثر افتد.
