رسالت: بدحجابي آژير قرمز مي كشد!

رسالت نوشت: صحبت پيرامون حجاب و پوشش اسلامي ،کارکردها و مزاياي اين پوشش در سامان دادن به وضعيت اجتماع ، رشد و تعالي فرد فرد جامعه در صورت استفاده از پوشش اسلامي ، تقويت بنيان خانواده و... بسيار گفته شده است. اما گويا تمام اين حرف و حديث ها تنها در کرسي نظرند و کسي قصد ندارد نيم نگاهي به واقعيت هاي جامعه داشته باشد. امروز چه در رسانه هاي جمعي گفته شود و چه اين واقعيت کتمان گردد بد حجابي و بعضا بي حجابي به يکي از چالش هاي اساسي کلان شهر هاي کشور بدل شده است.

امروز وضعيت پوشش پسران و دختران در معابر شهري مانند تهران به قدري زننده است که حتي اين وضعيت را نمي توان با شومن هاي شبکه هاي ماهواره اي قياس کرد. بدحجابي دختران و پسران به قدري زننده شده است که حتي ديگر صحبت کردن از اين ماجرا خود نوعي هنجار شکني محسوب مي گردد.البته مع الاسف بايد گفت اين بدحجابي دقيقا در ميان قشر نخبه جامعه در حال رشد و نمو است. دانشگاه ها و دانشجويان مظهر استعدادهاي درخشان يک ملت اند . حال آنکه وضعيت حجاب در دانشگاه هاي ما نيز بسيار وخيم گزارش مي شود. البته معضل بدحجابي را نمي توان به همه دانشجويان تسري داد اما بي ترديد غالبا بدحجابي در دانشگاه هاي ما حاکم شده است.

اين وضع به قدري شديد شده که داد دانشجويان را نيز بلند کرده است. چندي پيش جمعي از دانشجويان دانشگاه تهران با صدور نامه‌اي خطاب به فرهاد رهبر رياست اين دانشگاه نسبت به بدحجابي‌هاي موجود در اين دانشگاه اعتراض كردند. در بخشي از اين نامه آمده است. جناب آقاي دكتر فرهاد رهبر، رياست محترم دانشگاه تهران؛ آنچه اينك پيش روي شماست، رنجنامه‌اي است از سوي جمعي از دانشجويان دانشگاه تهران در اعتراض به از بين رفتن فضاي مناسب براي تحصيل و خلاقيت علمي، كه به وسيله رفتار برخي از دانشجويان، در شكستن حريم‌ها و هنجارهاي اخلاقي و آداب اجتماعي، پديد آمده است و اكنون اين چند كلام را خطاب به جناب عالي تنظيم نموده‌ايم تا اتمام حجتي باشد با شما و تمام مسئولين ذيربط.

دانشگاهي زاينده علم و پويا خواهد بود كه برخوردار از فرهنگي سالم و محيطي آرام و بانشاط براي تحصيل علم و انجام پژوهش‌هاي علمي باشد و نمي‌توان با رفتارهاي هنجارشكنانه كه نتيجه‌اي جز درگيري ذهني و عاطفي دانشجويان با مسائل مبتذل ندارد، چنين محيط سالمي را پديد آورد.

هم‌ اكنون وضعيت فرهنگي موجود در دانشگاه تهران از اين جهت بسيار اسف‌بارتر از آن چيزي است كه از يك دانشگاه انتظار مي‌رود؛ البته اين وضعي است كه پيشينيان به وجود آورده‌اند وليكن اگر هم اكنون شما به داد دانشجو، دانشگاه و محيط علمي نرسيد، روزي فرا خواهد رسيد كه از عدم تحرك‌تان حسرت خواهيد خورد "وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ في‏ غَفْلَةٍ " (مريم/39)

االبته ما، دانشجوياني را كه از حجاب خوبي برخوردار نيستند، متهم به فساد نمي‌كنيم، ولي بي‌ترديد چنين رفتارهايي منشاء مفاسدي براي ساير دانشجويان است؛ گاهي با افرادي مواجه مي‌شويم كه محيط دانشگاه را با عشرتكده اشتباه گرفته‌اند! اين عده قليل نه به قانون احترام مي‌گذارند نه به عرف جامعه علمي و دانشگاه. يقينا اگر با اينان برخورد مناسب صورت نگيرد، به فساد خود ادامه داده، محيط اطراف خود را نيز به گناه وتباهي مي‌كشانند.

البته بايد دانست که وضعيت حجاب در سطح جامعه و دانشگاه هاي ما از برخي از کشورهاي غربي نيز زننده تر شده است. چرا که اين نوع از پوشش ها بيش از عرياني
مي تواند افراد را تحريک کند. اين مسئله حتي براي غربيان نيز بسيار تعجب آور است. به گفته بسياري از کارشناسان غربي وضعيت پوشش دختران و پسران در کلانشهري مانند تهران بيش از وضعيت پوشش افراد در جوامع غربي مي تواند تحريک زا باشد. شاهد مثال اين موضوع نيز آنکه نتايج يک بررسي در ايران نشان مي دهد زنان ايراني هفتمين مصرف کننده بزرگ محصولات آرايشي در جهان هستند.

بر اساس اين گزارش، چهار ده ميليون زن ايراني هر سال دو ميليارد و يکصد ميليون يورو را براي خريد انواع مختلف لوازم آرايشي هزينه مي کنند. اين در حالي است که در جوامع غربي تنها قشر خاصي از جامعه از اين نوع وسايل استفاده دائم دارند! اين در حالي است که در شهرهايي مانند تهران اگر دختري بدون آرايش هاي تند بيرون بيايد وي را شلخته و ژوليده نام مي دهند!!

البته صحبت از معضلات و آسيب هايي که اين بدحجابي براي يک جامعه دارد حکايت مثنوي هفتاد من خرمن است.فقط همين بس که پيامبر مکرم اسلام بدحجابي و اختلاط زنان و مردان- آنچه که امروز در بسياري از محافل ما صورت مي پذيرد - را اين گونه توصيف مي کند که اگر بين مردان و زنان نامحرم جدايى نباشد و آنان با هم برخورد و تماس داشته باشند، جامعه به دردى مبتلا خواهد شد که درمان نخواهد داشت.

از اين رو جا دارد تا مسولان نگاهي ويژه به اين قضيه داشته باشند. همواره گفته شده است که اقدامات فرهنگي زمان برند و نمي توان يک معضل اجتماعي را در يک برهه کوتاه حل کرد. اما آنچه که ما طي سال هاي اخير ديديم تنها رشد روزافزون اين نوع بدحجابي و تسري آن به ساير قشرهاي جامعه است. اگر زماني تنها بدحجابي در چند خيابان بالاي شهر تهران وجود داشت امروز اين بحران در حال نفوذ به شهرهاي و روستاهاي ماست!!

امروز سينما و حتي تلويزيون ما نه تنها نگاهي نقادانه به وضعيت بدحجابي ندارد بلکه مروج آن نيز هستند. هر روزه صدها عکس از هنرپيشه هاي سينما و تلويزيون روي سايت ها قرار مي گيرد که نماد تام و تمامي از بي حجابي هستند.به راستي چرا مسئولان در برابر آيات و روايات صريح قران و ائمه اهمال کاري مي کنند!

چرا ام القراي اسلام که بايد نمادي از تبلور جامعه ولايي و مهدوي است به چنين وضعيت اسفناکي دچار گردد. چرا بايد کار به جايي برسد که برخي از دانشجويان به دليل وضعيت بد دانشگاه ها ترک تحصيل کنند! آيا مسولين ما نيم نگاهي به آمار طلاق و ازدواج در شهر تهران دارند؟ چرا بايد نرخ طلاق در تهران چند برابر ساير شهر هاي ما باشد!

آيا وقت آن نرسيده تا اندکي به خودمان بيايم و از سياه چاله هاي تفکرات اومانيستي بيرون آييم؟!